دادرس مقدم – امسال عزاداری های مردم خراسان جنوبی پر رنگتر از همیشه و با چاشنی دفاع از ایران عزیز بود . نکته متمایز دیگر این عزاداری که در چند سال گذشته نیز شروع شده است تقویت وحدت بین هیات و ایجاد یک همگرایی مثبت بین عزاداران است که از مصادیق آن می توان به تجمیع عزاداری برخی هیات در خیابان جمهوری اسلامی و یا تشکیل هیات متحده آوینی بیرجند که از ترکیب چند هیات و تکیه شکل گرفته است اشاره نمود . مسیری که آغاز خوبی داشته ولی باید در پاسخ به انحرافات از خط سیر وحدت در سال های قبل با تلاش بیشتری ادامه پیدا کند . در ماه محرم و ایام سوگواری سرور و سالار شهیدان، حضرت اباعبدالله الحسین (ع)، بار دیگر ضرورت بازنگری در ساختار و کارکرد هیئت‌های عزاداری بیش از پیش احساس می‌شود. هیئت‌های مذهبی به عنوان یکی از ارکان اصلی ترویج فرهنگ عاشورا و پاسداری از ارزش‌های دینی و انقلابی، نقشی بی‌بدیل در جامعه ایفا می‌کنند. با این حال، پراکندگی و تعدد هیئت‌های کوچک و گاه موازی‌کاری آن‌ها، در کنار ضرورت حفظ و تقویت هیئت‌های ریشه‌دار و قدیمی، مسائلی را پیش روی وحدت و انسجام جامعه عزاداران قرار داده است. از این رو، طرح مسئله همگرایی هیئت‌ها و ارائه راهکارهایی برای تحقق آن، امری حیاتی و ضروری است.هیئت‌های قدیمی و بزرگ، گنجینه‌هایی از تجربه، معنویت و سابقه درخشان در برگزاری مراسم عزاداری هستند. این هیئت‌ها با سال‌ها فعالیت مستمر، پایگاه‌های عمیقی در میان مردم ایجاد کرده و توانسته‌اند نسلی را با فرهنگ عاشورا پیوند دهند. تقویت این کانون‌های مذهبی، نه تنها به معنای حفظ میراث معنوی کشور است، بلکه با ارتقاء کیفی برنامه‌ها و بهره‌گیری از ظرفیت‌های موجود، می‌تواند الگویی برای سایر هیئت‌ها نیز باشد. سرمایه‌گذاری بر روی زیرساخت‌ها، جذب نیروهای جوان و متخصص، و حمایت از برنامه‌های فرهنگی و آموزشی این هیئت‌ها، امری بایسته است که متاسفانه در یک دهه گذشته با جدا شدن برخی عزاداران و تشکیل های هیات کوچک دچار آسیب هایی شده است و شاهد شکل‌گیری تعداد زیادی هیئت کوچک هستیم که گاه با فقدان منابع، تجربه و انسجام کافی روبرو هستند. این پراکندگی می‌تواند به تضعیف روحیه همکاری و ایجاد رقابت‌های غیرسازنده منجر شود. تجمیع هیئت‌های کوچک‌تر در قالب یک یا چند هیئت منسجم‌تر، با حفظ هویت محلی و جذب حداکثری مشارکت‌کنندگان، می‌تواند گامی مؤثر در جهت هم‌افزایی و ارتقاء سطح کیفی مراسم باشد. این تجمیع باید با مشارکت فعال اعضا و با در نظر گرفتن سلایق و نیازهای مختلف صورت پذیرد تا از هرگونه حذف یا نادیده گرفتن ظرفیت‌ها جلوگیری شود.مهم‌ترین دستاورد همگرایی هیئت‌ها، تقویت وحدت در میان عزاداران حسینی است. این وحدت می‌تواند به انسجام اجتماعی و تقویت همبستگی در جامعه کمک کند. با تجمیع منابع و تجربیات، می‌توان مراسم عزاداری را با کیفیت بالاتری برگزار کرد، از سخنرانان و مداحان برجسته بهره برد و برنامه‌های فرهنگی و آموزشی جانبی را غنی‌تر ساخت. و همگرایی به مدیریت بهتر منابع مالی، انسانی و فضایی نیز کمک می‌کند و از هدر رفتن آن‌ها جلوگیری می‌نماید.کاهش تعداد هیئت‌های موازی و هماهنگ‌سازی فعالیت‌ها، از موازی‌کاری‌های غیرضروری جلوگیری کرده و تمرکز بر اهداف اصلی را ممکن می‌سازدو با ایجاد یکپارچگی و انسجام، پیام عاشورا و مفاهیم بلند آن به شکلی مؤثرتر و عمیق‌تر به مخاطبان منتقل خواهد شد. برای تحقق این همگرایی، پیشنهاد می‌شود . کارگروه‌هایی متشکل از مسئولین هیئت‌های قدیمی و نمایندگان هیئت‌های جوان‌تر جهت بررسی راهکارهای عملی تشکیل شود و با برگزاری جلسات هم‌اندیشی و هم‌افزایی با حضور پیشکسوتان و فعالان هیئت‌ها سازوکارهای حمایتی (دولتی و مردمی) برای تشویق هیئت‌ها به سمت تجمیع و همکاری ایجاد شود . تدوین شیوه‌نامه‌های اجرایی با رویکرد وحدت‌بخش و مبتنی بر مشارکت نیز می تواند در این مسیر کمک نماید . قطعا همگرایی هیئت‌های عزاداری، نه یک امر سلیقه‌ای، بلکه یک ضرورت راهبردی برای حفظ و ارتقاء فرهنگ عاشورا و تقویت وحدت جامعه اسلامی است. با درایت، تدبیر و همدلی، می‌توانیم مسیری را آغاز کنیم که هیئت‌های عزاداری را به کانون‌های مستحکم‌تر وحدت، معنویت و خدمت به اهل بیت (ع) تبدیل کند. این مهم، نیازمند تلاش جمعی و نگاهی آینده‌نگرانه به رسالت خطیر هیئت‌ها در جامعه است. (لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق 09155665782 ارسال بفرمایید)
خودکار – مدیرکل راهداری و حمل و نقل جاده ای خراسان جنوبی از صادرات بیش
