سلام و عرض تبریک به همه همکارای عزیزم، پرستارای دلسوز و زحمت‌کش خراسان جنوبی. روز پرستار بر همه‌مون مبارک. من هم مثل بقیه‌ی هم‌صنف‌هام، با افتخار پرستارم؛ کسی که بخش عمده‌ی زندگیش رو بین صدای بوق مانیتور، استرس بیماران و خستگی شیفت‌های طولانی می‌گذرونه. ما پرستارا عادت کردیم همه چیز رو تحمل کنیم: کمبود نیرو، فشار کاری، شیفت‌های فشرده، حتی بی‌توجهی‌ها. اما یه وقتایی آدم دلش می‌خواد صدای خسته‌شو بلند بگه، اونم نه از سر گلایه، از سر دلسوزی. واقعاً عادلانه نیست که حکم کارگزینی یک پرستار با یه کارمند اداری، تقریباً برابر باشه. ما سرِ بیماران می‌ایستیم، شب و روز نداریم، ریسک بیماری رو به جون می‌خریم، بعد آخر ماه می‌بینیم مزایامون فرقی با کسی نداره که پشت میز کار می‌کنه. طبق بند ۳ ماده ۶۸ قانون مدیریت خدمات کشوری، باید فوق‌العاده سختی کار پرستارا به شکل واقعی پرداخت بشه، اما الان عددش اون‌قدر پایینه که با واقعیت میدانی کار ما هیچ نسبتی نداره. درخواست ما واضحه: امتیاز فوق‌العاده سختی کار پرستاران در حکم کارگزینی باید به عدد ۳۰۰۰ برسه.حرف ما فقط پول نیست؛ احترام به قانون و شأن حرفه‌ای مونه. سال‌هاست قول اجرای کامل طرح تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری داده می‌شه ولی هنوز ناقص اجرا می‌شه. اضافه‌کارها با تأخیر و نصف و نیمه واریز می‌شه، و با تورم امروز، واقعاً دیگه نمی‌شه با این شرایط ادامه داد. همکارای من در بیمارستان‌های بیرجند، قاین، سربیشه و نهبندان، هر روز با کمترین امکانات مشغولن. خیلی وقتها بیماری رو از مرز بین مرگ و زندگی برمی‌گردونیم، اما موقع حقوق گرفتن احساس می‌کنیم کسی اون تلاشو نمی‌بینه. من امروز، به مناسبت ایام روز پرستار، از طرف خودم و همه پرستارای استان می‌گم: ما فقط تبریک نمی‌خوایم، عمل می‌خوایم.احترام واقعی یعنی اجرای همون قانونی که خود دولت نوشته. یعنی دیدن تفاوت کار سخت بالین با کار اداری. با همه این‌ها، به همکارام می‌گم روزتون مبارک؛ چون واقعاً قهرمانای خاموش این سرزمینین. هیچ دستگاهی بی‌پرستار نمی‌تونه نفس بکشه. ما همیشه کنار مردم بودیم و هستیم، فقط خواهشمون اینه که مسئولان هم کمی کنار ما باشن.