کتاب ربه کا
سرنوشت دختر جوان، ندیمه خانم وان هاپر، با زندگی اربابش گره خورده بود. وان هاپر، زن ثروتمندی بود که تمام اوقاتش به خوشگذرانی می‌گذشت و از شهری به شهری دیگر سفر می‌کرد. روزی در یکی از همین سفرها، وان هاپر تصمیم گرفت به هتلی ییلاقی برود. طبق معمول ندیمه جوانش نیز با او رفت. دختر در هتل ییلاقی، با مرد ثروتمندی به نام ماکسیم دووینتر آشنا شد. مدتی بعد، ماکسیم از ندیمه خواستگاری کرد و او در کمال ناباوری از این درخواست، با دووینتر ثروتمند ازدواج کرد.آن‌ها به اتفاق به قصر ماندرلی محل زندگی دووینتر رفتند. دووینتر، پیش از این با ربه‌کا، همسر اولش که بر اثر سانحه از دنیا رفته بود در این قصر زندگی می‌کرد. پس از مدتی عروس جوان، به خاطر تعریف‌هایی که از گوشه و کنار درباره جذابیت ، مردم‌داری و شخصیت کاریزماتیک ربه کا شنیده بود، سخت مرعوب و مقهور شخصیت او شد؛ اما در نهایت فهمید ربه کا زنی که او تصور می‌کرد نبوده است.کتاب شروعی غافل‌‌گیر کننده دارد، کتاب با این جمله شروع می‌شود که یکی از آغازهای مشهور تاریخ ادبیات است: دیشب خواب دیدم به ماندرلی برگشته‌ام.و همه داستان را زنی روایت می‌کند که تا پایان داستان نام او را نمی‌فهمیم و صرفاً به نام خانم دووینتر شناخته می‌شود. دختر جوان پس از مدتی زندگی و بعد از نا‌امیدی های بسیار در باب رسیدن به شکل و شمایل شخصیت ربکا زن افسونگر و دوست داشتنی ماکسیم پی می‌برد ماکسیم، همسر زیبای خود را در یک حادثه از دست نداده و در سیر داستان پرده از راز بکا برداشته می‌شود. درباره دافنه دوموریه: دافنه دوموریه در سیزدهم ماه مه ۱۹۰۷ در خانواده‌ای هنرمند در لندن متولد شد. پدرش «سرجرالد دوموریه» بازیگردانی مشهور و مدیر هنری و تهیه کننده معروف تئاتر و فرزند «جورج دوموریه» کاریکاتوریست نامی بریتانیا بود. دوموریه بعدها بسیاری از آثار خود را با الهام از اجداد و سایر اعضای خانواده‌اش خلق کرد.دافنه دوموریه، این بانوی خلاق و خاص، با ربکا توانست به شهرت جهانی دست یابد. هم چنین در دوران خود، مورد توجه آلفرد هیچکاک بود، به گونه‌ای که آلفرد دو اثر دافنه را به فیلم تبدیل نمود.
نوروز باستانی؛ آیین کهن جهانی
نوروز، نخستین روز سال خورشیدی ایرانی برابر با یکم فروردین است. جشن آغاز سال نوی ایرانی و یکی از کهن‌ترین جشن‌های به جا مانده از دوران ایران باستان است.خاستگاه نوروز، سرزمین پهناور ایران باستان است. هر سال مردم مناطق گوناگون فلات ایران، نوروز را جشن می‌گیرند. نوروز در ایران و افغانستان آغاز سال نو محسوب می‌شود. در برخی دیگر از کشورها مانند تاجیکستان، روسیه، قرقیزستان، قزاقستان، سوریه، عراق، گرجستان، جمهوری آذربایجان، آلبانی، چین، ترکیه، ترکمنستان، هند، پاکستان و ازبکستان، تعطیل رسمی است و مردمان این مناطق، به استقبال نوروز می روند و با اندکی تفاوت، جشن نوروز برپا می‌کنند.
نوروز، با ریشه ایرانی، به تاریخ ۴ اسفند ۱۳۸۸ (۲۳ فوریه ۲۰۱۰)، در تقویم مجمع عمومی سازمان ملل به ثبت رسیده است. جشنی با قدمت بیش از ۳ هزار سال. امروزه بیش از ۳۰۰میلیون نفر این روز را جشن می‌گیرند.پیش از آن در ۸ مهر ۱۳۸۸ خورشیدی، نوروز به پیشنهاد ازبکستان، توسط سازمان علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد(یونسکو) به عنوان میراث معنوی، به ثبت جهانی رسیده بود. در ۷ فروردین ۱۳۸۹ نخستین دوره جشن جهانی نوروز در تهران برگزار شد و این شهر به عنوان دبیرخانه نوروز شناخته شد.مجمع عمومی سازمان ملل متحد با تصویب قطعنامه‌ای، روز ۲۱ مارس برابر یا اول فروردین را تحت عنوان فرهنگ صلح به عنوان «روز جهانی نوروز» به تصویب رساند و در تقویم خود جای داد. طی این اقدام که برای نخستین بار در تاریخ این سازمان صورت گرفت.
حوض انبار میان ده
حوض انبار میان ده قدیمی‌ترین بنای مرکزی محله میان‌ده بشرویه است و ساخت آن طبق کتیبه موجود بر بدنه‌اش، به سال ۹۷۶ هجری قمری بازمی‌گردد. ایوان زیبای بنا در جهت وزش باد غالب شهر ساخته شده است و آن را با آجرکاری لوزی برجسته تزیین کرده‌اند. استفاده از این آب‌انبار که آب آن از طریق قنات رقه تامین می‌شد، در ابتدا با شیوه برکه‌ای و به‌وسیله‌ی سطل و طناب میسر بوده است و در دوره‌ی قاجار، با ایجاد پله و پاشیر، یک راه دسترسی تازه از پشت بنا ایجاد شد. مصالح مورد استفاده در ساخت بنا سنگ و خشت پخته هستند. در قسمت پوشش ایوان آب‌انبار، آجرچینی را به شیوه رومی اجرا کرده‌اند.
