کاری – هر روز کارت دعوت ولیمه حجی به دست‌مان می‌رسد؛ دعوتی که شاید در ظاهر شیرین و دل‌نشین است، اما همین دعوت‌ها می‌تواند به‌عنوان یک پویش محیط زیستی و اجتماعی نیز دیده شود؛ چرا که برگزاری مراسم پرخرج و پرمصرف، گاه به هزینه طبیعت و منابع محدودمان تمام می‌شود. این روزها، کاروان‌های حاجیان یک‌به‌یک به شهر بازمی‌گردند؛ با چهره‌هایی آرام، دل‌هایی روشن و ذهن‌هایی آکنده از خاطرات سفر به سرزمین وحی. سفری که روح را جلا می‌دهد و دل را متوجه آن‌سوی خودخواهی‌ها و روزمرگی‌ها می‌سازد. نخستین سخن ما با این عزیزان است: آرزوی قبولی طاعات و عباداتتان را در این سفر معنوی داریم. بازگشت‌تان مبارک، و حج‌تان ان‌شاءا… مقبول درگاه حق. اما اکنون که حاجیان با دلی سرشار از نور ایمان به خانه برگشته‌اند، جامعه با نگاهی امیدوار به آنان چشم دوخته است. مردم، همسایگان، دوستان، نیازمندان و بیماران، همه در انتظارند که بازگشت این عزیزان نه فقط نشانه پایان یک سفر، بلکه آغاز یک حرکت باشد؛ حرکتی برای شفا، برای کمک، برای آبادانی.در فرهنگ ایرانی، سنت ولیمه پس از حج، آیینی دل‌پذیر و محترم است؛ سفره‌هایی برای شکرگزاری، دیدار با اقوام و شریک شدن در شادی. اما در روزگار امروز، که جامعه‌ ما با چالش‌هایی سخت و عمیق روبه‌روست، شاید زمان آن رسیده باشد که در چگونگی اجرای این سنت ارزشمند بازنگری کنیم.در بیرجند، در دل خراسان جنوبی، هر روز صداهایی به گوش می‌رسد که محتاج گوش شنوا و دستان یاری‌گرند:کودکانی که در بیمارستان ایران مهر با سرطان مبارزه می‌کنند و خانواده‌هایی که از عهده هزینه‌های درمان برنمی‌آیند. مادرانی که بین خرید دارو و نان، مجبور به انتخاب می‌شوند. کشاورزانی که چشم به آسمان خشک دوخته‌اند، و قنات‌هایی که دیگر رمق ندارند. روستاهایی که جوانانش مهاجرت کرده‌اند و کودکانش با کمبود امکانات اولیه بزرگ می‌شوند.در چنین شرایطی، آیا شایسته‌تر نیست که ولیمه‌ی حاجیان، به‌جای سفره‌های رنگین و خرج‌های تجملی، به سفره‌های نان، دارو، آب و امید تبدیل شود؟اینجاست که حج می‌تواند از یک مناسک فردی، به یک پیام اجتماعی و مردمی بدل شود. پیشنهاد می‌کنم، سنت ولیمه را به نیت همدلی و مسئولیت اجتماعی زنده کنیم. با راه‌اندازی پویش‌هایی مثل: پویش ولیمه برای ایران مهر: برای کمک به خرید دارو، تجهیز بخش‌های تخصصی، و حمایت از کودکان مبتلا به سرطان. پویش ولیمه برای آب: کمک به احیای قنوات، تأمین تانکرها، آبرسانی به روستاها و درختکاری. پویش ولیمه برای توسعه بیرجند: تأمین لوازم برای مدارس روستایی، ایجاد کتابخانه‌های کوچک، و کمک به خانواده‌های بی‌سرپرست. پویش ولیمه برای روستاها: حمایت از مهاجرت معکوس، توانمندسازی روستاییان، و حفظ میراث روستایی.این پویش‌ها نه فقط مختص حاجیان که دعوتی عمومی است؛ خطاب به خیرین، جوانان، معلمان، امامان جماعت، بانوان، بازاریان، رسانه‌ها و همه شهروندانی که می‌خواهند از دل سنت، حرکتی نو بسازند.اکنون، بازگشت از خانه خدا، فرصتی شده برای بازگشت به دل مردم.ولیمه‌ای که بوی غذا می‌دهد، شیرین است؛ اما ولیمه‌ای که بوی دارو، آب، کتاب و امید بدهد، ماندگارتر و الهی‌تر است.ما در آستانه یک انتخاب ایستاده‌ایم: یا ولیمه‌ها را خرج روزی کوتاه کنیم، یا آنها را سرمایه‌ای بلند برای نجات جان‌ها، حفظ طبیعت و ساختن آینده کنیم.از طواف بر کعبه تا التیام زخم‌های جامعه، فقط یک نیت فاصله است. بیایید این فاصله را با ولیمه‌ای انسانی، عاشقانه و مسئولانه پُر کنیم. برای ایران مهر، برای بیرجند، برای قنات‌ها، برای روستاها، برای کودکان.برای انسان(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق 09155665782 ارسال بفرمایید)