چند شب پیش در خیابان غفاری ، حدود ده دوچرخه سوار بدون نور و علائم ایمنی ، عرض خیابان را طی میکردند و واقعا چیزی نمانده بود که تصادف کنند! چند نوجوان بودند که گویا گروهی ، به دل خیابان زده اند. غرض اینکه هرچه هوا گرم تر میشود ، دورچرخه سواری هم بیشتر می شود.سالهای قبل هم این مسائل را داشتیم.متاسفانه بیرجند نه پیست دوچرخه سواری ویژه ای دارد و نه خیابان های روشنی که حداقل وقتی کسی دوچرخه سواری میکند ، کمی ایمن تر باشد.به زبان دیگر ، بیرجند برای دوچرخه سواری هیچ ندارد! وقتی نور خیابانهای اصلی ما یکی درمیان است و پیاده روها کوچک و جایی هم برای دوچرخه سواری نیست ، یعنی کم کم باید نگران حوادثی بود که ممکن است برای دوچرخه سواران پیش بیاید.رانندگی بد برخی در شهر هم با توجه به صدرنشینی در تصادفات درون شهری ، مزید بر علت می شود تا از مسوولان بخواهیم اگر مقدور است ، فکری به حال این مسئله کنند! تازه اینکه بانوان هم شرایط دوچرخه سواری راحت ندارند و پارک بانوان و امثالهم هم آنچنان که باید نیست ، درد دیگری است.امیدوارم وقتی در جهان دوچرخه سواری باب شده و در برخی شهرهای کشور هم شاهد افزایش فرهنگ دوچرخه سواری هستیم ، گوشه چشمی به بیرجند ما هم بشود.هرچند همانطور که اول هم گفتم ، مسئله اول فرهنگ دوچرخه سواری است و بعد ، همت مسوولان.امیدوارم طرح ها و برنامه های دوستان مانند ایستگاه های کرایه دوچرخه نشود که در نهایت بی استفاده ماند و مشخص نشد چرا؟مردم نخواستند؟بودجه کم آمد؟ مسوول طرح رفت یا … ؟!
کاری – ثروت های یک منطقه، همیشه معادن و گنجینه و دفینه هایش نیستند، گاهی
