سلام. درباره آخرین وضعیت کمبود پرستار در استان چندین بار برای روزنامه شما نوشته ام و هربار که بررسی می کنم می بینم وضع وخیم تر از آن چیزی هست که فکرشو میکردم. هرچند که گویا بیش از 200 پرستار به بیمارستان های استان قرار است اضافه شود اما باز هم کمبود خواهیم داشت. فاجعه آنجاست که بسیاری از پرستاران در کشور سودای مهاجرت دارند و این فکر و ذهنیت در استان ما هم رایج شده که به دلیل پرداختی های نامناسب برخی از پرستاران به دنبال خروج از کشور و مهاجرت هستند . دیدن وضعیت پرداختی های مالی به پرستاران این پرستاران اگر انسان را مجبور به سکوت می کند دیگر نخواهد توانست درباره مهاجرت آنها به خارج از کشور انتقادی داشت و یا به آنها توصیه کرد تا بمانند و ادامه خدمت به مردم مبادرت ورزند. این رقم های اضافه کاری ها مایه تأسف است و حرفی باقی نمی گذارد و اگر در مقابل یک پرستار یا کادر درمان قرار بگیرید و او در مورد دریافتی ماهانه و ساعات اضافه کاری خود صحبت کند، چه جوابی می توان به وی داد. آیا می توان به این قشر توصیه کرد به خاطر ارزش خدمت و حسن اخلاق و انسان دوستی به کارخویش ادامه دهید و از رفتن به خارج از کشور و داشتن یک زندگی معمولی صرف نظر کنید. آیا این سفارش و نصیحت به آنها منطقی و حتی انسانی است. آیا این رواست که یک انسان بیش از نیمی از عمر مفید خود را صرف تحصیل و آموزش نماید و پس از آن در حساس ترین بخش جامعه یعنی در نظام سلامت عمومی مشغول به کار شود، اما حقوق و دستمزدش از یک کارگر ساده روزمزد هم کمتر باشد.چطور می توان انتظار داشت که یک پرستار دوشیف کاری در بیمارستان مشغول به کار باشد و اضافه کاری ناچیزی دریافت کند؟ شایسته است مسئولان پزشکی استان به جای بی توجهی و هل دادن کادر درمان به سمت مهاجرت، توجه به این قشر را مورد توجه قرار دهند.