چند روز پیش سرمقاله ای در خصوص خاطره بازی نوشته بودید که خیلی هم عالی بود و واقعا لذت بردم اما آرزو بر امیدواران عیب نیست و پیشنهاد می کنم کمی برای آینده شهر و استانمان هم خیال پردازی کنیم . فکرش را بکنید یک روز صبح که از خواب بیدار شدید و آمدده رفتن به سر کار ببینید دیگر هیچ کودکی سر چهار راه ها در انتظار خرید یا کمک ایستاده نیست . درب بیمارستان ولیعصر بنر زده اند که به دلیل پایان همه گیری دیگر نگران کرونا نباشید. اهالی اراضی موسوی و پشت فنی و حرفه ای درب فرمانداری بیرجند تجمع کرده اند و از تلاش مسئولین و حل مشکلاتشان تشکر می کنند . مغازه های شهر پر از مشتری است و جای سوزن انداختن هم نیست . میوه ها ارزان شده و خانواده های محروم شهر هم می توانند کامشان را با آن شیرین کنند . وقتی سوار تاکسی می شوید راننده ها دیگر مشکلی برای درد دل با مسافر ندارند و دعا به جان مسئولین می کنند که آسفالت خیابان ها را خیلی عالی به پایان رسانده اند . ساختمان های سر به فلک کشیده بانک ها توسط بنیاد مستضعفان مصادره شده و به صورت واحد واحد به بی خانمان ها با قیمت پایین اجاره داده شده است . بانک ها هم مثل خیمه های امدادی و بسیار محدود در گوشه و کنار شهر چادر زده اند و از مردم التماس می کنند که بیایند وام بگیرند و خرج کنند . درب استانداری شلوغ شده و مردم از دادگستری و منابع طبیعی و امور اراضی جهاد تشکر می کنند که در راستای حقوق مردم قوانین سختگیرانه اراضی ملی را به نفع مردم تغییر داده اند . مدیران هر روز برای مردم وقت دارند و کارکنان ادارات جواب شهروندان را به خوبی می دهند . چقدر حس خوبی است حتی فکرکردن به آن . خدایا هیچ انسانی نا امید نباشد.
کاری – ثروت های یک منطقه، همیشه معادن و گنجینه و دفینه هایش نیستند، گاهی
