بهروزی فر – آقای استاندار ، سلام ؛ به نمایندگیِ بیش از ۸۰۰ هزار نفر از مردمان خراسان جنوبی، به شما خیرمقدم گفته و حضورتان را در این استان زرخیز به فال نیک می گیریم، امید که تجربه های شما از سال ها سکان داری در استان های دیگر، بتواند جنابعالی را در مدیریت خراسان جنوبی با شرایط خاصش، همراهی کند. جناب آقای هاشمی! جنابعالی، دهمین و به عبارتی سیزدهمین- با احتساب سه سرپرست استانداری – نماینده عالی دولت در خراسان جنوبی هستید که از قضا جز یک نفرشان- مشیرالحق عابدی- هیچ کدام نه تنها بومی این دیار نبودند، که به اذعان اغلب شان، حتی یک سفر به هیچ نقطه خراسان جنوبی را هم تجربه نکرده بودند، البته شرایط شما قدری فرق می کند، زادگاه شما و خراسان جنوبی، روزی ابتدا و انتهای یک استان بوده اند و با احتساب این شرایط، دل مان به این گرم است که شما حسب همین موقعیت، بومی به حساب می آیید و احتمالاً سفرهایی هم به این منطقه داشته اید. با این وجود و صرفاً به جهت ارائه برخی اطلاعات که قطعاً می تواند به دانسته های شما در شروع کار بیفزاید، قید چند نکته را ضروری می دانیم. آقای استاندار! اینجا خراسان جنوبی است که به واسطه ۱۵۱ هزار کیلومتر مربع وسعت، عنوان سومین استان پهناور کشور را به خود گرفته و قطعاً از این لحاظ، با همه استان هایی که تاکنون در آن خدمت کرده اید، تفاوت فاحشی دارد، اما یک نکته را به خاطر داشته باشید، در قدم به قدم این پهنه وسیع و عریض و طویل، زرِ ناب نهفته است، این را ما نمی گوییم بلکه همه آنهایی به این مسئله اذعان داشته اند، که چند روزی ردای مدیریت در این خطه را به تن کرده اند. مهمترین داشته این استان، مردمان سختکوش، زحمتکش، وفادار، ولایی و قدردانی است که به گواه گزارش های رسمی کشوری، در همه انتخابات ها و راهپیمایی های مناسبتی همواره به جهت درصد بالای مشارکت شان زبانزد بوده اند و گوی سبقت را از دیگر استان ها ربوده اند، اما به پشتوانه ارث قناعت که از پیشینیان خود به یادگار دارند، به شرایط سخت شان، تن داده اند و راضی اند به رضای خدا و حتی خلق او و معتقدند که؛ “چرخ گردون گر دو روزی بر مراد ما نرفت/ دائماً یکسان نماند حال دوران، غم مخور” جناب آقای هاشمی! خراسان جنوبی به داشتن ظرفیت های ناب خدادادی نیز شهره است، از مهمترین پتانسیل های این منطقه، کانی های فلزی و غیرفلزی و به عبارتی ذخایر معدنی آن می باشد که به واسطه تعدد، تکثر و فراوانی شان، نام عسلویه معدنی ایران را بر این استان نهاده اند، اینکه ۷۶ درصد ذخایر زغال‌سنگ و ۸۵ درصد ذخایر بنتونیت کشور، تنها در دو شهرستان طبس و سرایان ما نهفته است، و ما به لحاظ تعدد و خلوص معادن طلا در شمار بهترین استان ها هستیم، و سنگ های مرمریت نهبندان ، مرز های اغلب کشورها را درنوردیده و… ادعا نیست، بلکه واقعیتی است که با اجرای طرح تحول زمین شناسی و اکتشاف ذخایر معدنی در ۱۵ هزار کیلومتر مربع از سطح استان خراسان جنوبی که به نام ۷ پدر علمی این دیار در مهرماه ۱۴۰۰ آغاز شد، قطعی تر شده و هر چه پیشتر می رویم با اطلاعات جامع تری از حجم ذخایر نیکل، منیزیت، آهن، مس و… روبرو می شویم، اما حقیقت تلخ این است که ما هنوز نتوانسته ایم از این ثروت هنگفت، آنطور که باید و شاید بهره برداری کنیم و از قِبَل آن به دارایی های قابل توجه برسیم و اشتغال ایجاد کنیم. آقای استاندار! حتماً مطلعید که خراسان‌جنوبی، محل پرورش سه محصول ارغوانی ارزشمند است؛ زرشک، عناب و انار و با کیفیت ترین زعفران ایران هم در این منطقه تولید می شود و خوسف ما خاستگاه نرگس های معطر است و… و در حالی که معیشت بیش از ۵۰ درصد جمعیت این استان به کشاورزی گره خورده اما ما هنوز نتوانسته ایم از همین چند محصول ذیقیمت، سهم آنچنانه ای نصیب کشاورزان مان کنیم و اوضاع این بندگان خوب خدا به دلیل سال های سال خشکیده شدن چشمه های آسمان،” ماجرای هر سال دریغ از پارسال است”! آقای هاشمی! همین چند روز پیش، دهمین جاذبه گردشگری خراسان جنوبی هم در فهرست آثار جهانی به ثبت رسید، و این اتفاق نشان می دهد که دست مان از آثار تاریخی، جاذبه های طبیعی و صنایع دستی پر است، اما دریغ که باری به هر جهت! هنوز نتوانسته ایم در جذب گردشگر و بهره برداری از این سفره غنی، موفق عمل کنیم. خراسان جنوبی، بیش از ۳۰۰ کیلومتر مرز مشترک با افغانستان دارد، در نگاه اول هم مرزی با یک کشور، فرصتی ارزشمند است اما واقعیت این است که ما از این همجواری، سود آنچنانه ای عایدمان نشده و این همسایه کم لطف حتی ما را با فعال شدن چهار بازارچه مرزی استان همراهی نکرد، بازارچه هایی که از زیرساخت های لازم بهره مندند و سال هاست می گوییم برای تبادل کالا و تجارت مهیای مهیا می باشند. این بازارچه ها اگر فعال شوند، قطعاً عایدات کشور از مرز پررونق ماهیرود در شهرستان سربیشه، چهار برابر خواهد شد، اما دریغ!! آقای استاندار! از داشته های فراوان خراسان جنوبی در روزهای آتی باز هم خواهیم نوشت اما نقطه پایان این مطلب این است؛ تنها دلیل و عامل اصلی و مؤثری که سبب شده ما نتوانیم از ظرفیت های بکر خراسان جنوبی آن طور که شایسته است، بهره ببریم، ضعف در زیرساخت هاست؛ راه، راه آهن، فرودگاه و… و البته کم توجهی ها و اهمال هایی که در رده ها و در ادوار مختلف رخ داد تا ما همچنان اندر خم یک کوچه بمانیم و در سن ۲۰ سالگی، فاصله مان با توسعه و تعالی، فراوان باشد. اینها هر کدام شان مثنوی هفتاد من کاغذ است که به جهت اهمیت موضوع در موردشان حتماً خواهیم نوشت. (لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق ۰۹۱۵۷۲۴۸۲۸۹ اعلام یا ارسال بفرمایید)
استاندار خراسان جنوبی با انتقاد از پایین بودن میزان اعتبار تخصیص یافته به حوزه فناوری
