چند وقت پیش در آوا مطلبی را خواندم که گفته بودند کودکان در خراسان جنوبی در رتبه بالای کشوری از نظر مشکل سوتغذیه هستند . آن زمان می گفتم مگر ممکن است اما الان به عنوان یک کارمند که در گذشته به عنوان طبقه متوسط جامعه شناخته می شده ام این روزها با سطح گرانی موجود کاملا متوجه شده ام که می شود و متاسفانه خوب هم می شود . بنده بعد از پرداخت هزینه های اصلی مانند اجاره و آب و برق و … قسط و شهریه و … وقتی که برای خرید مایحتاج می خواهم برنامه ریزی کنم با جیب خالی خودم روبرو می شوم و این روزها کاملا حس می کنم که سوتغذیه در کودکان به چه شکل پیش می آید . دیشب بعد از مدتها آن هم از ماشین کنار خیابان که طبیعتا باید ارزانتر هم بفروشد چند قندک ( میوه های شبیه خربزه ) را خریدم که انصافا به محض رسیدن به خانه اثری از آن نبود و همین ۳ دانه شد ۲۰۰ هزار تومان . بعد فکر می کنم من کارمندی که دیگر گوشت قرمز را از سبد خرید خودم حذف کرده ام و حتی برای درست کردن یک تخم مرغ هم اکراه به ریختن روغن در ماهیتابه دارم چگونه می توانم نیازهای غذایی ۳ فرزندم را تامین کنم . از ما که گذشت و به هر حال با گرسنگی خودمان فرزندانمان را سیر خواهیم کرد اما سیستم های حمایتی استان برای اقشار ضعیف حتما به فکر باشند وقتی برنج پاکستانی و هندی کیسه ای ۴۰۰ تومان باشد و روغن نزدیک به ۲۰۰ هزار تومان قطعا در خانواده های ضعیف که بعضا ۳ وعده را به ۲ تا تبدیل کرده بودند این بار از تامین یک وعده هم عاجز خواهند شد . میوه که دیگر کالای لاکچری و دور از دسترس حتی قشر متوسط است و اگر دقت کرده باشید به میوه فروش های شهر هم که مراجعه می کنی بیشتر اقلام مانده و خراب شده و مشخص است جنسی که برای فروش می اید در توان خرید مردم نیست و باید چاره ای برای آن اندیشیده شود . امیدوارم که سوء تغذیه کودکان استان را تدبیری باشد چرا که نسل اینده ما نیازمند توجه بیشتر خواهد بود