افراد خوشبخت
همواره می خواهند این حس را با دیگران تقسیم کنند. افراد خوشبخت تلاش می کنند با انجام کارهایی باعث شادی دیگران شوند. تقسیم شادی به خودی خود مسرت بخش است و به حفظ مثبت اندیشی کمک می کند. تحقیقات نشان می دهد مهربانی به دیگران باعث افزایش حس خوشبختی در خود فرد می شود.به قطار نرسیدید؟ لیوان از دستتان به زمین افتاده و فرش خانه کثیف شده است؟ اصلاً مهم نیست.تمرکز بر روی مسائل مهم و وسواس نداشتن در مورد مشکلات ناچیز و پیش پا افتاده مختص افراد خوشبخت است.افراد شاد هیچگاه این واقعیت را کتمان نمی کنند که فراز و نشیب های زندگی عواملی هستند برای انعطاف پذیری و پیشرفت در آینده. لذت اتفاقات کوچک را درک کرده و آن ها را شیرین می پندارند. برای این افراد هیچ چیز به اندازه پخش شدن موسیقی مورد علاقه شان از رادیو یا فرضاً صدای پرندگان لذتبخش تر نیست. افراد شاد از عناصر و رویدادهای اطرافشان حس رضایت می سازند. فرقی نمی کند موفقیت منحصر به آنان باشد یا دیگران، افراد خوشبخت در هر صورت از این اتفاقات به وجد می آیند.جشن گرفتن موفقیت های دیگران شما را به آنان نزدیک تر می کند. با این کار زمانی که اتفاق خوبی برای شما می افتد، آنان نیز خوشحال شده و شما را در لحظات خوشتان همراهی می کنند. فرد خوشبخت می داند که افراد، تجارب خوش را برای او رقم می زنند. صمیمیت چه در بعد عاطفی و چه در بعد فیزیکی در شادمانی و حس خوشبختی موثر است.تحقیقی در سال ۲۰۱۲ نشان داد، ازدواج می تواند به عنوان عاملی برای تقویت حس شادمانی مد نظر قرار گیرد. البته باید توجه داشت که ازدواج تنها عامل حیاتی ایجاد یک زندگی شاد محسوب نمی شود. افراد خوشبخت با توسعه زنجیره ارتباطات اجتماعی، حس بهتری نسبت به زندگی خود پیدا می کنند. از نظر افراد خوشبخت، پول همه چیز نیست. تحقیقات به تازگی نشان داده اند، اشخاصی که مادیات را به معنویت و رضایت درونی ترجیح می دهند، کمتر نسبت به زندگی حس مثبت نشان می دهند.افراد شاد بیش از آن که بر روی خرید جدیدترین اجناس بازار تاکید داشته باشند، به دنبال عوامل دیگری هستند.
محرم حسینی؛ ماه خون، ماه اشک و ماه ماتم
ماه محرم از راه رسیده است و شهادت مظلومانه امام حسین (ع) بار دیگر دلهای شیعیان جهان را اندوهناک کرده است. در دنیا، مردم عزادار، خود را برای برپایی مراسم سوگواری و عزاداری محرم آماده می‌کنند. در این ایام، پارچه‌های سیاه و کتیبه‌های عزا در و دیوار مساجد و تکیه‌ها را می‌پوشاند و نوحه‌خوانی و سوگواری به ویژه در ده شب اول ماه محرم، ارادت به امام حسین (ع) نشان می‌دهد.دوستداران امام حسین (ع) در گوشه گوشه دنیا، علم و کتل به پا کرده‌اند و بوی چای تازه دم است که از هر تکیه‌ای به مشام می‌رسد.آنها به عزاداران حسینی چای و آب خنک می‌دهند. به یاد لبهای عطشان شهدای کربلا، به یاد لبهای خشک علی اصغر طفل شش ماهه امام حسین (ع) و به یاد لبهای تشنه کودکان حرم. به یاد دلاوری اباالفضل عباس (ع)، آن بزرگ مردی که برای آوردن آب برای کودکان تشنه لب، به دل دشمن زد و ناجوانمردانه کنار رودخانه‌ای پر آب، لب تشنه به شهادت رسید.هرکس آبی می‌نوشد به حسین سلام می‌دهد که با لبهای ترک خورده و تشنه برای احیای حقیقت به شهادت رسید. مُحَرَّمُ الحَرام، اولین ماه سال هجری قمری است. دلیل نامگذاری این ماه، حرام بودن جنگ در آن ذکر شده است. پس از شهادت امام حسین (ع) در محرم سال ۶۱ هجری قمری، این ماه برای شیعیان به ماه عزا تبدیل شد.با آنکه جنگ و خونریزی در این ماه حرام می باشد لیک یزیدیان سیاه دل، در این ماه راه را بر امام حسین(ع) و یارانش بستند و حادثه خونین عاشورا را رقم زدند. حادثه جانگدازی که هر سال پیروان امام حسین (ع) را گرد هم جمع می کند و دلهای آنان را به ماتم عزای خود می نشاند.
آرامگاه بوذر جمهر قاین
بزرگمهر قائنی (بوذر جمهر قاینی) سیاستمدار، ادیب و عارف و شاعر اواخر قرن چهارم و اوایل قرن پنجم هجری قمری است که در دربار سلطان مسعود غزنوی خدمت می‌کرد. وی به زبان فارسی و عربی سخن می‌گفت و از وی اشعار و قصیده‌هایی به جای مانده که قصیده بهاریه او شهرت خاصی دارد. بوذر جمهر بعد از مرگ سلطان محمود تا زمان فروپاشی حکومت غزنویان در دربار سلطان مسعود غزنوی به سر برد و در اواخر حکومت غزنویان به قاین آمد و پس از مدتی در گذشت. مقبره حکیم بوذر جمهر در فاصله چهار کیلومتری جنوب غربی شهر قائنات و در دامنه کوهی موسوم به کوه ابوذر (بزرگمهر) قرار دارد. بنای مقبره از بناهای قرن ششم و هفتم هجری و به فرم چلیپایی و با معماریی بسیار زیبا ساخته شده است. مصالح اصلی در ساخت بنا سنگ گچ و آجر است. درخت بنه ۷۰۰ ساله‌ای نیز در کنار این مقبره وجود دارد که به زیبایی اثر افزوده است.
