وقتی در شرایط سخت بودجه ای و تحریم هستیم اولین انتظاری که در داخل داریم هماهنگی و همراهی برای برون رفت از مشکلات است اما وقتی مدیران در یک استان مثل خراسان جنوبی به واسطه جزیره ای عمل کردن توان کاهش هزینه ها را ندارند و در کلان استان هم کسی به فکر نیست که مسایل به چه شکلی در استان در حال اجراست و عمده تمرکز ها روی سهم خواهی های سیاسی برای بازی جذاب انتصابات است نتیجه این می شود که برخی ادارات و نهاد ها برای ارائه خدمات نیاز به ساختمان و مکان اداری دارند و برخی دیگر از سازمان ها فقط برای جلوگیری از به مزایده گذاشتن املاک مازادشان ، چهار صندلی الکی در اتاق های یک مجموعه گذاشته اند که مثلا اعلام کنند مورد نیاز است و … . یعنی باور کنیم با همین مدیران می شود تحریم ها را دور زد ؟ اینها خودشان سلطان پاس گل زدن به دشمنان هستند . امیدوارم مسوولینی که دغدغه دارند ( تاکید می کنم آنهایی که دغدغه دارند و از بقیه انتظاری نداریم ) سری به ادارات بزنند و املاک مازادی که مورد نیاز سایر نهادها هست را بین هم واگذار نمایند . زشت است که مدیران فکر می کنند با تعصب سازمانی خود دارند به کسی خدمت می کنند و این درحالی است که سرمایه های ملی را به هدر می دهند و بازی بدی با بیت المال مردم شروع کرده اند . ادارات و سازمان های زیادی املاک مازاد بلااستفاده یا با استفاده های سوری دارند و از آن سوی دستگاه های متعددی نیز نیاز به مکان برای استقرار و خدمات دهی مناسب به مردم دارند که آنها هم توان تامین و ساخت پروژه های جدید را ندارند . ببینیم در استان کوچک خودمان چگونه می توانیم مدیریت کنیم تا حداقل از داشته های خودمان استفاده بهینه و درست انجام داده باشیم
کاری – ثروت های یک منطقه، همیشه معادن و گنجینه و دفینه هایش نیستند، گاهی
