بهروزی فر – این روزها متعلق است به مردی که او را انسانی کامل و اسوه صبر، عدالت، خضوع، خشوع، صلابت، مردمداری، یتیم نوازی، سخاوت و بخشندگی می دانند، امیر دلاوری که در برابر ظلم و ظالم، مقتدرانه می ایستاد و سایه رحمتش همواره بر سر عموم مردم و به ویژه مظلومان و ستمدیدگان بود. امامی که چون زمام امور را در دست گرفت، منصوبین و نمایندگانش را به رعایت چهارچوب ها و اصولی مکلف کرد که خود، بیش از آنها مقید به اجرایش شان بود و به منظور رعایت عدالت در حکومتش، قوانینی وضع کرد که بعد از گذشت هزار و اندی سال، همچنان بکر و ناب و بدون خدشه است و هیچ نقد و ایرادی بر آنها وارد نیست و حتی بر هر کسی که به نوعی در این نظام مقدس جمهوری اسلامی، مسئولیتی را می پذیرد، فرض است که این قوانین را که تحت عنوان نامه ۵۳ مولا علی علیه السلام به مالک اشتر مشهور است، مطالعه کرده و بند بند آن را ملکه ذهن خود سازد. بنا به تفسیر شیخ حسین انصاریان؛ مولا علی علیه السلام در این نامه، پنجاه نکته مهم را در قالب یک فرمان به والیان و حاکمان متذکر شده که بخشی از آنها بدین قرار است؛”تأکید بر رعایت تقوا پیش از هر چیز، مبارزه با کبر و غرور ناشى از مقام،تداوم نشست و مشورت با علما و خردمندان، تقسیم رعایا به گروه هاى مختلف و رسیدگى به هر کدام طبق نیازها و موقعیت ها، نهایت تأکید بر رعایت حال قشر محروم، ستایش از کارهاى خوب نیکوکاران تا انگیزه اى براى همگان در کار نیک گردد، سنجش ارزش کار هرکس بدون توجه به موقعیت اجتماعى او، بیان معیار در انتخاب فرمانداران بلاد و پرداختن حقوق کافى به آنان و گماردن عیون (مأموران اطلاعاتى) بر کارهاى آنها، تعیین وقت مشخص براى ملاقات عمومى و اجازه دادن تماس مردم بطور مستقیم با زمامدارشان، تنظیم برنامه دقیق براى کارهاى مختلف روزها، اجتناب از شتاب زدگى و عجله در کارها،پرهیز از رانت خوارى و گرفتن حق اختصاصى در مشترکات و …” نگاهی گذرا به همه 50 شرطی که مولا علی علیه السلام برای حاکمان تعیین کرده و مقایسه آن با آنچه در شرایط امروز جامعه شاهدش هستیم، به خوبی گواهی بر این مطلب است که مدیران ما تا رسیدن به این نقطه های ایده آلی که در نامه 53 نهج البلاغه آمده، خیلی فاصله دارند.اگراین نبود، ما نباید طی سال های گذشته از مدیرانی می شنیدیم که به دلیل استفاده شخصی از امکانات بیت المال، بی برنامگی، کبر و غرور، بی اعتنایی به حقوق عامه، خودرأی بودن، پرهیز از مشورت گرفتن از اهل فن و کاربلدها، ندانستن قواعد کار، بی توجهی به امورات مردم، سوء استفاده از جایگاه مدیریتی در گرفتن رانت و حق اختصاصی، بی توجهی به کارکنان و …مورد سؤال مردم هستند.بدون تردید توجه مدیران به این اصول، خطاهای مدیریتی آنها را به اندک خواهد رساند و عزت و احترامی دوچندان برای آنان در جمع مردم به همراه خواهد داشت. (لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق ۰۹۱۵۷۲۴۸۲۸۹ اعلام یا ارسال بفرمایید)