بهروزی فر – این روزها که بازار عزل و‌نصب ها یا همان تودیع و معارفه ها داغ گشته و تغییر و تحولات در دستگاه های اجرایی آغاز شده است، کارکنان ادارات و به طور خاص و ویژه گروه های سیاسی، منتظر این هستند که ببینند سکان امورات به دست چه کسی سپرده می شود و مدیر جدید آیا از شایستگی لازم برخوردار است یا وابستگی ها و سفارش ها و تهدیدها سبب شده قرعه فال به نام او بیفتد؟!تا اینجای ماجرا که کاملاً طبیعی و چه بسا به حق است، و طی سال های گذشته، به فراخور شرایط و با تغییر دولت ها، بارها و بارها تکرار شده،اما نکته جالب ماجرا حواشی عجیب و غریبی است که از مراسم تکریم و معارفه ها، زبان به زبان می چرخد.مدیرکلی در مراسم تودیعش حاضر نمی شود، آن دیگری در سکوت کامل خبری جایش را به نفر بعد می دهد، آن یکی ترجیح می دهد هیچ فردی را به جلسه تکریم خود دعوت نکند، آن دیگری شرمنده نقدهایی می شود که از عملکردش نزد مدیران کشوری برشمرده می شود، و آن یکی هم …!!خاطرتان هست آن استانداری را که در مراسم معارفه اش مورد حمله واقع گشت و صورتش با سیلی یک دوست، آن هم در اعتراض به انتصابش نواخته شد؟ حالا اتفاقات این روزهای خراسان جنوبی نشان می دهد، چنین برخوردهایی مربوط به استان های خاص نیست و در هر جایی می تواند رخ بدهد و آبروبر شود.تغییر و تحولات، یک امر کاملاً طبیعی است و پُست و سِمَت ها هم به قول مولا علی علیه السلام اگر ماندنی بودند که به افراد حاضر نمی رسیدند، اما اینکه فردی در زمان مدیریتش، چنان عرصه را بر زیرمجموعه و جامعه هدفش تنگ کرده باشد که آنها ترجیح دهند در آخرین لحظات و در محضر مهمانان خارج استان، به او خُرده بگیرند و عملکردش را نقد کنند، امری کاملاً غیر حرفه ای و به دور از تعهد، تخصص و مهمان نوازی است.آنچه بر مدیران فرض است و می بایست خیلی ویژه و بدون کاستی آن را در برنامه کاری خود مدنظر داشته باشند، تکریم جامعه هدف و زیرمجموعه کاری است، اینکه گوشی شنوا برای حرف های همکاران سازمانی، مرتبطین برون سازمانی و مردم باشند، که اگر غیر این باشد، می شود همین که این روزها شاهدش هستیم، منتقدین و معترضین چون فنر فشرده به یکباره از جا می جهند و می شود اینکه برای آقای فلان، خط و نشان می کشند که تمام بایدها و نبایدها را در محضر معاون وزیر رو می کنیم مگر اینکه در جلسه نباشی، از آقای بهمان در مراسم تودیعش سؤالی می پرسند که قادر به پاسخگویی نیست، عملکرد آن مدیر را هم چنان منطقی و بجا نقد می کنند که روی بالا آوردن سرش را هم ندارد، آقای مدیری را هم وامی دارند که برای فرار از این نقدها، جلسه تودیعش را با حضور مهمان کشوری، بدون دعوت از مدیران استانی برگزار کند تا هیچ کس فرصت نقد نداشته و هیچ حاشیه ای را شاهد نباشد .و به راستی که ما اگر گرفتار جاذبه های مدیریتی نباشیم و خدمت مان صادقانه باشد، حالا و در انتهای کار برای حفظ آبرو، دست و پا نمی زنیم و به دنبال راه نجات نمی گردیم. برخی مجموعه ها نیز یک تودیع آبرومندانه از مدیر زحمتکش قبلی را دریغ و معارفه مناسب را هم تحت شعاع قرار می دهند . حال و هوای این روزهای استان، درس عبرتی است برای مدیرانی که ازین پس سکان دار امورات دستگاه ها می شوند.(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق ۰۹۱۵۷۲۴۸۲۸۹ اعلام یا ارسال بفرمایید)
بهروزی فر – “آب، زیر پوستش افتاده”، یک اصطلاح پرکاربرد است که معمولاً زمانی استفاده
