هرم پور- این آخرین سرمقاله ی من در سال 1399 است، سالی که دیگر به هیچ عنوان تکرار نخواهد شد. بودند مخاطبین عزیزی که تا همین چند ماه قبل، این سرمقاله ها را می خواندند و مدام برایم پیام می فرستادند و چه بسیار با هم حرف ها می زدیم و درد دل ها می کردیم و چندی پیش مسافر بهشت شدند و اکنون در عالمی دیگر، نظاره گرند و هستند مخاطبین عزیزی که از سال 1400 به جمع ما خواهند پیوست و باز با هم صحبت خواهیم کرد و درد دلها خواهیم گفت. می دانید اهمیت این ماجرا به چیست؟ به اینکه شاید سال دیگر، من هم یکی از همان مسافران باشم؛ پس چه خوب که به این باور برسم این روزها را قدر بدانم، با اطرافیانم مهربان باشم، با تمام معنا زندگی کنم و البته برای آن سفر، همیشه آماده باشم. در این یک سال من از مجرای فرهنگی روزنامه ای به نام «آوای خراسان جنوبی» با شما حرف زدم. روزنامه ای که به شخصه، خودم و مردم را، به دلایل مختلف، بسیار مدیون آن و دست اندرکارانش می دانم. اما آوا به عنوان یک رسانه ی مردمی، مستقل و به زعم و شناخت من، یک رسانه ی پیشران و حتی در برخی موارد، راهبردی در حوزه توسعه استان، در یک ساله چه انجام داد و چه انجام نداد؟ «آوا» پنج کار مهم را در سال 1399 برای استان انجام داد: اول آنکه  پلی قوی تر از قبل بین مسئولان و مردم ساخت، دوم آنکه ظرفیت های استان، چه شناخته شده هایش و چه ناشناخته هایش را پیش روی مسئولین و روی میز آنها کشاند تا بهتر و بیشتر ببینند و بر اساس آن برنامه ریزی کنند. سوم اینکه تراز نقد پذیری مسئولین را بالا برد. چهارم اینکه چشمه های ذهنی و فکری و اجتماعی مردمی برای توسعه استان را گشود و دریچه های جدیدی از فضای توسعه را برای استان باز کرد. پنجم اینکه با ساختاری جدید از کار و تلاش در چهارچوبی به نام چهارچوب خدمت واقعی به مردم را به عنوان یک الگوی مدیریتی ماندگار، معرفی، از آن حمایت و در راستای هم افزایی های مدیریتی، وحدت و اجماع نظری و هماهنگی های عملیاتی تلاش کرد. اما پنج اقدام مهمی که «آوا» به عنوان روزنامه ای همسو با دغدغه های مردم از قدم گذاشتن در راستای آن اجتناب کرد این ها بودند: اول آنکه آوا برای از دست دادن استقلال مالی و سیاسی و اجتماعی اش، به هر بهانه و هزینه ای، کوچک ترین تلاشی نکرد.  دوم آنکه آوا چشم هایش را به روی مشکلات مردم، مشکلات استان و مشکلات شهرستانهای استان هیچگاه نبست. سوم اینکه به مسئولین بی درد و بی دغدغه، بها نداد و از مسئولین منفعت طلب و غیر مردمی حمایت نکرد. چهارم اینکه به نوشتن مطلب، گزارش، یا مصاحبه و سرمقاله ای که کوچک ترین خدشه ای به وحدت استان وارد کند، اقدام نکرد. پنجم آنکه به دنبال نداشته ها نرفت، تلاش کرد بیشتر از قبل و تا جایی که امکانش بود، داشته ها، ظرفیت ها و بایسته های استان را ببیند و از آن برای فردا، پل بسازد. روزنامه ی آوای خراسان جنوبی و مایی که در این یکساله از این مجرا با شما صحبت کردیم و سخن ها گفتیم، همین بودیم و بس. ما از شما بودیم، برای شما بودیم و برای شما خواهیم ماند. ما با همه ی بضاعت اندکمان در نوشتن ها و گفتن ها و فریاد زدن ها، تمام تلاشمان را انجام دادیم که آن روزنامه ای باشیم که شما همیشه می خواستید؛ آبرودار، بی تعارف، مستقل، پیشران، مردمی، متعهد، حرفه ای، دلنشین، دقیق، تیزبین، پرمحتوا، ارزشمند و منصف. اینکه چقدر موفق بودیم مطلبی است که قضاوتش با شماست. اما در پیشگاه الهی و در محضر شما مردم شریف هم استانی، باز هم بر تعهدمان در نوشتن ها و گفتن ها و فریاد زدن ها برای استیفای حق مردم و حق استان، هم قسم می شویم و امیدواریم که در سال جدید، با همراهی شما مخاطبین عزیزتر از جان، بهتر از قبل، پویاتر از گذشته و فعال تر و اثرگذار از همیشه باشیم. نشانه ها بیانگر این هستند که سال جدید، انشاءا… و به حول و قوه الهی، سالی پربرکت خواهد بود. سال 1399 را با همه ی تلخ وشیرینی هایش، به دست خدا می سپاریم و در گوشه ی دل و ذهنمان، به عنوان خاطره ای از گذشته، از یاد ها و خاطره هایش محافظت می کنیم و سال 1400 را با افق هایی نو، امیدهایی نو، راهبردها و تلاش ها و دیدگاه های نو آغاز می کنیم. پیشاپیش آغاز سال نو بر همه ی شما عزیزانِ با محبت مبارک.

(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود را درباره این سرمقاله به شماره 09304943831 ارسال بفرمایید)