مهدی آبادی – نوروز، با تمام شور و نشاطش، پایان یافت و حالا زمان آن رسیده که با نگاهی جدی، آینده بیرجند را در سال جدید بررسی کنیم. شهر بیرجند، به عنوان مرکز استان خراسان جنوبی، در سال ۱۴۰۴ چه سرنوشتی خواهد داشت؟ آیا پروژه‌های نیمه‌تمام به سرانجام خواهند رسید؟ آیا اختلافات مدیریتی پایان می‌یابد؟ و مهم‌تر از همه، آیا این شهر می‌تواند در مسیر توسعه‌ی پایدار قرار گیرد؟ اکنون وقت آن است که به این پرسش‌ها پاسخ دهیم.یکی از مهم‌ترین موضوعاتی که آینده بیرجند را شکل می‌دهد، پروژه‌هایی است که به دلایل مختلف نیمه‌تمام مانده‌اند. از جمله این پروژه‌ها، “ورودی دوم مهرشهر” است که نیاز مبرم شهر به آن، به دلیل رشد جمعیت این منطقه، امروز بیشتر از گذشته احساس می‌شود. سال‌ها است که این موضوع میان شورا و شهرداری مطرح است، اما هنوز خبری از آغاز عملیات اجرایی آن نیست. عملی شدن این طرح، نه تنها به حل مشکلات ترافیکی شهر کمک خواهد کرد، بلکه می‌تواند نمادی از توانایی مدیریت شهری در برنامه‌ریزی و اجرا باشد. مشکل دیگر بیرجند، کمبود تقاطع‌های هم‌سطح مناسب برای مدیریت جریان ترافیک است. این موضوع نه تنها بر کیفیت زندگی شهروندان اثر گذاشته، بلکه باعث مشکلات روانی و نارضایتی شده است. اگر مدیران شهری بتوانند در سال ۱۴۰۴ به این مسئله رسیدگی کنند و بودجه لازم را برای آن اختصاص دهند، بیرجند می‌تواند به شهری بهتر از نظر زیرساخت‌های عبور و مرور تبدیل شود. اما سوال اصلی این است: آیا چنین تصمیم مهمی در میان سایر اولویت‌ها به سرانجام می‌رسد؟ یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های سال‌های گذشته بیرجند، اختلافات طولانی‌مدت میان شورای شهر و شهرداری بوده است؛ چالش‌هایی که گاهاً مسیر توسعه شهر را مسدود کرده و فرصت‌ها را از بین برده است. در سال ۱۴۰۴ نیاز است که این اختلافات پایان یابد و نهادهای مدیریتی، به جای کشمکش‌های داخلی، انرژی خود را برای آینده شهر متمرکز کنند. بدون هماهنگی و هم‌افزایی میان این نهادها، توسعه بیرجند همچنان در هاله‌ای از ابهام باقی خواهد ماند. بیرجند امروز به برنامه‌ریزی جامع نیاز دارد؛ برنامه‌ای که نه تنها به چالش‌های امروز پاسخ دهد، بلکه چشم‌انداز توسعه‌ای شهر را در سال‌های آینده ترسیم کند. پروژه‌هایی نظیر مدیریت ترافیک، افزایش فضای سبز، بهبود امکانات عمومی، و رسیدگی به محلات کم‌برخوردار باید در اولویت قرار گیرند. همچنین ظرفیت‌های اقتصادی بیرجند، از جمله موقعیت جغرافیایی ویژه و امکان تعاملات اقتصادی با کشورهای همسایه، باید به بهترین شکل به بهره‌برداری برسد. این مسیر، نیازمند مسئولیت‌پذیری مدیران شهری و مشارکت شهروندان است.اگر متولیان امور شهری بیرجند بتوانند اختلافات را کنار گذاشته و با برنامه‌ریزی درست، پروژه‌های مهم و زیرساختی را به اجرا برسانند، بیرجند در سال ۱۴۰۴ می‌تواند به شهری پیشرو تبدیل شود. اما در صورت ادامه روندهای گذشته، خطر انحراف از مسیر توسعه و تداوم رکود مدیریتی، همچنان این شهر را تهدید می‌کند. بیرجند در سال ۱۴۰۴، می‌تواند شهری متفاوت از امروز باشد؛ شهری که در آن، معضلات توسعه‌ای حل شده، پروژه‌های زیرساختی به سرانجام رسیده، و اختلافات مدیریتی جای خود را به همکاری و هم‌افزایی داده‌اند. اکنون وقت آن است که به جای ماندن در مسیر رکود، برای ساختن شهری بهتر گام برداریم. آینده بیرجند به تصمیمات امروز مدیران شهری ، شوراها و مشارکت شهروندان این شهر گره خورده است. آیا بیرجند ۱۴۰۴ به شهری رویایی تبدیل خواهد شد یا همچنان در میدان چالش‌ها باقی خواهد ماند؟ پاسخ این سؤال به همت و اراده همه ما وابسته است. (لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق 09155665782 اعلام یا ارسال بفرمایید)
بهروزی فر – “آب، زیر پوستش افتاده”، یک اصطلاح پرکاربرد است که معمولاً زمانی استفاده
