بهروزی فر – یک عبارت معروف داریم که می گوید؛”اصفهانی ها شاید سرِ اسلام با هم اختلاف نظر داشته باشند ولی سرِ اصفهان، کاملاً هم نظر و متفق القول هستند”. با آن چه از قبل در مورد این هم نظری شنیده ایم، می توان به جرأت گفت که این اتفاق نظر را همواره در حرکات و سکنات اصفهانی های عزیز به عینه می توان مشاهده کرد، نمونه اش را در همین ماجرای سفرهای تبلیغاتی کاندیداهای انتخابات چهاردهمین دوره ریاست جمهوری شاهد بودیم، دو نامزد راه یافته به مرحله پایانی رقابت ها، سفر به نصف جهان را در برنامه داشتند، رسانه ها درباره این موضوع چنین نگاشتند؛ “ در شرایطی که در جریان تجمع انتخاباتی حسن روحانی در اصفهان در سال ۱۳۹۶، بخش وسیعی از میدان نقش جهان پر شده بود، در تجمع حامیان پزشکیان در اصفهان یک سالن سرپوشیده کوچک نیز پر نشد، و این جمعیت عظیم در میدان نقش جهان اصفهان برای استقبال از جلیلی به عنوان یکی از کاندیداهای جریان انقلابی تجمع کردند”. درمورد این استقبال کمرنگ، حرف و حدیث هایی است اما علت قاطع را هم در شعارهای دانشجویان حاضر در میتینگ تبلیغاتی آقای پزشکیان می توان جست؛” به اصفهان نفس بده زایندهرود رو پس بده”، هم در صحبت های آن کشاورزانی که فریاد می زدند: “این وضعیت زاینده رود نتیجه عملکرد دوستان شما در دولت اصلاحات است”. و این اعتراض ها و گلایه ها در حالی رخ داده که آقای پزشکیان در متن صحبت هایش ثابت کرد که به خوبی به مشکلات این استان آشناست؛” مشکل آب زایندهرود،مشکل فرونشست زمین، مشکل هوا و مشکل خاک، مشکل بزرگی است. اگر در آینده نتوانیم این مشکلات را حل کنیم تصور نمیکنم در اصفهان بتوان زندگی کرد”.نتیجه آرای مأخوذه در استان اصفهان هم نشان داد که گزینه منتخب مردم در نصف جهان، آقای جلیلی بوده و آقای پزشکیان سهم اندکی از رأی مردم را به خود اختصاص داده است، در این زمینه بین خراسان جنوبی و اصفهان، اتفاق نظر را شاهدیم اما تفاوت ها از اینجا به بعد است. شنیده ها حاکی از این است که همین اصفهانی هایی که تا اینجای کار، مخالفت خود را با پزشکیان نشان داده اند، حالا با روی کار آمدن دولت “وفاق ملی”، گزینه هایی را برای حضور در کابینه معرفی کرده اند و به دنبال تصاحب کرسی های ویژه در دولت چهاردهم و سازمان های کلیدی هستند، آن چه به نظر می رسد صاحبنظران و تصمیم گیران استان ما از آن غافلند. خراسان جنوبی به داشتن نیروی انسانی توانمند، متخصص، با وجدان، متعهد، دارای سلامت کار، قانون دان و تابع قانون، بنام و شهره است، این را بارها و بارها از زبان استانداران غیربومی شنیده ایم و حتی مهمانانی در سطح وزرا و رؤسای سازمان ها هم به این نکته اذعان داشته اند، چیزی که خودمان هنوز باور نداریم و کُمِیت بزرگان استان هم از استفاده از آن لنگ می زند. گفته می شود؛ اگر از یک اصفهانی درخصوص ویژگی های فردی و توان مدیریتی یک نفر بپرسید و احوال توانایی هایش را جویا شوید، حتی اگر نقطه مقابلش باشند و بدانند از جناح رقیب است، چنان از او تعریف و تمجید می کنند که برای بکار گیری آن فرد ترغیب می شوید و دیرتان می شود پست و سمت خاصی به او بسپارید، حتماً متوجه اصل ماجرا شدید، این همان اصلی است که در استان ما اصلاً وجود ندارد. کافی است به یک نفر بگویید قرار است از ظرفیت آقای “الف نامی” در” فلان پست” استفاده شود، فرقی نمی کند که این سِمَت برای داخل استان باشد یا جایگاه ویژه ای در رده های بالایی مرکز، چنان نقدهایی به شخصیت او می شود که کلاً از تصمیم تان منصرف می شوید و نکته قابل تأمل تر و تأسف برانگیزتر اینکه این قدرت تخریب افراد شاخص در بزرگان و صاحبان خرد و تصمیم گیران استان پررنگ تر است و رقابت بین جناح های سیاسی و فکری به حدی است که حاضرند برای از دور خارج کردن گزینه رقیب، از حضور نماینده جریان خود هم در یک پست مدیریتی صرفنظر کنند و همین نداشتن اتفاق نظر است که سبب شده دیگران به خود بپسندند و اجازه بدهند که برای خراسان جنوبی، تصمیم بگیرند و نتیجه اش می شود اینکه ما هر روز باید بگوییم در حق این استان تازه تأسیس اجحاف شده و خراسان جنوبی به نسبت ظرفیت های بالقوه فراوانش، هنوز اندر خم یک کوچه است. با گذشت ۲۰ سال از زمان تأسیس استان خراسان جنوبی و بیش از صدها سال مطرح بودن این منطقه و شهره بودنش در خیلی از ظرفیت ها، وقت آن رسیده که بزرگان این بوم و بر، کلاه خود را قاضی کنند و برای یکبار هم که شده به آینده این استان بیندیشند، اگر این بیراهه که پیش گرفته اند، همچنان ادامه یابد، قطعاً آیندگان و فرزندان این دیار، کوتاهی های امروز ما را نخواهند بخشید و ما هم از پس این دِینِ بزرگ برنخواهیم آمد. خدا را برای یک بار هم که شده، راه رفته دیگران را پیشه کنید، تقلید، همیشه هم بد نیست، اجازه دهید این بار، کمی اصفهانی باشیم. (لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق ۰۹۹۲۲۱۳۴۲۸۷ اعلام یا ارسال بفرمایید)
دادرس مقدم – پیرمرد بشرویه ایی با بخشش فیش حج خود به جبهه مقاومت از