کاری – روزهای خوب، زمینه ساز آینده ای خوب هستند، و آینده ی خوب را ، همت و اراده ی انسان های خوب می آفرینند. در جهان امروز، در تلاطم بی امان مشکلات، هنوز هم دست هایی هستند که به یاری بلند شوند و هنوز هم قدم هایی هستند که به سوی امید، به سوی انگیزه و به سوی نور حرکت کنند. آیین گلریزان یکی از همین قشنگ ترین سنت های حسنه و بخشی از تاریخ بزرگ ایرانیان است. درگذشته ها، این رسم یک رسم شناخته‌شده و فراگیر در محله‌های پهلوانی بود، به این صورت که هرگاه کسی ازنظر مالی به مشکلی برمی‌خورد، همراه با آداب ‌و رسوم ویژه‌ای که در زورخانه انجام می‌شد، همه افراد حاضر در آن مکان در حد توان خود مبلغی را در ظرف‌های مخصوصی که ویژه این کار بوده، می‌ریختند. به این صورت ضمن حفظ آبروی آن فرد نیازمند، مشکل مالی وی نیز برطرف می‌شد. گلریزان به‌واقع ریختن و ایجاد گُلِ زندگی و امید در چلّه ی سرمای رنج و سختی و گرفتاری است که با ریختن گُلی از شاخسار زندگی خود، باغ بقا و بهار وصل را به خانواده‌های در رنج هدیه می‌کنند. از سوی دیگر، حس نوع دوستی و شادی کودکان در آستانه سال نو از قشنگ ترین جلوه های انسانی و محبت است. شما هم می دانید که مراسم گلریزان از سنت های دیرین زورخانه ای است که به مناسبت های معینی برپا می شود. این مراسم سالهای سال است که در شهرستان بیرجند برای کمک و تهیه البسه به دانش آموزان مستمند و بی بضاعت برگزار می گردد. هرچند این جشن زیبای مردم یار در بیرجند، در تاریخ ۲۹ بهمن‌ ماه 1398 با شماره ۲۰۵۷ در میراث معنوی کشور به ثبت رسیده است اما قدمت آن هم زمان با ورزش باستانی در شهرستان بیرجند بوده و تقریبا قریب یک قرن است که در این مراسم پس از اجرای ورزش باستانی، یک پارچه(لنگ) که در بالا جلوی مرشد است به وسیله مرشد به داخل گود پرتاب می شود و گلریزان به مدد الهی و انفاس گرم بزرگان گود آغاز می شود. این عمل نشان دهنده پایان و خاتمه ورزش باستانی است و بعد از آن، پهلوان و بزرگ گود، به وسط آمده ،دعایی می کند و پارچه ای را در وسط گود پهن می نماید. سپس پهلوان شروع می کند به دعا کردن و اعلام نمودنِ اینکه این مراسم گلریزو(گلریزان) به چه نیت و بنا به چه خواسته ای برگزار می شود. گاهی می شود که اگر کسی مریضی دارد، مریض را هم با خود می آورد و در کنار گود می نشیند که همه ورزشکاران برای او دعا می کنند و گلریزان برای او هم انجام می شود. در این میانه، کیسه ای از گُل توسط یکی از ورزشکاران به همه اعضاء و حاضران در جلسه تعارف می شود (به آن منظور که اگر کسی می خواهد کمکی بکند در لابه لای گُل می پیچد و در داخل گود می اندازد که نه کسی برکسی فخر بفروشد و نه هم کسی خجالت بکشد که مقدار پولی که اهدا می کند کم است، لذا هر کسی به اندازه وسع و توانایی اش و همچنین آنچه به دلش رسیده، کمک می کند). این مفهوم که تجلی اجرایی دستور دینی انفاق است، ساز و کار حمایتی متناسب با فضای اجتماعی و فرهنگی زندگی گذشته ایرانیان و نهادهای اجتماعی موجود آن دوره بوده است. امسال و تا چند روز دیگر سی و سومین جشن گلریزان بیرجند در اول اسفند 1403 به رسم هر ساله در سالن مخابرات بیرجند برگزار خواهد شد. سفره ی جشن گلریزان، سفره ی صفا و محبت و برکتی است که برای جویندگان عشق و لطف خدا و برای پرورش یافتگان مکتب جوانمردی، امسال هم پهن شده است. این جشن، بهانه ای برای تمرین ایثار و بخشش و لطف از مسیر انفاق مال و تقدیم حرمت به خانواده های نیازمند شهر بیرجند است،. یادم هست همه ساله، بعد از اتمام این جشن زیبا و اعلام کمک های خالصانه ی مردم و مسئولین به این جشن از طریق رسانه ها، بسیاری از همشهری های عزیز، انگشت حسرت به لب می گیرند و آه و افسوس از دل و جانشان بلند می شود که چرا نتوانستند در این مراسم شرکت کنند یا گُلی به تاج گُل و جمال عشق و محبت های مردم شریف شهر اضافه کنند. اما جای هزاران شکر که امسال هم مثل هر سال، فرصت چنین مشارکتی برای ما و شما فراهم شده است؛ مردم و مسئولان نو ع دوست می‌توانند با واریز کمک‌های خود به شماره کارت ۶۰۳۷۶۹۱۹۸۰۰۱۷۰۴۰ نزد بانک صادرات در این کار خداپسندانه حضور داشته باشند. یادمان باشد خداوند، دست یاری کنندگان نیازمندان را ، در سخت ترین لحظه ها، می گیرد و به پای قدم هایشان، گُلِ برکت می افشاند. پیشاپیش نیت هایتان قبول، حضورتان در جشن گلریزان، مبارک و سراسر برکت. (لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق 09155665782 اعلام یا ارسال بفرمایید)