بهروزی فر – مشارکت از جمله کلید واژه هایی است که به واسطه ارتباط معنایی، آن را در موقعیت های زیادی شنیده ایم و حتی بکار برده ایم و این روزها هم با داغ شدن تنور انتخابات، این واژه پرتکرارتر شده و تقریباً می توان گفت در همه بحث و گفتگوها شنیده می شود. صحبت از اهمیت مشارکت حداکثری مردم در انتخابات، زیاده گویی است، چه اینکه از زبان های مختلف شنیده ایم که‌؛ مشارکت در انتخابات، باعث ناامیدی دشمنان و اقتدار نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران می شود/مشارکت برای جمهوری اسلامی توانمندی و قدرت خلق کرده و چشم طمع دشمنان را کور می کند/مشارکت حداکثری ملت می تواند پشتوانه محکم در عرصه بین المللی باشد/حضور معنادار ملت نشان از برگزاری دموکراسی واقعی در نظام مقدس جمهوری اسلامی دارد و ایران را به عنوان یک کشور کارآمد در سطح جهان معرفی می‌کند. و مکمل همه اینها، این کلام امام خمینی (ره) است که؛ “بر زن و مرد و آن کسی که به حد رأی دادن قانونی رسیده، واجب است پای صندوق تعیین رئیس‌جمهور حاضر شود و رأی بدهد. همه شما، همه زن و مرد، هر مکلف همان‌طور که باید نماز بخواند، همین طور باید سرنوشت خود را تعیین کند”، و نیز این جمله مقام معظم رهبری در سال ۸۴ که؛ “من بارها گفته‌ام که اصل حضور مردم در انتخابات حتی از انتخاب اصلح هم مهم‌تر است، اگرچه انتخاب اصلح هم اهمیت دارد”. در وصف اهمیت مشارکت و نتایجی که به همراه دارد، باز هم به بیانات رهبری استناد می کنیم که فرمودند؛ “یک قلم بزرگ از حرکت‌های تحسین‌برانگیز ملت ایران در سال ۹۰، همین انتخابات دوازدهم اسفند بود. البته همین جا بگویم انتخابات هنوز تمام نشده است؛ در مرحله‌ دوم انتخابات هم مردم ما بایستی ان‌شاءاللّه همین شکوه و زیبایی را نشان بدهند. این انتخابات خیلی اهمیت داشت. من به شما عرض کنم، قبلاً هم گفتم؛ حدود شش ماه اینها همه‌ تلاش خودشان را گذاشتند تا مردم را نسبت به انتخابات دلسرد کنند. گاهی گفتند در انتخابات تقلب می‌شود ؛ گاهی گفتند مردم اگر به انتخابات نیایند، دشمنىِ دشمن کم می‌شود ؛ انواع و اقسام تبلیغات را کردند برای جدا کردن مردم از مراکز رأی و صندوق‌های رأی. گاهی با ترور دانشمندان ما – که در ظرف کمتر از شش ماه، سه ترور را انجام دادند – قصد داشتند مردم را بترسانند، مردم را دلسرد و ناامید کنند. در یک چنین فضائی، این انتخابات انجام گرفت؛ اما با یک چنین مشارکتی! این مشارکتِ بالاتر از ۶۴ درصد، خیلی رقم مهمی است. من به شما عرض بکنم؛ از متوسط انتخابات‌های مجالس دنیا، این رقم بالاتر است. در آمریکا متوسط رقم مشارکت در انتخابات کنگره، ۳۵ درصد است. در ده سال گذشته مشارکت مردم آمریکا در انتخابات کنگره‌ شان و مجلس ملی و مجلس سناشان به ۴۰ درصد نرسیده. خب، این را مقایسه کنید با ملت ایران – این نشاط را، این حضور را، این اظهار وجود را – آنگاه اهمیت مطلب معلوم می‌شود . اینها می‌خواستند با این فشارها، با این جوّ روانی، با این تهدیدها،با این ترورها، روز دوازده اسفند را روز سرخوردگی ملت ایران و نظام جمهوری اسلامی قرار بدهند؛ اما به عکس خواسته‌ آنها، به کوری چشم آنها، این روز شد روز سربلندی نظام اسلامی و ملت ایران. این انتخابات مثل یک رسانه‌ صادق و پرقدرت عمل کرد”. (بیانات در حرم رضوی در آغاز سال ۹۱) .و نیز “من گفتم، آمار مقایسه‌ای آوردند و انتخابات ما را با انتخابات دو دوره ریاست جمهوری آمریکا و نیز با انتخابات انگلیس و دیگر کشورهای اروپایی مقایسه کردند، دیدم که هیچکدام این طوری نیست. نه این که به این اندازه نیست، نزدیک به این هم نیست؛ یعنی ۴۹ درصد، ۵۰ درصد، ۵۴ درصد، ۶۰ درصد بودند. اینها کجا، و ۸۸ درصد یا ۸۹ درصد در کشور ما کجا؟ “(بیانات در دیدار نمایندگان مجلس.۳ خرداد ۷۶) اینکه ملت ایران طی این ۴۵ سال گذشته، حضور حداکثری و مشارکت بالای خود در انتخابات را در ادوار مختلف به ثبت رسانده اند، یک بعد ماجرا و قسمت تحسین برانگیز آن است، اما اینکه در برخی دوره ها و به فراخور شرایط شاهد ریزش آرای مردم و کاهش حضور واجدین شرایط پای صندوق های رأی هستیم، بعد دیگری است که واقعیت هایی تلخ را در دل خود نهفته دارد. تبلیغات سوء اما تأثیرگذار رسانه های معاند، تلاش های بدخواهان نظام، عملکرد ضعیف دولت ها، خنثی بودن قوه مقننه و مجلس شورای اسلامی، شرایط اقتصادی نامطلوب و بی ثباتی بازار، یا… واقعیت ها و حقایقی هستند که اگر واکاوی و آسیب شناسی و در اصطلاح جراحی و درمان نشوند، قطع به یقین عواقب جبران ناپذیری را به همراه خواهند داشت. (لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق ۰۹۹۲۲۱۳۴۲۸۷ اعلام یا ارسال بفرمایید)