مهدی آبادی – در جلسه‌ای که اخیراً با حضور جمعی از صاحب‌نظران و دلسوزان استان برگزار شد، فرصتی دست داد تا پیرامون مسئله مهم توسعه و پیشرفت استان به تبادل نظر بپردازیم. در این میان، بر دو نکته اساسی تأکید کردم که به نظر می‌رسد نقشی کلیدی در رقم خوردن آینده‌ای روشن برای استان ایفا می‌کنند. نخست، بر اهمیت وجود اراده‌ای قوی و راسخ در میان مسئولان و دست‌اندرکاران استان تأکید کردم. بر این باورم که هرچند نقش دولت‌ها در ایجاد بستر مناسب برای توسعه انکارناپذیر است و انتصابات صحیح و شایسته‌سالارانه می‌تواند زمینه‌ساز پیشرفت باشد، اما تا زمانی که اراده‌ای جدی و همگانی در داخل استان برای توسعه وجود نداشته باشد، نمی‌توان انتظار داشت که گام مؤثری در این مسیر برداشته شود. توسعه، فرآیندی خودجوش و درون‌زا است که نیازمند عزم و اراده‌ای برخاسته از بطن جامعه و مسئولان محلی است. بدون این اراده، هرگونه تلاش بیرونی و تحمیلی محکوم به شکست خواهد بود. دوم، بر نقش محوری صاحبان نظر، نخبگان و افراد بانفوذ استان در فرآیند توسعه تأکید کردم. این قشر فرهیخته و مؤثر از جامعه، وظیفه‌ای سنگین بر دوش دارند و نمی‌توان از نقش بی‌بدیل آن‌ها در هدایت و راهبری جامعه به سوی پیشرفت و تعالی چشم‌پوشی کرد. نخبگان و صاحب‌نظران، با دانش، تجربه و نفوذ خود، می‌توانند نقش مؤثری در تبیین ضرورت توسعه، بسیج افکار عمومی، ارائه راهکارهای عملی و نظارت بر حسن اجرای برنامه‌ها ایفا کنند. در شرایطی که استان با چالش‌های متعددی روبرو است، مشارکت فعال و مسئولانه نخبگان و صاحب‌نظران، امری حیاتی و ضروری به نظر می‌رسد. متأسفانه، یکی از مشکلات اساسی استان، فقدان یک سند جامع و مدون از ظرفیت‌ها و پتانسیل‌های آن است. در غیاب چنین سندی، نمی‌توان نقشه راهی روشن برای توسعه ترسیم کرد و تلاش‌ها و سرمایه‌گذاری‌ها را به درستی هدایت کرد. توسعه، نیازمند شناخت دقیق و همه‌جانبه از ظرفیت‌ها و محدودیت‌ها است. باید ظرفیت‌های استان، اعم از منابع طبیعی، کشاورزی، نیروی انسانی، معادن و صنایع، به دقت شناسایی و اولویت‌بندی شوند. سپس، بر اساس این اولویت‌بندی، یک سند جامع و راهبردی تدوین شود که مورد تأیید و اجماع نخبگان و صاحب‌نظران استان باشد. این سند، باید به عنوان مبنای اصلی برای برنامه‌ریزی و تصمیم‌گیری‌های توسعه‌ای در استان مورد استفاده قرار گیرد. در کنار توجه به ظرفیت‌ها، باید به مخاطرات و چالش‌های پیش روی استان نیز توجه داشت. کمبود مسائل زیرساختی، مهاجرت نخبگان، عدم شناخت از ظرفیت‌های بالقوه، بیکاری، فقر و نابرابری، از جمله مهم‌ترین مخاطراتی هستند که توسعه استان را تهدید می‌کنند. برای مقابله با این مخاطرات، باید راهکارهای عملی و مؤثری طراحی و اجرا کرد. سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها، ایجاد فرصت‌های شغلی، حمایت از نخبگان و کارآفرینان، توسعه آموزش و بهداشت، و کاهش نابرابری‌های اجتماعی، از جمله اقداماتی هستند که می‌توانند به رفع این چالش‌ها کمک کنند. در پایان، تأکید می‌کنم که توسعه استان، نیازمند یک تلاش همگانی و مستلزم مشارکت فعال و مسئولانه همه افراد و گروه‌های جامعه است. دولت، مسئولان محلی، نخبگان، صاحب‌نظران، کارآفرینان، و مردم عادی، همگی باید نقش خود را در این فرآیند بپذیرند و با همدلی و همکاری، برای ساختن آینده‌ای بهتر برای استان تلاش کنند. توسعه، تنها با اراده جمعی و سند راهبردی محقق خواهد شد. (لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق 09155665782 اعلام یا ارسال بفرمایید)
بهروزی فر – “آب، زیر پوستش افتاده”، یک اصطلاح پرکاربرد است که معمولاً زمانی استفاده
