نگاه به فردای استان در صعود سرنوشت

هرم پور – تاریخ هر منطقه ای، فراز و نشیب های فراوان دارد. فراز و نشیب هایی که گاهی به نفع منطقه رقم می خورند و گاهی به ضررش. اما همیشه این فراز و نشیب ها، به خط تعادلی می رسند که روی این خط، سالها آرامش و طمأنینه برقرار است .مردمان هوشمند و فرصت شناس، مردمانی هستند که از این حد تعادل ها و خط های ثبات و آرامش، به بهترین نحوش استفاده می کنند. خراسان جنوبی هم از این فراز و نشیب ها فراوان داشته است. از ابتدای ماجرای تأسیسش گرفته تا تخصیص امکانات، تا تقسیمات کشوری، تا انتصاب های مهم، تا سفرهای مسئولین، و تا صدها موضوع مهم دیگر، همگی، جزئی از این فراز و نشیب های استان ما بوده اند. اگر حالا از من بپرسند که استان در فراز خودش قرار دارد یا در فرودش، علیرغم همه ی تنگناها و مشکلات و کاستی ها و نگرانی ها و انتظارات و مطالبات، اما اعتقاد من این است که از یک فرود غم انگیز چند ساله خارج شده ایم و چندسالیست آرام آرام، به کوهپایه های یک فراز نزدیک شده ایم، در دامنه ی این کوهپایه ایستاده ایم و با نگاهی به تجربه های هفده ساله، خودمان را برای یک صعود نرم و آرام به سمت قله آماده می کنیم. اگر بپرسید که صعود را آغاز کرده ایم؟ قطعاً می گویم خیر. هنوز شروع نکرده ایم. ما هنوز در دامنه و حتی کوهپایه قرار داریم. «قله»، توسعه همه جانبه استان است و «مسیر»، برنامه ها، تجربه ها، دستاوردها، حرکت ها، تصمیم ها و عملکردهای ما هستند. همه ی اینها را که به کناری بگذاریم، قبل از هر چیز و حتی قبل از مهیا کردن بار سفر برای این صعود سرنوشت، نیازمند مجهز شدن به نگاه به فردا هستیم. نگاه ما به فردا، نقشه ی راه حرکت ما در این مسیر سخت برای فتح قله ی توسعه همه جانبه در استان است. این نگاه، به شدت مهم و نوع این نگاه بدون تردید در چگونگی، مدت زمان و کیفیت رسیدن ما به قله، اثرگذار است. نوع نگاه ما به فردا، تضمین کننده ماهیت اصلی حرکت های توسعه محور در استان ماست. این نگاه به ما نشان می دهد که؛ از فردا چه می خواهیم؟ فردا را برای چه کسانی می خواهیم؟ فردا را چگونه می خواهیم؟ فردای استان و مردمش را در نگاههای منطقه ای منحصر می کنیم یا به آن بسط بیشتری می دهیم و آن را فرا منطقه ای و حتی ملی می بینیم؟ نخبگان، صاحب نظران، و اهل دغدغه را در این فردا می بینیم؟ امکانات، ظرفیت ها، پتانسیل های پیدا و پنهان منطقه ای را در قاموس فردای استان می بینیم یا آن را در بسته های کوچک دیروزی، محکوم به فراموشی و ساختنی از سرِ نو می دانیم؟ فردا را برای خودمان می خواهیم یا برای فرزندانمان؟ فردای استان را در چارچوب برنامه های راهبردی می بینیم یا در ذهن های انحصارگرای بدون قالب های اثرگذار؟ برای فردا، تفوق و اتحاد را بیشتر اثرگذار می دانیم یا تک روی و جزیره ای کار کردن را ؟ آیا برای فردا اختلاف ها را فرصتِ رویش می دانیم یا تهدیدی از جنس سکون و عقب گرد؟ آیا فردا را از پنجره ی یک استان منزوی می بینیم یا از پنجره ی یک استان دارای تعامل بالا با همه ی ظرفیت های ملی و فراملی در چارچوب های تعریف شده و قانونی؟ آیا فردا را جزئی از امروز و دیروز استان می دانیم یا معتقد به نقطه های «فصلِ» تاریخیم و ترجیح می دهیم از نقطه های جدید شروع کنیم؟ آیا به فردا امیدواریم و برای رسیدن به این امید، تلاش می کنیم یا نه، از فردای استان نا امیدیم و هر تلاشی را محکوم به رکود و نخوت و شکست می دانیم؟ آیا مدیران را در قاموس فردا، صرفاً ابزارها و مجاری توسعه می دانیم یا نگاه ما به آنها، نگاه کشاورزیست که با تخصصش، دانه می کارد و هرمدیری، وظیفه مند، از این دانه ها، جوانه ها و نهال ها و درخت ها، بار و میوه و ثمر می آورد؟ آیا فردا را متعلق به مردم می دانیم یا به طیفهایی که هم اکنون هم به دنبال منفعت های خاص هستند؟ آیا فردا را بالای سرمان می بینیم یا زیر پایمان؟ آیا فردا را مجموعه ای از تلاش های همه جانبه برای رسیدن به یک توسعه همه جانبه می دانیم یا فرایندی که چه بخواهیم و چه نخواهیم، پیش می رود و به جایی می رسد؟ آیا فردا را شکستن غرور منطقه ای و رویش جوانه های همدلی و استفاده از تجربه های یکدیگر می دانیم یا حرکت های جداجدا در بافت های توسعه ای استان؟ …خلاصه اینکه شاه کلید همه ی موفقیت های ما، نوع نگاه ما به فرداست. کمی بیندیشیم، کمی مسئولین و مدیران عزیز استان، تلاش برای اندیشیدنِ مردم و نخبگان استان به فردا را در دستور کار قرار دهند. تجربه ی بسیار اندک و ناچیز من می گوید؛ ما در استان خراسان جنوبی، نیازمند «تغییرِ» جدی نوع نگاه مان به فردا هستیم. و به شما قول می دهم تا این جراحی مهم و کمی دردآور را از درون استان و درون فکرهای خودمان به نفع استان شروع نکنیم، تا دهها سال، باز هم در همین کوهپایه ایستاده خواهیم بود و برای فتح قله ی توسعه، به آرزوی یک صعود خوب به قله سرنوشت، بسنده خواهیم کرد.
(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود را درباره این سرمقاله به شماره ۰۹۳۰۴۹۴۳۸۳۱ ارسال بفرمایید)

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *


نسرین کاری – دکتر نگین ناصح، اولین بانوی دریافت کننده بالاترین جایزۀ علمی بنیاد ملّی

بیشتر

بهروزی فر- نهم اردیبهشت ماه در تقویم مناسبت ها، “روز ملی شوراها” نام گرفته، ۲۵

بیشتر

سلام. بارندگی های اخیر در استان و مخصوصا در شهر زیرکوه نشان داد که با

بیشتر

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *


فرم

فرم گزارش اشکال در سایت