مهدی آبادی – خراسان جنوبی سرزمینی کهن با پیشینه‌ای غنی و پرفراز و نشیب، یکی از خاستگاه فرهنگ و آداب و رسوم کشور است که این تنوع فرهنگی، استان ما را به گنجینه‌ای از جاذبه‌های منحصر به فرد تبدیل کرده است. به طور کلی بخش مهمی از زندگی شهرنشینی ما را زیرساخت ها، اماکن های اجتماعی و معنوی تشکیل می دهند که در بستر زمان، روی سرنوشت، امروز و فردای ما و فرزندان مان تأثیرگذار هستند. یکی از این زیرساخت های مهم، حسینیه ها و مساجد و اماکن مذهبی هستند که در نقاط مختلف استان، بنا به ضرورت، با قدمت های دور و نزدیک، ساخته شده و مورد استفاده قرار می گیرند، اما رویکرد گردشگری به این مکان ها نداشته ایم. هرچند که مسئولان و مدیران نیز برای این موضوع و توسعه گردشگری فرهنگی به حق، تلاش هایی می کنند، اما در تعجبم که چرا قدر و منزلتی از آنها شناخته نمی شود و شرایط و وضعیت آنان در قالب یک هماهنگی مناسب و متناسب قرار نمی گیرد تا اثربخش تر، مفیدتر و قابل استفاده تر ً باشند!؟ مساجد جامع شهرهای خراسان جنوبی، حرم امام زادگان استان و… نمونه ای از مکان های مذهبی در خراسان جنوبی هستند که نگاه گردشگر خیز به آن نداریم. بارها تأسف خورده ام که چرا مصلی مرکز استان به عنوان یک مجموعه فرهنگی- اجتماعی و ِ دینی، منحصر به یک نیم روز جمعه شده است و از ظرفیت بزرگ آن که می تواند قطب فرهنگی منطقه معصومیه و سایت اداری باشد غفلت گردیده است؟ تأسف می خورم چرا مساجد مهم و پرجمعیت ما عمدتا کارکردی جز وعده های نماز و مراسم مذهبی ندارند و قرارگاه های تحول منطقه ای و محلی در سطح شهر نیستند؟ چرا دهها حسینیه شهر، به جز ایام تاسوعا و عاشورا که رونقی می گیرند، در بقیه ایام سال نیمه تعطیلند و از میلیاردها سرمایه عمرانی آن، به اندازه صدها هزار تومان بهره فرهنگی، عاید نمی شود!؟ چرا آنها نقش و جایگاه واقعی خود را در پازل مهم توسعه شهری، توسعه استانی و تحوالت فرهنگی- اجتماعی به دست نمی آورند و نسبت به آن توجهی نمی شود!؟ پاسخ این سؤال ها در یک جمله خالصه می شود؛ گردشگری مذهبی ما فاقد هرگونه ساماندهی مدرن و تخصصی مطابق با نیاز روز است و همچنان بر مبنای کاروان‌داری و حمله‌داری پیش می‌رود. مناطق مختلف استان علاوه بر آثار فرهنگی تاریخی و طبیعی آثار میراث‌ملموس و ناملموس مذهبی و آیینی و معنوی فراوانی دارند، که می‌تواند تنوع برون دادهای گردشگری را در این مناطق منجر شود اما همانطور که گفته شد، شرط آن شناخت دقیق ظرفیت ها و برنامه ریزی مدون در راستای اجرای این موضوع می باشد. بی شک نخبگان دینی و اجتماعی استان، برنامه ریزان فرهنگی خراسان جنوبی، مدیران شهری و شهرداری، اعضای شورای شهر، سمن های مرتبط، سازمان ها و نهادهای فرهنگی و دینی و رسانه ها، اضلاع مهمی هستند که می توانند با هم فکری و هم افزایی با یکدیگر زمینه را برای رشد و توسعه گردشگری فرهنگی و مذهبی در خراسان جنوبی ایجاد کنند. (لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق 09155665782 اعلام یا ارسال بفرمایید)