هرم پور – ثانیه ها، ساعت ها، روزها، هفته ها، ماهها و سالها، چنان سریع و پیاپی می گذرند که آدمی واقعاً باورش می شود عمر، به سرعتی مثل برق و باد، در گذر است. و شاید چه بسا همین باورِ درست است که خیلی هایمان را، نه به پایان رسیدن سال قدیمی به غم فرو می برَد و نه آغاز سال جدید، دستپاچه مان می کند و نه حتی شرنگ نگرانی و دلواپسی از آینده به ظرف بلورین دلمان می ریزد. همگی می دانیم که در دریای دنیا، همگی چند روزی مسافریم، بر قایق زندگی نشسته یا ایستاده، پارو می زنیم تا به جایی برسیم و در نهایت، در پایان این سفر طولانی، راضی یا ناراضی، مجبور به آغاز مسافرتی دیگر، در دنیایی دیگر، با مختصاتی دیگر هستیم. در قاموس زندگی همه ی ما، سال 1401 هم یکی از همین سالها بود، سالی که مسافرانش را تا کرانه ای آغاز سالی دیگر، همراهی کرد، با همه ی خوشی ها و ناخوشی هایش به پایان رسید و امانت سرنوشت را، به سال 1402 سپرد. اما اساسی ترین و مهم ترین سؤالی که در همین روزهای ابتدایی سال، در همین دو هفته ی آغازین سال 1402، باید بارها و بارها از خودمان بپرسیم و جواب قانع کننده و دلگرم کننده ای به آن بدهیم این است:«سال جدید، چگونه سالی برای ما خواهد بود؟ ما این سال را چگونه خواهیم گذراند؟»نیچه، فیلسوف معروف، سخنی در باب سرنوشت و عمر انسانها دارد، او معتقد است وقتی در زندگی، با سؤال درباره ی «چرایی» ها کنار بیاییم، پاسخ به «چگونگی» ها خیلی سخت نخواهد بود. سال 1402، سالیست که در آن، هرکداممان به اندازه ی سالهای عمرمان، تجربه های ذخیره شده داریم، سالیست که به تدبیر رهبر معظم انقلاب، سال «مهار تورم و رشد تولید» نام گذاری شده، سالیست که در ابتدا و انتهایش، از چشمه ی زلال رمضانی آسمان خواهیم نوشید، سالیست که چشم انتظار انتخاب های ماست، سالیست که همتی در کشور برای آغاز نقش آفرینی ها مهم در عرصه ی مودت و دوستی با جهان آغاز شده، سالیست که به نظر می آید اراده ها، بیشتر از سال قبل و سالهای قبل تر، برای نشاندن لبخندی به لب خسته ی مردم، و تقدیم خنکای مهر و مهربانی به دلهای آتش گرفته ی مردم از گرانی ها و دست تنگی ها و خجالت ها به میدان آمده اند. قضاوت درباره ی نیت ها و حدس و گمان درباره ی به ثمر نشستن این همت واراده ها، هنوز زود است. اما در همین روزهای آغازین سال، دعا می کنیم خداوند متعال دست و قدم و قلم همه ی اصحاب اراده برای ساختن روزها و روزگار خوشِ مردم را قرین برکت و رحمت و حمایتش قرار دهد ان شاءالله. خراسان جنوبی، مردم شریفش، و اهالی مهربان و خونگرمش، در این سال، قطعاً محور مهمی برای چنین نقش آفرینی های اثرگذار، در عرصه استانی و کشوری و چه بسا جهانی خواهند بود.علیرغم همه ی دستاوردها، موفقیت ها، و تلاش ها، اما استان، متأسفانه به جهات مختلف، در دستیابی به سرعت مورد انتظار در جاده ی توسعه، به شدت عقب افتادگی های مشخص و محرز دارد. بنا به رسالت و وظیفه ی مطبوعاتی و رسانه ای خود، در سال جدید، در فضایی همدلانه، به دور از سیاست بازی و مچ گیری و مانع تراشی و سیاه نمایی یا ایجاد ناامیدی و بی انگیزگی، باز هم از دلایل، زمینه ها و راهکارهای مربوط به این کمتر توسعه یافتگی و سرعتِ کُند، صحبت خواهیم کرد و خواهیم نوشت. در سال جدید، هر صفحه از آوای خراسان جنوبی، صفحه طلایی دل شما مخاطبین عزیز و اهالی خونگرم هم استانی ما خواهد بود که با چشمانی سراسر اشتیاق و امید، به انعکاس کلمه به کلمه ی مطالبه گری ها، نیازمندی ها، گلایه ها، راهکارها و توقعات شما در حوزه های مختلف خواهیم پرداخت. امید که یاری مان کنید.بهار، این زیبای بی بدیلِ دل انگیز، آرام آرام جایش را در میانه دلهایمان باز کرده، به قول مرحوم مشیری؛ «نرم نرمک می رسد اینک بهار، خوش به حال روزگار، خوش به حال چشمه ها و دشت ها، خوش به حال دانه ها و سبزه ها، خوش به حال غنچه های نیمه باز، خوش به حال دختر میخک که می خندد به ناز، …خوش به حال آفتاب…» ما هم به برکت آفتاب بهار و به برکت عطر بهار قرآن، این ماه عزیز خدا، با گرامی داشت یاد و خاطره ی همه ی عزیزان هم استانی ما که در سال گذشته از جمع مان به آسمان ابدی پَر کشیدند، از درگاه حضرت باریتعالی مسألت می کنیم در سال جدید، به استان و مردمش توش و توان و برکت، به مدیرانش همت و توفیق دوری از منیّت، به رسانه هایش انصاف و جرأت و جسارت، به کارگزارانش عدالت، و به جوانان دختر و پسرش که پاسدار ارزش های والا هستند حمیت و غیرت، عطا بفرماید. سال نو، سالی سرشار از موفقیت برای همه ی شما عزیزان باشد ان شاءالله.(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق 09304943831 یا صفحه اینستاگرامی @s.hossein.harampoor.m اعلام یا ارسال بفرمایید)