مهدی آبادی – چند ماه پیش، در یکی از جلسات با مدیران استانی در میانه بحث، صحبت به قیمت کالاها و وضعیت بازار استان کشیده شد. مهندس هاشمی، استاندار خراسان جنوبی، با دقت به نکات مطرح‌شده گوش می‌داد. در همین حین، نگاهش به ساک دستی گوشه اتاق افتاد و رو به مدیران حاضر پرسید: «فکر می‌کنید قیمت همین ساک دستی که اینجاست، چقدر است؟» هر کسی عددی گفت. بعد استاندار ادامه داد: «در سفری که اخیراً به شهرستان زیرکوه داشتم و از نمایشگاه صنایع‌دستی شهر آبیز بازدید کردم، دقیقاً همین ساک دستی را دیدم که با نصف این قیمت و با همان کیفیت عرضه می‌شد. چرا وقتی این همه ظرفیت و مهارت در خانه داریم، هنوز نگاه‌مان به بیرون است؟» این سوال ساده ، اما عمیق، سکوتی بر فضای جلسه انداخت و نشان داد هنوز فاصله‌ای میان شعار حمایت و عمل وجود دارد.نقش ادارات و نهادهای دولتی در اقتصاد هر استان فراتر از اجرا و نظارت است. این نهادها نه‌تنها مدیر منابع و سرمایه‌های انسانی و مالی‌اند، بلکه الگوی عینی رفتار برای مردم هم هستند. وقتی یک اداره، برای تجهیز دفتر، تهیه وسایل رفاهی یا حتی خرید هدیه‌های مناسبتی سراغ کالای غیربومی می‌رود، این پیام را به جامعه مخابره می‌کند که «کالای استانی، اولویت ما نیست». اما چرا؟ گزارش‌ها و بازخوردها نشان می‌دهد بخشی از این وضعیت به ضعف آگاهی از کیفیت و ظرفیت تولیدکنندگان استان بازمی‌گردد. بسیاری از مدیران هنوز تجربه خرید کالای محلی را نداشته‌اند یا شاید از تفاوت ملموس کیفیت محصولات بی‌خبرند. باید پذیرفت همه کالاهای استان در سطح عالی نیستند، اما آیا مدیران کوشیده‌اند سفارشی اختصاصی و بر اساس استاندارد خود، از تولیدکنندگان استانی تهیه کنند؟ آیا جلسات هم‌اندیشی و پیوندی میان ادارات و بازار صنایع‌دستی یا تولیدی‌های استان برگزار شده تا تولیدکننده بداند نیاز چیست و خریدار با توان و سلیقه داخلی آشنا شود؟مطالعات نشان داده حتی تزریق جزئی بودجه سازمان‌ها به خرید کالای داخلی و استانی، می‌تواند تحرکی بزرگ در اشتغال، پویایی کارگاه‌ها و جلوگیری از رکود ایجاد کند. این اقدام ساده، همان حمایت عملی است که اقتصاد مقاومتی بر آن تأکید می‌گذارد. یک مثال ساده: اگر ادارات خراسان جنوبی برای تهیه میز و صندلی و اهدای هدیه طی یک سال، تنها ۳۰ درصد خرید خود را از میان تولیدات استان انجام دهند، چه تعداد کارگر در کارگاه‌های کوچک شهرهای کمتر برخوردار شاغل می‌مانند؟ چند جوان از مهاجرت منصرف خواهند شد؟ چه میزان سرمایه در استان حفظ می‌شود؟ در کنار این، عزم و اراده استاندار در ترویج فرهنگ مصرف کالای استان، الگویی شایسته برای دیگر مدیران‌ است. کافی است به مطالبه‌گری مهندس هاشمی از مسئولان توجه کنیم تا دریابیم حل مسئله حمایت از کالای استانی، نه با شعار که با برنامه‌ریزی و تعهد عملی ممکن می‌شود. ادارات باید پیشرو باشند، باید کارگاه‌های متعدد استان را رصد کنند، از نمایشگاه‌ها و بازارچه‌ها بازدید کنند و اگر کالایی هنوز کیفیت مورد نظر را ندارد، آن را به تولیدکننده اعلام نمایند. این شروع یک چرخه رشد است.هر اداره‌ای، هر مدیر و کارمند، همان خانواده‌ای هستند که عصرها درکنار سایر مردم به بازار می‌روند. اگر فرهنگ مصرف کالای تولید استان، در ذهن و عمل کارکنان نهادینه شود، تسری آن به جامعه آسان‌تر خواهد بود. مردم وقتی می‌بینند نهادهای رسمی هم پایبند به خرید کالای داخلی‌اند، انگیزه دوچندانی برای حمایت پیدا می‌کنند. از سوی دیگر، تولیدکنندگان هم باید تعهد به ارتقاء کیفیت و قیمت‌گذاری منصفانه داشته باشند. این ارتباط دو طرفه، ثمرات پایداری برای کل استان خواهد داشت؛ هم برای کسب‌وکارهای کوچک و زنان سرپرست خانوار که نقش پررنگی در برخی تولیدات دارند، و هم برای خانواده‌هایی که به آینده فرزندانشان امید می‌بندند.در پایان، لازم است همه ما به یاد داشته باشیم تغییر هرچند کوچک، با یک انتخاب شروع می‌شود. فرهنگ خرید کالای ایرانی و به ویژه کالای استان، نه‌تنها پاسداشت هویت و هنر سرزمین‌مان است، بلکه اقدامی مسئولانه برای رونق اشتغال و جلوگیری از مهاجرت و فقر در استان خواهد بود. مردم عزیز خراسان جنوبی! از شما دعوت می‌کنم هرگاه به فکر خرید هدیه، وسایل خانه یا حتی ملزومات محل کار افتادید، نگاهی دقیق‌تر به بازار محلی و ظرفیت‌های همسایگان خود داشته باشید. با هر خرید، سهمی در رونق تولید، حفظ اشتغال و بالندگی استان ایفا کنید. خرید کالای استان، یک انتخاب آگاهانه و آینده‌نگرانه است. بیایید از همین امروز، با انتخاب کالای ایرانی و استانی، نقش خود را در توسعه وطن ایفا کنیم. (لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق 09155665782 اعلام یا ارسال بفرمایید)