بهروزی فر – در یک جمع دوستانه و در بین از هر دری سخنی ها، یک نفر، از باب گلایه، از تماس های مکررش به محل کار آن یکی گفت که ناباورانه این جواب را شنید،” تلفن اتاقم چند روزی است که خراب شده و چون گوشی سالم در انبار موجود نیست و خرید جدید هم مجوز و اعتبار می خواهد، همین طور معطل مانده ام” . پاسخش خیلی جالب بود و با این واکنش یکی از دوستان همراه شد‌؛” خوبه شما خیلی با ارباب رجوع عمومی سر و کار ندارید وگرنه تکلیف آنهایی که برای پیگیری پرونده هاشان تماس می گیرند، چه می شد؟!” صحبت از یک گوشی تلفن اتاق کار به حرف های جالب دیگری ختم شد. یکی از دوستان گفت:” سال پیش یکی از بستگان در روستایی در بخش مرکزی بیرجند مدیر آموزگار مدرسه ای شش پایه بود که تنها ۵ دانش آموز داشت، مدرسه خیلی بزرگ بود و امکانات زیادی داشت که برخی از آنها حتی شماره اموال هم نداشت. دو سه تا لپ تاپ و یک رایانه و پرژکتور و… که موجودی مدرسه بود و البته مازاد بر نیاز دانش آموزان. احتمالاً اهدایی خیرین در سنوات گذشته بوده و باوجود تحلیل رفتن آمار دانش آموزان، هیچ کس سراغ شان را نگرفته که حداقل در جایی دیگر استفاده شود”.
یک نفر از میانه جمع دوستان که امسال فرزندش را برای دوره پیش‌دبستانی در یکی از مدارس غیرانتفاعی شهر ثبت نام کرده، گفت:” جالب است آن مدرسه با وجود اینکه دانش آموز ندارد، این همه تجهیزات مازاد دارد، آن وقت مدرسه پسرم به ما اعلام کرده اند، سال گذشته خانواده ها هزینه خرید یک دستگاه پرژکتور را پرداخته اند، امسال شما نفری ۵۰۰ هزار تومان بدهید تا یک لپ تاپ برای کلاس بخریم”. حرف از مدرسه و آموزش و پرورش به ادارات و دستگاه های اجرایی رسید و حجم رایانه ها و میز و صندلی هایی که به هر دلیل از دور مصرف خارج شده و در انبارها خاک می خورند.
یادم آمد از یکی از نشست های شورای آموزش و پرورش در سال های ۹۸ یا ۹۹ که دستور کارش ارائه راهکاری برای جبران کمبود رایانه، تجهیز کارگاه های رایانه و هوشمندسازی مدارس بود و گلایه از نیاز اغلب مدارس استان که به این مصوبه ختم شد؛” دستگاه های اجرایی رایانه های مستعمل مازاد خود را در اختیار آموزش و پرورش قرار دهند تا برحسب نیاز و به صورت عادلانه در بین مدارس توزیع شود” . این مصوبه اگر چه از حاشیه ها مصون نماند اما به اذعان اهل فن یک تیر و چند نشان بود، هم می‌توانست یک انبارگردانی خوب باشد برای حذف تجهیزات مازاد ادارات و هم با همان ظرفیت های موجود، بخش عمده ای از کاستی های حوزه آموزش و پرورش را رفع کند. اینکه این مصوبه چقدر محقق شد؟! و دستگاه ها به چه میزان برای عملیاتی شدن آن پای کار آمدند؟! هیچ گاه رسانه ای نشد اما اگر به نتیجه می رسید، بدون تردید در مدیریت هزینه های دستگاه ها مؤثر بود. انبارهای همه دستگاه ها می توانند حلال مشکلات باشند البته اگر اراده ای بر این کار باشد، این تکلیف امین اموال است که بداند حوزه های تابعه دستگاهی که در آن خدمت می کند، چه نیازهایی دارد و چه کالاهایی فراتر از نیازش در اختیار دارد. امین اموال قطعاً باید همچون عنوان سمتی اش فردی امین و لایق باشد تا اموال بیت المال در جای خود، درست و بدون خدشه استفاده شود. آن چه در این جمع گفته شد اما به مصداق مشتی نمونه خروار، حکایت از خواب غفلتی دارد که خیلی از امنا را فراگرفته است.
(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق ۰۹۹۲۲۱۳۴۲۸۷ اعلام یا ارسال بفرمایید)