هرم پور – هوای استان گرم شده. روزها بدون استفاده از پنکه یا کولر یا اسپیلت، به سختی می گذرند و بدون قرار گرفتن زیر سایه بانی از خنکی برای در امان ماندن از خورشید، سخت تر. با کمال تأسف و تعجب، در سرزمین فکرها و اندیشه ها، یکی از مهم ترین راهکار مسئولین محترم هم برای مدیریت گرما و برق، آغاز کار ادارات از ساعت شش صبح است و بنده خدا کارمندان، به اجبارِ همان چند ریال آخر برج، مجبور به اطاعت امر از هر امری و دستوری و تحمل رنج ها و مرارت های بی شمارِ این بی تدبیری های تدبیرنما. روزهای سختی داریم. اما در سالهای آینده، روزهای بدون آب برای ما چگونه خواهند گذشت؟ سخت تر از این. به این فکر کرده ایم؟ چند وقت پیش خانم باباخانی در روزنامه هم میهن یادداشتی را نوشته بود با عنوان «سیستــان در آستـانـه مهاجرت بزرگ». آنجا اشاره کرده بود که سال 1396 آقای حجت میان‌آبادی، پژوهشگر حوزه آب در سخنرانی خود در دانشگاه زابل گفته بود: «امروز، روز خوب سیستان است» و شش سال بعد یعنی در 12 اردیبهشت‌ 1402 در اولین کنفـرانس ملی پژوهش‌های مهندسی آب، باز هم در دانشگاه زابل در یک سخنرانی با موضوع «ابعاد سیاسی، امنیتی و هویتی هیدروپلیتیک حوضه آبریز فرامرزی هیرمند» ضمن گلایه از شنیده نشدن صدای دلسوزان و پژوهشگران حوزه ی آب اظهار کرده بود که: «حدود شش سال فرصت را در حوزه‌های مختلف هیدروپلیتیکی از دست داده‌ایم. امروز آمده‌ام تلخ‌تر صحبت کنم. یا از الان فکری به حال فرصت‌های شش‌ساله‌ای که از دست داده‌ایم می‌کنیم و یک واکاوی انجام می‌دهیم یا خدای‌ناکرده سال 1405 می‌گوییم کاش شرایط‌مان مثل اردیبهشت‌ماه 1402 باشد. فرصت‌ها بسیار محدود، تهدیدات بسیار جدی‌ و چالش‌ها و سوءبرنامه‌ها در نوع خود بسیار مخرب‌اند.» امروز در این سرمقاله من هم می خواهم با تکرار همان جمله ی زیبای آقای میان آبادی، بگویم که «امروز، روز خوب خراسان جنوبی است.»اما لطفاً به این چند سؤال من کسی پاسخ بدهد: وضعیت آب و منابع آبی استان در اولویت چندم مسئولین قرار دارد؟ اگر نماینده محترم ولی فقیه در استان و امام جمعه بیرجند در روزهای اخیر ورود نمی کردند، در ماههای گذشته، چند جلسه با موضوع وضعیت بحرانی آب و منابع آبی استان برگزار می شد؟ می گویند جزو سه استان اول غبار خیز کشور هستیم و وضعیتمان روز به روز در حال بدتر شدن است، همه هم می دانیم بخش مهمی از آن به دلیل خشک شدن هامون و ماجراهای مربوط به سد کمال خان و افغانستان است. نمایندگان محترم چند نطق پیش از دستور یا چند سؤال از وزرا و مسئولین کشوری در خصوص وضعیت استان داشته اند و یا کماکان تصورشان این است که ماجرای خشک شدن هامون، صرفاً داستانی متعلق به استان مجاور و زابل و منطقه ی سیستان است و به مردم خراسان جنوبی ربطی ندارد؟ نمایندگان محترم استان در مجلس چقدر از ظرفیت های دیپلماسی خود برای دخیل کردن استان در ماجرای سد کمال خان استفاده کرده اند؟ تبعات امنیتی و اجتماعی مهاجرت قریب الوقوع و بزرگ از سیستان به سمت استانهای دیگر را پیش بینی کرده اند؟ آماری از آغاز مهاجرت ها از استان خراسان جنوبی به سایر استانها در این سالها دارند یا آن را یک داستان و زاییده ذهن ژورنالیست ها و روزنامه نگاران و رسانه های استان می پندارند؟ علیرغم مشکلات زیست محیطی پیرامون ماجرای انتقال آب از خلیج فارس و عمان به استانهای مرکزی و از جمله استان ما، این پروژه به کجا رسیده و چقدر در تغییر شرایط ناگوار سالهای آینده ی استان اثرگذار خواهد بود؟ طرح های مسئولین استان برای کشت های جایگزین کم آب بر یا تأمین و نگهداری ذخایر آبی استان چیست؟ ماجرای مهم آب های ژرف به کجا رسیده که از هر کس می پرسیم عنوان می کند که دستاوردهایش محرمانه است و نمی توانند به رسانه ها و مردم عادی ارائه کنند؟ ظرفیت استان خراسان جنوبی و شهرهای در معرض بحران و تنش، تا چند سال دیگر توان تحمل کم آبی را دارد و ظرف چند سال به مرز بی آبی خواهیم رسید؟ اقتصاد ما چه خواهد شد؟ کشاورزی استان به کجا خواهد رسید؟ ماجرای مهم مهاجرپذیری و مهاجر فرستی استان را چگونه مدیریت خواهیم کرد؟ برای مخاطرات خشکسالی و جبران خسارت کشاورزان چه کرده اند؟ پیش روی بیابان ها و کویری و نمکی شدن زمین های کشاورزی استان را توقفی خواهد بود؟ چرا کسی درباره ی باروری ابرها پاسخ درستی نمی دهد؟ چند ماه دیگر انتخابات مجلس است و قطعاً این ماجرای تلخ و این غم بزرگ و این نگرانی هولناک و این سرنوشتِ پیشِ روی ما ، در لابلای خبرها و موضع گیری و شعارها و ژست های انتخاباتی گم خواهند شد اما کدام مسئول در استان کمربندهایش را برای سهیم شدن در موضوع مدیریت این ابر چالش مهم استان محکم تر از بقیه بسته است؟ آیا واقعاً خراسان جنوبی در آستانه ی گلاویز شدن با اَبَرچالشی است که طمع به حلقوم کشیدن سرنوشت و تقدیر اقتصادی و اجتماعی و تاریخی و فرهنگیش را در سر دارد؟چه کسی مسئول پاسخگویی به این نگرانی ها و سؤالهاست؟ این یک اَبَر بحران تاریخیست. چرا کسی آن را در استان جدی نمی گیرد؟
(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق 09304943831 یا صفحه اینستاگرامی @s.hossein.harampoor.m اعلام یا ارسال بفرمایید)