جم – با یک استاد موسیقی در مسیر تهران به بیرجند‌همراه بودم.از‌موسیقی اصیل استان میگفت که دارد خاک می خورد.از اساتیدی می گفت که در کار سازهای سنتی خبره اند اما هیچ کس از انها خبری نمیگیرد! مثل مرحوم استاد بیتانه که گنجینه زنده بشری بود و نوازنده دوتار و سازنده سازهای سنتی؛راستش همه این نخبگان دلشان برای شهر و وطنشان می تپد اما چه می توانند بکنند؟این قدرندانستن ها هم فقط هم در یک حوزه نیست.قطعا این چند روز کلیپ های متعدد از مقام آوری ناهید عرب در مسابقه دوچرخه سواری کشوری و اشک ها و گلایه هایش را شنیده اید.صدایی که در استان ما کسی نشنید اما رضا صادقی ، یکی از خوانندگان ایران پیگیر ماجرا شد و حتی در میان کنسرت خود با افتخار از ناهید عرب و همتش تقدیر کرد.شاید بتوان ساده از کنار این تقدیر ها و گلایه ها رد شد.اما همین ها روزی تبدیل به تصمیماتی می شوند و نخبگان را به نقطه ای می رسانند که جز مهاجرت از این استان راهی ندارند. مانند نجمه خدمتی ، اولین بانوی افتخار آفرین استان و ایران در تیراندازی که همین چند وقت پیش در صفحه شخصی است علنا گفت حمایتی از سوی مسئولان خراسان جنوبی نمی بیند و علیرغم میل باطنی ، مجبور است از استانی دیگر برای مسابقات شرکت کند.همین کار هم شد.ولی ما که جایی ندیدیم یک مسئول بیاید و بگوید بمانید یا نروید و … .همینقدر مفت و راحت سرمایه های استان از دست می رود و ما فقط می توانیم نگاهشان کنیم و حسرت بخوریم.درد این است که این «نخبه پرانی» ها فقط منحصر به یکی دو رشته خاص نمی شود.وحید براتی قاری بین المللی قرآن و هم استانی عزیزمان مگر مجبور نشد از استان های دیگر برای مسابقات شرکت کند چون اینجا قدری نمی دید؟ هرچند به قول خودش رفت تا تلنگری شود برای مسئولان که نه قدر قرآن می دانند و نه قدر استعدادها؛یعنی فرقی نمیکند موسیقی دانی ، ورزشکاری یا حتی قاری قرآن! اینجا بهایی به نخبگانش نمیدهد. و این تاسف بزرگی است که روزی نه مسیولان ما ، بلکه خودمان ضربه اش را میخوریم.این میزها و صاحبانشان می آیند و می روند. ما میمانیم و داشته هایمان که هرروز دارد آب می رود و جوانانی که به همین سادگی ها دلسرد می شوند.در شرایطی که همه از لزوم امیدآفرینی حرف میزنند و جلب مشارکت مردم اولویت فزاینده ای پیدا کرده ، اینطور بی توجهی ها و بی مبالاتی ها به استعدادهای درخشان استان در یک کلام می گوید اینجا کسی دلش به حال استان نمی سوزد.اگر افقی برای آینده استان ترسیم می کنیم که در آن خراسان جنوبی توسعه یافته ، قطعا یکی از مولفه هایش میزان توجه به استعدادها و نخبگان است.بدون درنظر گرفتن این مولفه حیاتی و درصورت ادامه روندهای کج دار و مریزی که باعث دلسردی جوانان می شود ، سخن گفتن از توسعه خالی از معناست.کاش قدر استعدادهای خوب استانمان را بدانیم و بگذاریم هرکدامشان با توانمندی منحصر به فرد خود ، برگ تازه ای از افتخارات و دستاوردها برای استانمان رقم زده و با اعتماد و همراهی آنان ، آینده بهتری برای استان بسازیم.(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق 09155665782 اعلام یا ارسال بفرمایید)