مهدی آبادی – چند روز پیش، وقتی برای خرید نان به نانوایی رفتم، شاهد بحث چند نفر از نانوایان شدم که از عدم پرداخت یارانه نان گلایه می‌کردندو در ماه‌های گذشته نیز گویا با تأخیر همراه بوده است. یکی از نانوایان با ناراحتی می‌گفت که فشار مالی زیادی به این صنف وارد شده و با این سهمیه آردی که دریافت می‌کنند، فروش نان برای آن‌ها صرفه اقتصادی ندارد. نمی‌دانستم صحبت‌هایش چقدر صحت دارد، اما موضوع نان و مشکلات نانوایان سال‌هاست که در صدر اخبار رسانه‌ها قرار دارد؛ از کیفیت نه‌چندان مطلوب نان گرفته تا گلایه‌های نانوایان از قیمت پایین و سهمیه‌های متغیر آرد. با خودم فکر کردم که چرا این مسأله هنوز حل نشده است؟ چرا سال‌هاست مردم از این وضعیت ناراضی‌اند و نانوایان نیز هر روز با مشکلات جدیدی روبه‌رو می‌شوند؟ جواب‌هایی داشتم اما واقعیت این بود که در شرایط کنونی، حل این مشکلات دور از دسترس به نظر می‌رسد. نان را که گرفتم و به میوه‌فروشی رفتم تا مقداری گوجه‌فرنگی تهیه کنم ، لکن متوجه شدم که گوجه‌ای کمیاب شده است . دلیل را پرسیدم و فهمیدم که برخی از رانندگان اعتصاب کرده‌اند و به همین علت گوجه به میدان تره‌بار نرسیده است. به سختی توانستم مقداری گوجه پیدا کنم، اما این موضوع مرا به فکر فرو برد: آیا واقعاً کسی از درد نانوا، بقال، میوه‌فروش و سایر اصناف خبر دارد؟ مشکلاتی که در تأمین کالاهای اساسی همچون نان و محصولات کشاورزی به وجود آمده، ریشه در ساختارهای اقتصادی و مدیریتی کلان دارد که سال‌ها با چالش‌های جدی مواجه بوده‌اند. هر بار که بحران جدیدی ایجاد می‌شود، راه‌حل‌هایی ارائه می‌شود که بیشتر جنبه موقتی دارند و کمتر به اصلاحات اساسی پرداخته می‌شود. در مورد نان، یک‌سو مردم از کیفیت پایین آن گلایه دارند، و از سوی دیگر نانوایان از مشکلات اقتصادی و سهمیه‌بندی‌های غیرمنطقی در تأمین آرد شکایت می‌کنند. این وضعیت نه برای مصرف‌کنندگان رضایت‌بخش است و نه برای تولیدکنندگان. در مورد تأمین میوه و دیگر محصولات کشاورزی، اعتصاب رانندگان تنها یکی از مشکلات زنجیره تأمین است. قیمت‌گذاری نامناسب، واسطه‌های متعدد و هزینه‌های بالای حمل‌ونقل از عواملی هستند که موجب نوسان قیمت‌ها و کمبود کالا در بازار می‌شوند. سؤال مهم این است که آیا برای این مسائل، راه‌حلی دائمی و عملی وجود دارد؟ متأسفانه در شرایط فعلی، پاسخ این سؤال امیدوارکننده نیست. اصلاحات اقتصادی معمولاً نیازمند برنامه‌ریزی بلندمدت، شفافیت و همکاری بین نهادهای مختلف است. در حالی که بحران‌ها یکی پس از دیگری رخ می‌دهند، نگاه کوتاه‌مدت به حل مشکلات، سبب می‌شود که هیچ راهکار پایداری برای رفع آن‌ها تدوین نشود. در نهایت، باید به این واقعیت توجه کنیم که مشکلات اقتصادی تنها به یک صنف یا گروه محدود نمی‌شود، بلکه زنجیره‌ای از تولید تا مصرف را در بر می‌گیرد. مشکلات نانوایان با مشکلات کشاورزان و توزیع‌کنندگان مرتبط است؛ همان‌طور که بحران‌های حمل‌ونقل روی عرضه کالاهای مختلف تأثیر می‌گذارد. تا زمانی که این ارتباطات به درستی مدیریت نشود و اصلاحات اساسی صورت نگیرد، این چرخه معیوب همچنان ادامه خواهد داشت. در شرایط کنونی، بیش از هر زمان دیگری نیازمند سیاست‌های جامع و پایدار برای حمایت از تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان هستیم؛ سیاست‌هایی که نه‌تنها از بار مشکلات بکاهند، بلکه مسیر را برای ایجاد ثبات اقتصادی در آینده هموار کنند. (لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق 09155665782 ارسال بفرمایید)