می‌خوام چند خط حرف دلم رو بنویسم؛ حرفی که این روزها توی دل خیلی‌هامون هست و باید با هم جشنش بگیریم. چند روز پیش رژیم صهیونیستی به خاک کشورمون حمله کرد. حمله‌ای که اصلاً بی‌جواب نموند و همه فهمیدن ایران سربلنده و قدرتمند. تو این دوازده روز نفس‌گیر، نیروهای مسلح و سپاه و ارتشمون واقعاً گل کاشتن. با هر موشک و ضربه، نشون دادن ایران، ایران قدیم و زمان شاه ملعون نیست که کسی بتونه راحت تهدیدش کنه؛ دشمن، زیرساخت‌ها و پایگاه‌هاش حسابی آسیب دید و فهمید با چه کسی طرفه. حتی آمریکا هم که همیشه فکر می‌کنه همه‌کاره دنیاست، اومد وسط و زد به سایت‌های هسته‌ای ما، اما چی شد؟ دید جواب موشک ایرانی چیه! ایران شد تنها کشوری که بعد از جنگ جهانی دوم، دوبار مستقیم به پایگاه‌های آمریکا حمله کرده. این یعنی ما قوی‌ایم و همه باید حساب کار دستشون بیاد. یه چیزی رو هیچ‌وقت فراموش نکنیم: قدرت اصلی ایران، خود ماییم. همین مردم کوچه و بازار که پشت ارتش و سپاه وایساده‌اند. هر کی چشم طمع به کشورمون داشته، از همین یکدلی و اتحاد مردم ضربه خورده. از طرف دیگه، قدرت موشکی ایران فقط یه نام نیست، واقعاً دمار از روزگار دشمن درآورد؛ اسرائیل هیچ‌وقت فکرش رو نمی‌کرد اینطوری غافلگیر و ضربه‌خورده بشه و کار به جایی برسه که خودش درخواست آتش‌بس کنه. این جنگ نشون داد ایران فقط با اسرائیل نمی‌جنگید، بلکه با یه عالمه کشور طرف بود که همشون پشتیبان اون رژیم بودن. ولی آخرش کی پیروز شد؟ ملت ایران! الان وقت جشن گرفتنه؛ این پیروزی بزرگ رو به همه مردم عزیز و شریف ایران تبریک می‌گم. یادمون نره ما با کل جهان غرب طرف بودیم و همه این کشورها حمایت می کردند. از سربازمون تا هر پدر و مادری که دلش با وطنه. یادمان نره، هر وقت متحد بمونیم، هیچ دشمنی نمی‌تونه به این آب و خاک ضربه بزنه. بازم تبریک؛ زنده باد ایران!