کمتر از یکی دو روز دیگر به زمان انتخابات باقی مانده و رفتن پای صندوق های رای این روزهای مردم است. در مهمانی، محل کار، خیابان، و حتی بین اعضای خانه ها حرف اصلی افراد در مواجهه با یکدیگر این است که «رای میدی؟» و پاسخ ها و دلایل متفاوت است و همین تفاوت ها به بحث های داغ می انجامد و گاه حتی به ناراحتی و کدورت و در مواقعی کار به زد و خورد نیزمی رسد. گروه ها و عقاید مختلفند. عده ای هستند که رای می دهند و عده ای رای نمی دهند. گروهی رای می دهند اما آن را بی تاثیر می دانند با این حال، از بی تفاوتی می پرهیزند. گروهی، رای خود را موثر می دانند و با حرارت از کاندیدای مورد نظرشان دفاع می کنند. عده ای قصد رای دادن دارند فقط برای اینکه شخصی خاص به ریاست دولت نرسد و خود اعتقادی به کسی ندارند. عده ای نیز از انتخابات های قبل ناراضی هستند و با تاکید بر اینکه رای شان تاثیری بر انتخاب ندارد، اعلام می کنند که پای صندوق نمی روند. بحث های لفظی موافقان و مخالفان رای، این روزها حتی از مناظره ها نیز داغ تر است. اما آنچه مسلم است مردم هنوز نیز به رفتن پای صندوق های رای معتقد هستند و رای دادن را حق قانونی خود و موثر در انتخاب شخص مصلح می‌دانند. با این حال، ردپای ناامیدی هایی که به واسطه شرایط سخت اقتصادی در دل مردم ایجاد شده، در صحبت های‌شان به چشم می خورد. عمده مشکلات مردم، مشکلات معیشت و درآمد است. مردم از فقر گله دارند و رکود و بیکاری و نبود قدرت خرید، آن‌ها را دچار مشکلات فراوان کرده است. مردم از دولت آتی انتظار دارند که ثبات را حفظ کرده و در جهت رفع هرچه بیشتر تورم و ایجاد اشتغال بکوشند. معیشت و اشتغال، بزرگ‌ترین خواسته مردم از دولتی است که به خاطرش پای صندوق رای می روند.