اصغری مقدم – در هفته گذشته خبری جهان را تحت تأثیر قرار داد؛ شرکت ایلان ماسک آمریکایی موفق به دریافت مجوز جاسازی تراشه‌ای بسیار کوچک، کمتر از یک میلی‌متر، در مغز انسان شد. این تراشه هوش مصنوعی پیشرفته تاکنون روی چند حیوان از جمله میمون و خرس آزمایش شده است؛ میمونی که توانسته است صدها صفحه انگلیسی تایپ کند و در نوشته‌هایش احساسات انسانی مانند «گرسنه هستم» و «به آب و غذا نیاز دارم» را بیان نماید و خرسی که بدون آموزش قبلی بازی تنیس را به نحو احسن انجام داده است.این فناوری، تنها در عرصه حیوانات نیست که معجزه کرده؛ در مورد انسان‌ها، تراشه‌ای در مغز یک معلول نخاعی جاسازی شده که با ایجاد پل ارتباطی بین اعصاب نخاع، سلامتی وی را بازگردانده و توانسته از رختخواب بلند شود و راه برود. همچنین نابینای مادرزادی به کمک این تراشه بینایی خود را بازیافته و قادر شده است اطراف خود را ببیند.پیش‌بینی می‌شود در مدت کوتاهی بین ۶ ماه تا یک سال، این تراشه با قیمتی کمتر از گوشی موبایل در دسترس همه انسان‌ها قرار گیرد و زندگی بشر را دگرگون کند. این تحولی است که انسان‌های پیش از آن را میلیون‌ها و میلیاردها سال عقب‌تر خواهد برد.با ورود این فناوری به زندگی انسان‌ها، نسل گوشی موبایل و کامپیوتر به پایان خواهد رسید و پزشکی در تمامی رشته‌ها به پیشرفت‌هایی دست خواهد یافت که امروز قابل تصور نیست. مدارس، دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی به تدریج کوچک و محدود شده یا از میان خواهند رفت؛ زیرا تراشه مغزی امکان تسلط بر هر زبانی را در چند صدم ثانیه فراهم می‌کند و می‌تواند مسائل پیچیده ریاضی و علمی را ظرف کمتر از یک ثانیه حل کند.انسان آینده دیگر نیازی به پزشک، وکیل یا هر متخصص دیگر نخواهد داشت؛ بلکه با هوش مصنوعی تعبیه شده در مغزش، می‌تواند تحلیل‌های دقیق و بدون خطا از یافته‌های علمی ارائه دهد. همچنین صحبت کردن، نوشتن و خواندن برای تبادل اطلاعات منسوخ خواهد شد و ارتباطات انسانی به شیوه‌ای نوین و بی‌واسطه انجام خواهد گرفت.در این شرایط، بسیاری از فعالیت‌های رایج امروزی از بین خواهند رفت و نوعی فراگشت عظیم نه از نظر ژنتیکی، بلکه در سطحی فراتر از آن اتفاق خواهد افتاد. انسان‌های آینده، نسل کنونی را مانند انسان‌های نخستین می‌بینند که میلیون‌ها سال از علم و زندگی مدرن فاصله دارند.انسان‌ها در آستانه ورود به تمدنی جدید و وسیع هستند که در آن بسیاری از مفاهیم امروز از جمله زبان، خط، دین، مذهب و روابط اجتماعی دچار تغییرات بنیادین خواهد شد. شیوه‌های زاد و ولد و حتی روابط عاطفی نیز متحول خواهند شد.شاید این تحول عظیم، مسیر انسان را به سوی مهاجرت به کرات دیگر هموار سازد؛ چرا که زمین در آینده‌ای نه چندان دور ممکن است به مخروبه‌ای غیرقابل سکونت تبدیل شود.