مهدی آبادی – این ایام که اواسط شهریورماه سال 1403 را سپری میکنیم، بیست سال از تشکیل استان خراسان جنوبی می گذرد و اگر نگاهی به آمار داشته باشیم متوجه خواهیم شد پس از گذر از همه این سال ها هنوز هم در شاخص های اقتصادی اعلام شده، در بخش تولید ناخالص جزو ضعیف ترین استان های کشور قرار داریم و به عبارتی برچسب محرومیت را کماکان بر پیشانی خود یدک می کشیم . با این حال باید بپذیریم که مزیت هایی که این استان دارد، نوید دهنده این امید است که توسعه خراسان جنوبی و قرار گرفتن در ردیف استان های مطرح کشور کار دشواری نخواهد بود. با وجود خشکسالی های اخیر خراسان جنوبی در بسیاری از موارد جزو برترین هاست، به عبارت دیگر زمینه های توسعه در این منطقه کم نیست، با وجود شرایط اقلیمی سخت اما استان در بسیاری از موارد رتبه های برتر را از آن خود کرده است چنانکه بر اساس آخرین آمارها، شرایط اقلیمی منحصر به فرد خراسان جنوبی باعث شده تا امکان تأمین درآمد مناسب و معقول باغداران استان در کاشت و تولید محصولاتی از قبیل عناب زرشک و زعفران فراهم شود. همچنین در بخش محصولات زراعی مردم این منطقه به کشت گندم، جو، پنبه ،حبوبات محصولات جالیزی و گیاهان علوفه ای مشغول هستند. قالی بافی، آهنگری، مسگری، نمدمالی و… از جمله صنایع دستی استان هستند که در صورت توجه به این بخش میتواند در توسعه فرهنگی – اقتصادی این دیار سهمی به سزا داشته باشد.خراسان جنوبی قابیلت های بالایی در بخش معادن دارد به طوری که شهرستان خوسف را می توان بهشت معادن تصیف کرد. معدن مس قلعه زری به علت عیار بالای آن در جهان شناخته شده است یا معادن ارزشمند زغال سنگ طبس نیز این شهرستان را در ردیف یکی از غنی ترین مناطق کشور به لحاظ ثروت ملی قرار داده است. ۴۵۰ کیلومتر مرز مشترک با کشور همسایه مزیت دیگری در خراسان جنوبی است که نباید برای توسعه از آن غافل ماند با این همه مسأله مهم در مسیر نامشخص بودن اولویت های استان در توسعه است کاری که باید کارشناسان امر تکلیف آن را مشخص کنند.و مسئولان نیز بر همان اساس درصدد فراهم کردن زیرساخت های مهم برایند تا از آن طریق و تمرکز بخش سرمایه گذاری بتوان به افق های روشن پیشرفت نزدیک شد در این بین مسئولان مربوطه هر کدام به زعم خود راهی برای توسعه اقتصادی استان پیشنهاد می دهند. تعدد این نظرات به نوعی نشان دهنده سردرگمی خراسان جنوبی در شاهراه اولویتهای توسعه است. با وجود اینکه در این مدت مسئولان زیادی آمده و رفته اند اما هیچگاه نقشه راهی برای توسعه پیدا نکرده ایم و با تغییر مسئولیت ها، اولویت ها نیز تغییرکرده است . بخشی نگری و تفکرات جزیزه ای هم باعث شده مسئولان هر حوزه ، نیز هرکدام توسعه را گرو در رشد بخش خود بدانند. مسئولان در حالی بخش کشاورزی را مستعد رشد و توسعه اقتصادی استان میدانند که قریب به دو دهه از عمر خشکسالی در استان می گذرد و به زعم برخی از مدیران وضع آب در استان بحرانی است. و در شرایطی از اقتصاد مرز به عنوان یک اولویت توسعه سخن میگویند که طبق آخرین خبرهای اعلام شده مشکل فعال سازی بازارچه های مرزی استان هنوز برطرف نشده است. مدیران بخش صنعت و معدن نیز در حالی اولویت توسعه خراسان جنوبی را به این بخش اختصاص می دهند که به نظر برخی کارشناسان، استان در این بخش به رشد لازم نرسیده است و با مشکلات فراوانی دست و پنجه نرم میکند که کمترین آن وجود ماشین آلات فرسوده و نبود مرکز فرآوری محصولات معدنی است . در حالی مسئولان از رونق اقتصادی استان در بخش گردشگری سخن به میان می آورند که هنوز در بحث کوچکی مثل سرویس های بهداشتی مناطق گردشگری دارای مشکلات فراوانی هستیم و دیگر صحبت از زیرساخت های کلان جایی ندارد . درنهایت باید بگوییم که گرچه مشکلات خراسان جنوبی برای رسیدن به توسعه اقتصادی مربوط به دولت خاصی نیست اما انتظار می رود مسئولان جدای از تفکرات جزیره ای با کمک گرفتن از فکر نخگبان و کارشناسان امر به شناسایی دقیق موانع پرداخته و بر اساس آن اولویت ها و راهکارهای توسعه استان را اعلام کنند و استان را بر اساس نقشه راهی هدایت کنند که همه جوانب در آن دیده شده باشد.(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق 09155665782 اعلام یا ارسال بفرمایید)