هرم پور- دیروز آخرین روز ماه صفر و سالروز شهادت عالِم آل محمد(ص)، سراج الله، امام رئوف، ثامن الحجج، حضرت علی بن موسی الرضا(علیه السلام) بود. به سنت همیشگی، عزاداری ها و سوگواری ها در کنار قدرشناسی و ذکر مناقب این امام عزیز در مجالس و محافل مختلف برقرار بود. در کنار این ذکر مصیبت ها و مراسم، یک نکته ی مهم نباید فراموش بشود و آن هم ضرورت تلاش برای عمق گرفتن ایمان و باور ما به پندها و حکمت های گهرباریست که از لسان ائمه ی بزرگوار چون جواهراتی گرانقدر از آسمان سفره ی بخشش الهی به دامن مردم هدیه شده اند و همچون چراغ هایی همیشه روشن و کوکب هایی درخشان در مسیرهای تاریک و پر پیچ و خم زندگی، راهگشا و راهنما بوده اند. راز این راهگشایی و راهنمایی، اتصال این مردان خدا به آسمان و پاک و منزه بودنشان از هر ناپاکی است، و جوهره حقیقی رسالت همه ی این امامان معصوم(علیهم السلام)، ارائه ی بهترین انتخاب ها و پیشنهاد والاترین تصمیمها به مردم بوده است. یکی از این جملات زیبا را با هم بخوانیم؛ امام رضا علیه السلام در جایی می فرمایند: «به خداوند خوش بین باش ، زیرا هرکه به خدا خوش بین باشد، خدا با گمانِ خوش او همراه است.» خوش بینی همان چیزیست که این روزها مدرسان مدعی توسعه فردی و کارگاهها و کلاسهای متعدد آموزشی در سراسر دنیا به عنوان یک تکنیک مهم موفقیت روی آن تأکید می کنند. این امام رئوف در جمله ی زیبای دیگری می فرمایند:«زبان خود را نگهدار. عزیز می شوی.» هرکدام از ما چقدر این جمله را در برهه های مختلف از زندگی با گوشت و پوست و استخوانمان لمس کرده ایم؟ یا این که ایشان در جمله ی گهربار دیگری نه خطاب به مردم زمانه ی خویش بلکه خطاب به همه تاریخ می فرمایند:«آنکه خود رأی باشد خود را به هلاکت افکنده است.» ما در زندگی های فردی، اجتماعی، سیاسی و حتی اقتصادیمان چقدر مصداق از چنین خودرأیی هایی سراغ داریم؟ و چقدر آدم ها یا جریان هایی را سراغ داریم که به دلیل همین خودرأیی به نیستی و نابودی افتاده اند؟ جمله ی زیبای دیگری بر لسان مبارک این امام عزیز جاری شده که در صفحات تاریخ به این مضمون ثبت و ضبط گردیده است:«لَیسَ مِنّا مَن تَرَکَ دُنیاهُ لِدِینِهِ و دِینَهُ لِدُنیاهُ»(از ما نیست آن که دنیای خود را برای دینش و دین خود را برای دنیایش ترک گوید.) پیروان واقعی هر مکتب راستینی با چراغی پا به مسیر و جاده ی حرکت به سمت تعالی می گذارند که توسط برگزیدگان و الگوهای آن جامعه افروخته و حمل می شود. ما برای رسیدن به آرامش و سعادت، نیازمند پیروی از این هدایت های آسمانی و انتخاب های برگرفته از باورهای عمیق دینی هستیم. در جامعه ی امروز که از هر سو و هر روز، مواجهه های مختلف با انواعی از هرزگفته ها و کذب نوشته ها داریم، هر چند انتخاب و تشخیص راه درست، هم سخت و هم مهم است، اما در عین حال بسیار سرنوشت ساز است. در دنیای شخصی و دنیای اجتماعی، ما وقتی تکیلفمان با خودمان و دنیا مشخص شد، وقتی به یک باور یقینی رسیدیم و وقتی ایدئولوژی مناسبی برای زندگی پیدا کردیم، تصمیم هایمان برای امروز و فردا هم مشخص شده و در چارچوب هستند. چه کسانی بهتر از امامان معصوم علیهم السلام که با زبانی ساده و بسیار زیبا و پرمغز، الگوهای یک زندگی سالم و سعادتمند شخصی و اجتماعی را ارزانی ما می کنند؟ روزهایی مثل سالروز شهادت امام رضا(ع) بهانه ای برای قدرشناسی و تجدید پیمان با اندیشه ی انسان ساز ستاره های آسمان امامت است. آرزوی توفیق برای همه ی تصمیمهای مبتنی بر منطق و تفکر شما.
(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله رااز طریق شماره 09304943831 و صفحه s.hossein.harampoor.m@ اعلام یا ارسال بفرمایید)
کاری – ثروت های یک منطقه، همیشه معادن و گنجینه و دفینه هایش نیستند، گاهی
