با استرس شغلی چه کنیم؟

یک توصیه کاربردی در این مواقع این است که توان‏ کاری و مهارت خویش را افزایش دهید. این تنها راهی است که فاصله‎ی شما را از رقیبان افزایش می‏دهد. در واقع مهارت و تخصص تنها معیار سنجش شما با رقیبان است. هنگامی که قادر باشید مهارت خویش را افزایش دهید، کسی قادر به رقابت با شما نیست. پس به جای استرس و وقت هدر کردن، به فکر راه‏ چاره باشید. از راه‎های ‏غلبه بر استرس شغلی، مدیریت دوران است. استرس شغلی از افکار منفی ما نشأت می‏گیرد. تا زمانی که وقت شما ازاد باشد، استرس هم بیش تر می‏شود. برای این که در این مواقع فرصت بیشتری را برای فکر کردن به رویدادهای منفی، شکست و یا ناامیدی دارید. ولی اگر زمان را برای یادگیری، پیشرفت کاری و یا کارهای مورد علاقه‎ی خویش صرف می‏کنید، زمانی برای افکار منفی باقی نمی‏ ماند. در نتیجه استرسی هم ایجاد نمی‏شود.
هیچ وقت حسرت بالاتر از خودتان را نخورید. سعی کنید به آنهایی که از شما موقعیت بدتری دارنزد هم فکر کنید. شما می توانید وضعیت خودتان را کنترل کنید ولی افراد دیگر را هم با توان مندی های خودتان مقایسه کنید. منفی‏ نگری مهم‏ترین عامل ایجاد استرس شغلی است. درصورتی که قادر باشید افکار مثبت را در خویش تقویت کنید، استرش شغلی در شما درمان می‏شود. ولی مشکل اصلی در این است که گاهی فرار از دست افکار منفی آن قدر دشوار می‏شود که هیچ راهی برایتان باقی نمی‏گذارد. در این مواقع تنها راه ‏حل شما این است که با اشخاص مثبت‏ اندیش و آرام رابطه برقرار کنید. دوستی با این اشخاص می‏تواند در تغییر
روحیه ‏ی شما اثرات مثبتی بر جا بگذارد.

مسوولیت پذیر باشید

از کوچکترین اشتباهات مانند دیر از خواب بیدار شدن و تأخیر در رسیدن سر قرار! تا نا امید شدن و قتل و تجاوز همگی احتیاج دارند به آن ها توجه شودحتی اگر قانون شما را به دام نیانداخته باشد برای رهایی و ازادی روحتان باید طبعات ناشی از اشتباه خویش را بر عهده بگیرید! چنانچه با تقلب و ضایع کردن حق سایرین به موقعیتی رسیده اید، درصورتی که حتی تنها دل کسی را شکستید این شما هستید که باید مسوولیت این کار را بر عهده بگیرید. چنانچه به کسی دروغ گفته اید برای آزادی خودتان و حس مجدد کودک درونتان باید نخست با سایرین و بعد با خویش صادق باشید.

راه‌های مقابله با دروغگویی کودک

اولین گام برای مقابله با دروغگویی کودکان افزایش اطلاعات و آگاهی ما به عنوان پدر و مادر است. لازم است درباره رفتارهای کودک و دلایل دروغگویی‌اش آگاهانه تصمیم بگیریم. هرگز نباید کودک را دروغگو خطاب کنیم. این القاب منفی باعث از دست رفتن اعتماد به نفس او می‌شود و کودک را به سمت دروغگویی بیشتر ترغیب می‌کند. لازم نیست بگویید این چندمین بار است که دروغ می‌گویی. اگر می‌دانید دروغ گفته از او نخواهید اعتراف کند، چون این کار او را جری‌تر می‌کند.اگر درباره فرود آمدن یک بالگرد در خیابان حرف می‌زند از او درباره چگونگی هدایت بالگرد و… بپرسید. به تصورات ذهنی او پر و بال بدهید، نه این که او را متهم به دروغگویی کنید.اگر کاری که خواسته بودید، کودک انجام نداده درباره آن سوال نکنید تا او مجبور به دروغ گفتن نشود. کافی است تذکر بدهید که کارش را هنوز انجام نداده است.به کودک اجازه و فرصت دهید که با صلاحدید خود با صداقت بگوید که دروغ گفته است. این کار بهتر از تکرار دروغ بعدی است. همچنین بگذارید کودک احساسات خود را هنگام انجام رفتار درست یا نادرست به زبان بیاورد. در این صورت شما بهتر می‌توانید ریشه دروغگویی وی را شناسایی کنید.
مهم است بدانید چرا کودک دروغ می‌گوید. شاید درباره نمره‌اش دروغ می‌گوید، زیرا احساس می‌کند تحت فشار قرار می‌گیرد و از ترس عواقبی که نمرات پایین به دنبال دارد، واقعیت را پنهان می‌کند. بنابراین او قربانی رفتار نادرست والدین خود شده است.