سلام. خیلی از کارهایی که ما می کنیم بدون برنامه و در نظر گرفتن شرایط زمانی است. نمونه اش الحاق مهرشهر در سال های گذشته که با اون امکانات اشتباه بود. متاسفانه قول هایی دادند و خودشون رفتند اما مردمی موندند که هنوز که هنوزه بعد از این همه سال از کم ترین امکانات اولیه برخوردارند و کم کم الان میتونیم بگیم که مهرشهر یه تکونی داره میخوره. حالا هم همین بلا رو هم سر مسکن های نهضت های ملی ( اراضی موسوم به زعفرانیه) دارند درمیارند. نخست آنکه بیرجند کم زمین داشت که روی تپه های دارین برای مردم خونه میسازین؟ مگه زمین های داخل شهر چش بود که الحاق نکردید؟ بله میدونیم که سازمان هایی هستند که عشق زمین هستند و حاضر نیستند که به هیچ قیمتی زمین خودشونو بفروشند که خدا جواب انها و مدیرانشان را در آن دنیا بدهد که باعث بی خانمانی بسیاری از جوانان بیرجندی شدند. اما باز هم باید روی تپه های ناصری خانه بسازید؟ یکسری شایعاتی زمین شناسی در این قسمت شهر هست که جای پرداختن نیست فعلا و باید به طور دقیق بررسی شود اما سوالم اینه آیا فکری به حال زیرساخت ها داشتید؟ دستگاه های خدمات رسان را مکلف کردید که خدمت رسانی کنند . اگر مهر شهر و الحاق آن درس بگیرید و اشتباه الحاق مهرشهر را سر زمین های نهضت ملی در نیارد. مهرشهر نوش دارویی بود ک بعد از مرگ سهراب چشیده شده اما نهضت ملی مسکن قرار نیست اینطوری باشه. از همین الان دستگاه ها رو مکلف کنید جاده بزنید، مدرسه درست کنید، حداقل دو ورودی برای آنجا در نظر بگیرید و… نشه که باز چند سال دیگه دوباره بپرسیم زعفرانیه بیرجند هیچی نداره و هر روز دنبال تامین زیرساخت های موجود باشیم.
کاری – ثروت های یک منطقه، همیشه معادن و گنجینه و دفینه هایش نیستند، گاهی
