بهروزی فر – نفس های سال ۱۴۰۳ به شماره افتاده و به اندازه یک چشم بر هم زدنی تا سال جدید فاصله داریم، انگار همین دیروز بود که چشم انتظار رسیدن سال ۱۴۰۳ بودیم و لحظه شماری می کردیم تا عید از راه برسد و طبیعت، قبای نو به تن کند، همین دیروز بود که خانه تکانی کردیم و مهیا شدیم تا تلاقی نوروز و رمضان را به چشم ببینیم، همین دیروز بود که …. و چه مصداق جالبی است برای آن حدیث شریف امام علی (ع) که؛ “فرصت ها، چون ابر بهار درگذرند”، و گذشت، سالی بر عمرمان، و ۳۶۵ روز بر شمارگان دفتر زندگی مان! این روزها که به چند قدمی سال نو رسیده ایم، قطعاً بهترین فرصت است برای اینکه کلاه مان را قاضی کنیم و به مصداق حدیث شریف پیامبر اکرم(ص) که؛“حاسِبوا اَنفُسِکُم قَبلَ اَن تُحاسِبوا/ پیش از آن که مورد حسابرسى قرار گیرید، خود به حساب نفستان برسید”.این حسابرسی به نفس و گذاشتن کارنامه یک ساله روی ترازوی وجدان، چقدر شبیه آن روزهای تیرماهی است که برای دریافت کارنامه آخر سال تحصیلی ملزم می شدیم همراه پدر یا مادر به مدرسه برویم، هدف هم این بود که آنها بدانند جگرگوشه شان در سالی که گذشته، چه هنرهایی به خرج داده و وزن عملکردش چقدر است و به چه میزان برای رسیدن خود و خانواده به هدف های متعالی و تصورات از آینده، وقت گذاشته است؟! و چه تنبیه جالب و مؤثری بود.حالا وقتش رسیده، وجدانی و بی هیچ جبهه گیری خاصی، روزهای گذشته را ورق بزنیم، هم برای زندگی فردی مان، هم برای نقشی که در جامعه داشته ایم.زندگی فردی ما اگر چه از حضور دیگرانِ در کنارمان در محیط خانه و کار و جامعه، نقش و تأثیر گرفته، اما بخش عمده آن به خودمان مربوط است، اینکه چقدر توانسته ایم به هدف هامان برسیم؟ چقدر برای خودِ خودمان وقت گذاشته ایم؟ چقدر در برابر کارهایی که از توان مان خارج بوده یا انجامش را به صلاح خود نمی دانستیم یا باصطلاح وسوسه های نفسانی مان در خرید و روابط و … مقابله کرد ایم؟ و چقدر…..؟! شاید حساب و کتاب کارهای فردی ، سخت باشد اما بدون تردید به اندازه پایین و بالا کردن عملکرد در نقش اجتماعی دشوار نیست، در محیط کار و جامعه، ما یا یک کارشناس دون پایه هستیم یا نه، به واسطه آن عهدی که بسته ایم، مدیریت یک مجموعه به ما سپرده شده و قطع به یقین کارمان سنگین تر و به همان اندازه تکلیف مان سخت تر بوده است، به هر صورت به اندازه جایگاهی که داریم، مسئولیتی پذیرفته ایم، و به همان اندازه برنامه ریزی کرده و برای تحقق آن، هدف گذاری نموده ایم، حالا باید بنشینیم و ببینیم مایی که مدیریت مجموعه های اداری و دولتی را عهده دار بوده ایم، چقدر در این سالی که گذشت، در هدف گذاری هامان موفق عمل کرده ایم؟ آیا عملکرد ما ، رضایت نسبی نه صددرصدی همکاران مجموعه را به همراه داشته، آیا توانسته ایم جامعه هدف و مخاطبین حوزه کاری خود را اقناع کنیم؟ آیا پیش وجدان مان، سربلندیم؟ آیا روبروی مدیران بالادستی و نزد افکار عمومی، دست مان پر است و آن قدری کار کرده ایم که ناچار به دست یازیدن به آمارسازی و مستندسازی واهی و بی بنیه نباشیم؟ آیا الان که قرار است سؤال و جواب پس بدهیم و در این واویلای حساب و کتاب کردن ها، روسفید هستیم؟ آیا دست مان در پیگیری امورات استان، آنقدر پر هست که الان بگوییم نقش بسزایی در رفع مشکلات موجود و تسریع در روند توسعه خراسان جنوبی داشته ایم؟ آیا… و ای کاش، از این مرحله هم به معنای واقعی کلمه، سربلند بیرون آییم. (لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق ۰۹۱۵۷۲۴۸۲۸۹ اعلام یا ارسال بفرمایید)
استاندار خراسان جنوبی با انتقاد از پایین بودن میزان اعتبار تخصیص یافته به حوزه فناوری
