گاهی شنیدن حقیقت، هرچند ناگوار، برای حرکت رو به جلو ضروری است. شاید برخی خوششان نیاید، اما باید پذیرفت که آنچه امروز استان ما را در سایه نگاه “محرومیت” قرار داده، نه کمبود منابع و سرمایه است، نه دوری از مرکز تصمیم‌گیری؛ بلکه کم‌تحرکی و روزمرگی در بخشی از بدنه مدیریتی استان است. آنچه از مدیریت استاندار خراسان جنوبی دیده می‌شود—پیگیری میدانی، حضور منظم در تهران، و هماهنگی هدفمند با دستگاه‌های ملی—به‌خوبی نشان داده که با تحرک، برنامه و پشتکار می‌توان از مرز محرومیت عبور کرد و تابلو توسعه را به نام این استان ثبت نموداستان ما محروم نیست؛ سرمایه انسانی دارد، معادن غنی دارد، زمین‌های حاصل‌خیز و محصولات منحصربه‌فرد دارد، ظرفیت گردشگری و تاریخی کم‌نظیر دارد، و از همه مهم‌تر مردمی پرتلاش، نجیب و مطالبه‌گر دارد. آنچه کم دارد، تنها حرکت منسجم و اراده مدیریتی است. اگر فرمانداران ما، همانند استاندار، هر هفته یک روز را به پیگیری میدانی در مرکز شهرستان اختصاص دهند، اگر مدیران کل با همین الگو ماهی یکی دو بار راهی پایتخت شوند و حضوری مشکلات حوزه خود را دنبال کنند، بسیاری از گره‌ها بدون نیاز به مکاتبات ماه‌هاه طولانی باز می‌شود. امروز زمان آن است که مدیران به‌جای نگاهی اداری یا پشت‌میزی، باور کنند که تحرک خود، بخش مهمی از راه‌حل توسعه استان است. هر اداره‌ای که در خود پویایی ایجاد کند، به سهم خودش چرخ استان را سریع‌تر می‌چرخاند. چشم بستن بر ظرفیت‌ها و افتادن در دام بهانه‌ی «محرومیت»، اشتباه تاریخی است.در شرایطی که کشور به سمت عدالت منطقه‌ای حرکت می‌کند، فرصت برای دیده شدن خراسان جنوبی بیش از همیشه در دست ماست. اما بهره گرفتن از این فرصت، به مدیریتی میسر می‌شود که وقت خود را صرف مطالبه، پیگیری و حضور مؤثر کند. این استان نیاز به دلسوزی شعاری ندارد؛ نیاز به مدیرانِ در میدان دارد، نه در پشت میز.از مدیران استان خواهش می‌شود: کمی تحرک، کمی مسئولیت‌پذیری، و کمی باور به ظرفیت‌های خودمان.با همین سه «کمی» می‌توانیم ثابت کنیم که خراسان جنوبی محروم نیست، فقط منتظر حرکت است.