با سلام. خواستم دو کلمه با مدیران استان صحبت کنم. یکی از آسیب های جدی استان ما عدم وجود ریسک پذیری در مدیران ما به ویژه مدیران بومی هست که قدرت ریسک و تصمیم گیری ندارند و گهگاهی هم سیستم نظارتی اجازه نمی دهد. به مورد سوم کاری ندارم و بهش هم نمی پردازم. حرف من بومی یا غیر بومی نیز نیست اما این خصلت رو بیشتر در مدیران بومی در این مدت دیدم. عوامل روزنامه اوا ببنید برای حل مشکل باید درد رو شناسایی کنیم و درد اقتصاد استان اینجاست که به دلیل عدم مطالبه گری مردم، مدیران ما اعم از بومی و غیر بومی منفعل شدند و قدرت ریسک ندارند و به نوعی به یکجانشینی عادت کردند. اگر هم مدیر توانمندی پیدا می شد که برای این مردم کاری می کرد، کانون های قدرت که با مدیر همسو نبودند همه تلاش خودشان را برای میان برداشتن مدیرتوانمند برداشتند و متاسفانه این یک رویه ای یا قانون نانوشته ای در استان ما تبدیل شده که مدیری که تابوشکنی کنه، حذف خواهد شد. مدیران حرف منو می فهمند چراکه خود من مدیر این استان بوده ام و در زمان هایی مسئولیت داشتم. اما در این سال ها یک تجربه مهم اندوختم و این است که اگر برای مردم کار کنید، نباید نگران چیزی باشید. قدرت ریسک خودتون رو بالا ببرید و تصمیمات سخت رو بپذیرید و نگران کانون های قدرت نباشید چرا که کار یک مدیر درست و اصولی باشه مطمئنا نتایج مثبتی را به بار خواهد آورد و همین نتایچ کارنامه شما در مواجه با ناسازگاری برخی پدرخوانده ها خواهد شد. برای مردم کار کنید و ریسک پذیر باشید، مطمئنا باشید هیچ کسی نمی تواند در راه شما خللی ایجاد کند.
کاری – ثروت های یک منطقه، همیشه معادن و گنجینه و دفینه هایش نیستند، گاهی
