* هرم پور

خیلی وقت ها از من می پرسند: «این همه در نوشته ها، سخنرانی ها، مصاحبه ها و اظهار نظرها از توسعه و پیشرفت استان می گویید و می نویسید، معنی این کلمه ها و گفته ها و نوشته ها چیست و آیا فایده ای هم برای سفره ها و شکم گرسنه و زندگی مردم دارد یا نه؟» واقعیت این است که توسعه و پیشرفت استان، درب ورود مردم به آسایش و آرامشی است که به عنوان یک آرمان همیشه از آن صحبت کرده ایم. هر چند این موضوع نسبی است، یعنی هیچ کشوری، هیچ جامعه و هیچ استانی به همه توسعه و به همه پیشرفت نمی رسد؛ اما به همان مقداری هم که می رسد و به همان اندازه ای هم که تلاش می کند، از موهبت آرامش و آسایش برخوردار می شود. «توسعه» و «پیشرفت»، به دنبالش «آبادانی» و «رفاه» می آورد و این یک واقعیت است که رفاه، بخش مهمی از آرامش همه ما را تشکیل می دهد. به عبارت دیگر وقتی توسعه باشد، شکم های کمتری گرسنه می ماند، سفره های کمتری خالی می ماند و زندگی های کمتری در آتش فقر و نداری می سوزند. یکی از نقش های اصلی و مهم را در این فرآیند، یعنی توسعه و آبادانی استان، «مطبوعات» ایفا می کنند. ما در رسانه ها، به ویژه در رسانه های مکتوب، کلید واژه مهمی به نام «روزنامه نگاری توسعه» داریم. «روزنامه نگاری توسعه» یعنی چه؟ یعنی نقش آفرینی مطبوعات یک جامعه در توسعه اقتصادی و اجتماعی آن جامعه یا منطقه. «روزنامه نگاری توسعه»، از طریق نوشتن درباره توسعه و پیشرفت آن جامعه (مثلاً استان خراسان جنوبی یا شهر بیرجند) بر خلاف ارزش های خبری و اینکه تکنیک خبری چه می گوید، نیازها و مطالبات مردم منطقه را در اولویت قرار می دهد، در زمینه انتقادهای ساختاری از وضعیت موجود می نویسد، تلاش می کند خبرها و رویدادها را به توسعه ربط و نسبت بدهد، با انتقادهای سازنده، طرح ها، برنامه ها و سیاست های مرتبط با توسعه را بررسی و ارزیابی کند، از الگوهای خوب و موفق توسعه در سایر مناطق بنویسد و با لذت و صداقت، برای مردم از «آینده» بگوید. فرض بفرمایید مثلاً خراسان جنوبی یک استان کم برخوردار است. حتی برخی از شهرهایش محروم هم هستند. مسئولان می دانند و تلاش هایی انجام می دهند، اما مطبوعات هم مدام می نویسند، مطالبات مردم را منعکس می کنند، نیازها را برجسته می کنند، نسبت به بعضی از اقدامات نقد می کنند، نظارت می کنند و پیشنهادهای سازنده و کاربردی ارائه می کنند. چه اتفاقی می افتد؟ بعد از مدتی توجه ها چه در سطح ملی و چه در سطح استانی به این مناطق جلب می شود. همگی حساس می شوند و متوجه می شوند اتفاق هایی افتاده و اتفاق هایی قرار است بیفتد. این اتفاق ها از نوع «خوبش» همان توسعه ای است که اول بحث از آن صحبت کردیم. مثلاً در نهبندان، طبس، بشرویه، درمیان، فردوس، قاین یا بیرجند یا هر شهر دیگری، یکی دوکارخانه صنعتی دایر می شود، روستاهای مرزی دوباره جان می گیرند و پر از جمعیت می شوند، محصولات کشاورزی اش به سایر شهرها می رود، صنایع دستی اش برای فروش، بازار خوب پیدا می کند، نخبگان آنجا فرصت پرورش و بروز استعدادهایشان را پیدا می کنند، بیکاری کم می شود، پدرها سر کار می روند و فقر و نداری خیلی پایین می آید و پیش بچه ها و خانواده ها خجالت نمی کشند، مادرها آموزش تربیت فرزندان شان را می بینند و بچه ها به فردا امیدوار می شوند، اعتیاد کم می شود، پارک و مراکز تفریحی، سینما و تئاتر، مجموعه های فرهنگی و موزه و نمایشگاه های دائمی دایر می شوند، مراکز دینی و فرهنگی و مساجد مجهزتر می شوند. ببینید مردم چه لذتی از زندگی می برند؟ آن وقت از کنار هم بودن هم لذت می برند، چون علاوه بر توسعه اقتصادی، توسعه اجتماعی و فرهنگی هم پیدا کرده اند. رسیدن ما به این «آرمان شهرها» خیلی دور و بعید نیست. بخشی از توسعه یعنی همین. یعنی فرصت زندگی مطلوب و متعالی پیدا کردن. به نظرتان نمی ارزد برایش تلاش کنیم؟من فکر می کنم چرا. واقعا ارزشش را دارد. می ارزد که همگی درباره توسعه و پیشرفت استان مان فکر کنیم، اندیشه کنیم، مدام در ذهن مان درگیرش باشیم و طرح و نظر بدهیم، قلم بزنیم، مطالبه کنیم، مدیران توانمند و دارای تفکر توسعه را پیدا کنیم یا پرورش بدهیم و معرفی و حمایت شان کنیم. این یکی از رسالت های اصلی «قلم» است. همان قلمی که دیروز، روزش بود و برای گرامیداشتش کلی مطلب این طرف و آن طرف ارسال شد. خلاص اینکه خراسان جنوبی، خصلت همان دشت های کویری خود را دارد، اگر به سرزمین داشته هایش، آب زلالِ توجه و امید و انگیزه سرازیر شود، به گنج عزت و افتخار و پیشرفت خواهد رسید، حتی اگر این گنج به «ثریا» آویزان باشد.
کوه نتواند شدن سد ره مقصود مرد
همت مردان برآرد از نهاد کوه، گرد
(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود را درباره این سرمقاله به شماره 09304943831 ارسال بفرمایید)