سال‌هاست بحث انتقال صنوف آلاینده از داخل شهر بیرجند به شهرک مخصوص این صنوف مطرح است. وعده‌ها یکی‌دو تا نبوده؛ از جلسات شورای شهر گرفته تا مصاحبه‌های مسئولان. هدف، پاک‌سازی فضای شهری از کارگاه‌ها و مشاغلی است که آلودگی صوتی و زیست‌محیطی ایجاد می‌کنند، و در عوض، آن‌ها را در محلی متمرکز با زیرساخت‌های مناسب جمع کنند اما این قصه دو سویه دارد. از یک طرف، ما شهروندان انتظار داریم خیابان‌های پررفت‌وآمد از تعمیرگاه‌های شلوغ، کارگاه‌های جوشکاری، سنگ‌بری‌ها و… خالی شود تا هم امنیت تردد بهتر شود و هم زندگی در بافت مسکونی آرام‌تر. از سوی دیگر، صاحبان این مشاغل هم دغدغه‌های جدی دارند، از هزینه بالای جابه‌جایی و ساخت‌وساز در محل جدید گرفته تا دسترسی مشتریان و خطر از دست دادن بازار. اخیراً یکی از بزرگ‌ترین مشکلات شهرک صنوف آلاینده، یعنی نبود راه دسترسی مناسب، حل شده است؛ طبق گفته دبیر شورای گفت‌وگوی دولت و بخش خصوصی خراسان جنوبی، با پیگیری مسئولان و هزینه‌ای بیش از ۲۵۰ میلیارد ریال، مسیر ورودی به سایت احداث شده. این کار مهم است، ولی هنوز همه مشکلات حل نشده؛ زیرساخت‌های کامل، خدمات آب و برق و امنیت محوطه باید تکمیل شود تا انگیزه واقعی برای انتقال ایجاد شود. مشکل زمانی پیچیده‌تر می‌شود که طرفین فقط خواسته‌های خود را ببینند. شهروندان می‌خواهند همین فردا همه این صنوف جمع شوند، صاحبان مشاغل هم تا وقتی مطمئن نباشند که در محل جدید با ضرر و افت مشتری مواجه نمی‌شوند، قدمی برنمی‌دارند. در این میانه، وعده‌ها اگر پشتوانه اجرایی نداشته باشند، به مرور اعتبار خود را نزد مردم از دست می‌دهند انتظار ما این است که برنامه‌ریزی دقیق، جدول زمان‌بندی شفاف و حمایت‌های واقعی مثل تسهیلات مالی، تخفیف عوارض و تبلیغات برای معرفی مکان جدید در کنار سخت‌گیری قانونی برای باقی ماندن در داخل شهر به‌طور همزمان انجام شود. انتقال صنوف آلاینده پروژه‌ای است که هم کیفیت زندگی شهری را بالا می‌برد، هم امکان توسعه مشاغل را در محیطی مناسب فراهم می‌کند. اما تا وقتی نگاه «یا همه یا هیچ» بر ماجرا حاکم باشد و گفتگو با ضمانت اجرا همراه نشود، سال آینده هم همین حرف‌ها را تکرار خواهیم کرد.