بهروزی فر – ۲۵ فروردین بود که معاون وقت گردشگری کشور از ارسال پرونده ۸ روستا از ایران برای جهانی شدن خبر داد و بخش زیبای این خبر، وجود نام روستایی از توابع خراسان جنوبی در بین این روستاها بود. براساس خبر علی‌اصغر شالبافیان؛ روستای ابیانه (استان اصفهان)، روستای کندلوس (استان مازندران)، روستای پالنگان (استان کردستان)، روستای بیشه (استان لرستان)، روستای میمند (استان کرمان)، روستای فهرج(استان یزد)، روستای اصفهک (استان خراسان جنوبی) و روستای قلعه بالا (استان سمنان) کاندیداهای ایران در سازمان گردشگری ملل متحد بودند.براساس یک پروتکل نهایی شده؛ جمعیتی کمتر از ۱۵ هزار نفر، قرار گرفتن در منطقه‌ای که به لحاظ طبیعی دارای ویژگی‌های خاصی است، فعالیت‌های سنتی از جمله کار کشاورزی، جنگل بانی، نگهداری از دام و ماهیگیری و امرار معاش از این راه، دارا بودن کل جامعه از فرهنگ، سبک زندگی و ارزش‌های مشترک و نقش موتور محرکه بودن گردشگری در روستا، از شروط راه یابی پرونده یک روستا به مرحله داوری است.پرونده روستاها براساس ۹ شاخص منابع فرهنگی و طبیعی، ترویج و حفظ منابع فرهنگی، پایداری اقتصادی، پایداری اجتماعی، پایداری محیط زیست، پتانسیل و توسعه گردشگری و ادغام زنجیره ارزش، حاکمیت و اولویت‌بندی گردشگری، زیرساخت و ارتباطات و بهداشت، ایمنی و امنیت و با اهداف توسعه پایدار (SDG) ارزیابی می‌شوند.راستی انتخاب یک روستا به عنوان روستای جهانی چه مزیت و آورده ای به همراه دارد؟ پاسخ این است؛ علاوه بر اینکه به این روستا دیپلم یا لوح امضا شده دبیرکل سازمان گردشگری ملل متحد (UNTOURISM) اعطا می‌ گردد، این روستا از دید و اعتبار بین‌المللی، به‌عنوان نمونه برجسته‌ای از یک مقصد گردشگری روستایی توسعه یافته شناخته می‌شود.قرار گرفتن یک روستا در مقصد گردشگری گردشگران داخلی و خارجی، فرصت بی نظیری است که می تواند روند رشد و توسعه را در آن روستا شتاب ببخشد، به عبارتی جهانی شدن می تواند مانند یک نیروی محرکه اقدام کند و آغاز راه موفقیت با فرجامی نیکو باشد. می گویند ملایر که بازار مبلمان منبت ایران است، بعد از ثبت در فهرست جهانی صنایع دستی در سال ۱۳۹۸، افق‌های جدیدی را به روی بازار مبلمان ایرانی گشوده و فرصت‌های صادراتی جدیدی را ایجاد کرده است، مشابه آنچه در روستای خراشاد در خراسان جنوبی رقم خورد، جهانی شدن توبافی، عامل اصلی در توزیع دست بافته های زنان هنرمند این دیار در اقصی نقاط دنیا شد و به درآمد خانواده ها کمک شایانی کرد، قطعاً درست است که می گویند؛ زنان این روستا گاه به جهت حجم کاری که قبول کرده و در حال انجام دارند، مجال پذیرفتن سفارش های ایتالیا و سوئیس و … را به آنها نمی دهد .در یک ارزیابی سرانگشتی درمی یابیم که روستاهای زیادی در خراسان جنوبی، شرایط ورود به عرصه رقابت در سطح دنیا و دریافت آن نشان جهانی را دارند، اما موفقیت آنها در آوردگاه رقابت با همتایان شان در دنیا، به چند مؤلفه گره خورده است.مهمترین این مؤلفه ها، همت و عزم مردم در چند چیز است، که اصلی ترین آنها حراست و پاسداری از فرهنگ بومی منطقه می باشد، مردم باید بخواهند و تلاش کنند که بوم منطقه دستخوش تغییر و تحریف قرار نگیرد، آداب و سنن و رسوم پیشینیان بی خدشه و آسیب به نسل جدید منتقل شوند، زرق و برق زندگی شهری، صفا و طراوت روستاشان را آلوده نکند و بر در و دیوار و لباس و سبک زندگی اثر نگذارد، برای ماندن در منطقه و آباد کردن آن از هیچ تلاشی فروگذار نکنند، اشتغالزایی برپایه ظرفیت ها و پتانسیل های موجود بوده و در یک کلمه، روستاشان مولد باشد!مؤلفه بعدی، عزم و اراده مدیران است، شناسایی درست، استعدادیابی، برنامه ریزی دقیق، هدف گذاری صحیح، اقدام بموقع، حمایت های بجا، ارائه مشوق های مؤثر و واقعی، تزریق اعتبارات درخور، اهتمام در رفع مشکلات روستا، استفاده از ظرفیت های بومی، بهره برداری از تجربه بومیان سالخورده، بکارگیری توان اندیشه و زور بازوی جوانان و …. همه و همه می تواند در معرفی یک منطقه و قرار دادن آن در فهرست رقابت ها مؤثر باشد.و بدون تردید این خواستن مردم و مدیران است که می تواند شمارگان روستاهای جهانی ما را افزایش دهد. (لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق ۰۹۱۵۷۲۴۸۲۸۹ اعلام یا ارسال بفرمایید