بهروزی فر – بیمار که می شوی، تنها درد همان کسالت برایت کافی است، چه برسد به اینکه بخواهی معطل بمانی، منت بکشی، گردن خم کنی، دنبال چیزی بگردی، یا …و این درست همان چیزی است که در تنها مرکز درمانی ملکی ویژه کارگران – بخوانید بیمه شده های تأمین اجتماعی- با آن مواجه می شوید، این حرف را گلایه های مردم از نحوه خدمات دهی در بیمارستان میلاد ۲ یا همان حضرت ابوالفضل(ع) سایت اداری تأیید می کند. نمونه اش را در ادامه بخوانید:ساعت ۱۱ در درمانگاه بیمارستان، نوبت ویزیت پزشک عمومی مستقر در اتاق شماره ۱۳ را دریافت کردم، صندلی های روبروی اتاق پزشک، سالن های مجاور و بخش ورودی درمانگاه، همه پر بود از بیمارانی که برای رفتن نزد تنها پزشک حاضر در درمانگاه، منتظر بودند، انگار همه شهر هوریز کرده بودند اینجا!جریان ورود و خروج بیماران به اتاق ویزیت، خیلی کندتر از ورود بیماران جدید به جرگه منتظران قبلی بود. من جزو بیمارانی بودم که در سالن ورودی درمانگاه، از شدت درد، سرم را به‌ پشتی خشک صندلی تکیه داده و با حال نزار، قدم های ورود و خروج را نظاره گر بودم.ردیف روبروی مان ، بیمارانی پوشه به دست، رنجور و مضطرب! منتظر متخصص قلب بودند، گویا آقای دکتر تا اینجای کار یک ساعتی تأخیر داشته اند و ظاهراً که به بیمارستان هم اطلاع نداده اند، چرا دیر می آیند؟! یااصلاً قرار است تشریف بیاورند یا این بندگان خدا، انتظار بیجا متحمل می شوند؟!زمان به کندی پیش می رود، یکی از بیماران که حالت تهوع دارد، به سمت سرویس بهداشتی می رود و با برچسب “سرویس در دست تعمیر است” و قفل بودن در هر دو سرویس مواجه می شود، پرس و جوهایش به این جواب ، ختم می شود؛ سرویس بهداشتی زیر زمین فعال است. فکرش را بکنید با آن تب و حالت تهوع و بدون همراهی ، این مسافت را چطور طی کند؟!بالاخره ویزیت می شوم و برای دریافت داروها به محل داروخانه در ورودی بیمارستان می روم، خانمی گلایه مند از اینکه ساعت ۱۰ آمده و با آن بچه ۱۲ ساله تب دارش، حالا ساعت یک ، منتظر گرفتن داروست، این انتظار ۳ ساعته و معطل ماندن طولانی، بیش از حال بد بچه، حال مادر را گرفته بود. داروها این دفعه هم کامل تحویل نمی شوند، همه اقلام در موجودی داروخانه نیست و باید از بیرون تهیه شود، نزدیکترین داروخانه، در محدوده کاجستان است، وسیله نداشته باشی، این مسافت طولانی را باید با تاکسی بروی، این مسیر هم که کلاً در فهرست خدمات دهی تاکسیرانی نیست، یا باید تاکسی تلفنی بگیری یا تاکسی اینترنتی! داروها را می گیرم و برای تزریق سرم و آمپول دوباره برمی گردم همان بیمارستان، داروخانه یکی از آمپول ها را کم گذاشته، باید دوباره همان راه را برگردم، حال ناجورم اجازه نمی دهد، می خواهم همان که هست را تزریق کنند، تمام شدن سرم، یک ساعتی طول می کشد و این بهترین فرصت است که به آن چه طی ۳- ۴ ساعت گذشته، پشت سر گذاشته ام، فکر کنم.یاد حرف دوستی افتادم که به توصیه پزشک برای دریافت نوبت سونوگرافی اضطراری بارداری مراجعه کرده بود و گفته بودند باید یک ماه قبل مراجعه می کردی!مقایسه وضعیت و خدمات دهی تنها بیمارستان ملکی تأمین اجتماعی در خراسان جنوبی، چقدر با آنچه در دیگر استان ها شاهدیم، تفاوت دارد! آیا به راستی در این شرایط، بیمار می تواند جز دغدغه بیماری، نگرانی دیگری نداشته باشد؟! (لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق ۰۹۱۵۷۲۴۸۲۸۹ اعلام یا ارسال بفرمایید)