سلام. مردم دیار کویر در هر سفر آیت الله رئیسی برای دیدار با ایشان سر از پا نمی‌شناختند ولی امروز برای وداع آمده اند. وداع با دولت محرمان، وداع با خادم‌الرضا و وداع با شهدایی که در راه خدمت در خط مقدم این جبهه قرار داشتند. خیابان‌های بیرجند مملو از جمعیت بود که در این بین از پیر و جوان، زن و مرد و همه و همه دیده میشوند، اشک‌ها پنجشنبه بدرقه راه شهید جمهور شد و لبخندهای پیرزنی که در نقطه صفر مرزی در این استان برای دولت مردمی و انقلابی دست دعا برداشته بود به اشک تبدیل شده و اینبار هم برایشان دعا می‌کند که «مادر، بهشت نصیبت باشد». از جوان‌ترین‌ها و دهه هشتادی‌ها تا افراد مسن که در راه انقلاب موی سپید کرده اند در مراسم تشییع حضور داشتند تا بار دیگر با آرمان‌های امام (ره) و رهبری عهد و پیمان ببندند. نه تنها فقط مردم بیرجند بلکه از سایر شهرهای استان نیز در بیرجند و سایر استان‌ها هم در بیرجند حضور داشتند و همه با چشم‌های اشک بار پیکر رئیس جمهور شهیدان را بدرقه کردند. این برای آخرین بار بود که رئیس جمهور دل ها را دیدیم ؛ نه خودش را بلکه تابوت منقش به پرچم ایران. مردم سنگ تمام گذاشتند. مرحبا به این مردم وظیفه شناس. اشکم بند نمی آید . هیچ وقت فکر نمی کردم در ستون شما این مطالب را بنویسم. فقط بیرجند نیست؛ یک ایران همین گونه بیقرار و پریشان است؛ در روستاها هم موکب زده و عزاداری میکنند. دل های بیقراری که به ناگاه میلرزند و اشک هایی که بی اختیار جاری میشوند. خوشا به حال آنان که در سمت درست ماجرا ایستاده اند؛ خوشا به حال آنها که شهید را در طول خدمت حمایت و همراهی کردند و حتی خوشا به حال منتقدانی که امروز و بعد از شهادتش بیدار شده و او را تازه شناخته اند. آقای شهیدجمهور برای آخرین جمله میگویم از شما خیلی ممنونیم که توقع ما را از رییس جمهورها در آینده بسیار بالا بردید. ممنونیم از شما.
کاری – ثروت های یک منطقه، همیشه معادن و گنجینه و دفینه هایش نیستند، گاهی
