مهدی آبادی – آمارهای نگران کننده ای از وضعیت خودروهای شوتی در استان به تصویر کشیده شده است. براساس آخرین گزارش از ابتدای امسال 12 هم استانی‌ به دلیل تردد خطرساز خودروهای شوتی فوت کردند و بر اثر این تصادفات بیش از 45 نفر مجروح شدند. سال گذشته نیز بر اساس آمارها 63 هم استانی فوت کردند که عدد بزرگ و چشمگیری است. نوشته ام را با آخرین آمارهای مسئولان انتظامی استان آغاز کردم تا شاید اندکی متوجه ابعاد فاجعه ای باشیم که در استان شاهدش هستیم. باید بپذیریم که سوخت در حال تبدیل شدن به یک مسئله امنیتی در استان است؛ چه از لحاظ جولان شوتی ها در جاده های استان و چه از لحاظ محدودیت های سوختگیری در جایگاه های بنزین. در محفلی صحبت از قاچاق سوخت بود یکی از حضور شوتی سواران در جاده های فرعی استان می گفت، دیگری از چرایی بالایی تصادفات در جاده ها و دیگری از محدودیت های سوختگیری در استان و عزیزی با سوختکشان همدلی می کرد که به دلایل شرایط اقتصادی مجبور هستند با جان خودشان و دیگران بازی کنند. آنچه از گفتمان محافل مردمی فهم می شود این است که متاسفانه برخی از هم استانی های عزیزمان هم نه تنها حس منفی نسبت به این پدیده ندارند بلکه تاحدودی با این افراد ابراز همدلی می کنند. بدون شک وضعیت بد معیشت مردم با توجه به شاخص های اقتصادی یک حقیقت انکار ناپذیر است و بارها در همین روزنامه به این موضوعات پرداخته ایم و می دانیم که مسئولان ارشد استان همه تلاش خودشان را برای بهبود وضعیت نه چندان خوب اقتصادی به کار گرفته اند، اما این وضعیت بد ، دلیل بر بازی کردن با جان انسان ها نیست. کاش متوجه این باشیم که جان انسان ها چقدر با اهمیت و ارزشمند است. خوب می دانیم پدیده سوختکشی ارتباط مستقیمی با اختلافات قیمت فراورده های نفتی کشور با کشورهای همسایه دارد. زمانی که یک لیتر بنزین در ایران هزار و ۵۰۰ تا ۳ هزار تومان قیمت گذاری می شود و در آن سوی مرزها بیش از ۳۰ هزار تومان به فروش می‌رسد یا یک لیتر گازوئیلی که در کشور ۳۰۰ تومان عرضه می شود در مرزهای اطراف با قیمت چند برابر خریداری می‌شود ، مطمئنا افرادی را طمع کار می کند و آنها نیز به قاچاق سوخت مبادرت می ورزند. هر چند بخشی از کلید حل این مشکل در استان نیست و باید در مرکز کشور به آن پرداخت که مجال گفتن در این نوشتار نیست. به نظر می رسد باید هزینه سوخت بری در استان بالا رفته تا افراد به این راحتی جرات نکند دست به این اقدامات مغایر با امنیت مردم بزنند. هر چند تلاش هایی هم انجام شده که به هیچ وجه منکر آن نیستیم اما واقعیت های میدانی نشان می دهد تا کنون کارساز نبوده است. متاسفانه تلاش و تمرکز بر گلوگاه های اصلی سوخت برها، آنها را به سمت جاده های روستایی سوق داده است و در یک جاده دو طرفه روستایی، کاروان های سوختکش با سرعت بالا در حال حرکت هستند، درحالی که سوخت در ماشین منتظر یک جرقه و به تبع آن یک انفجار است. در همین چند وقت اخیر شاهد به شهادت رسیدن دو نفر از ماموران نیروی انتظامی استان بودیم که در تعقیب قاچاقچیان مواد مخدر جان خود را از دست می دهند یا اینکه اخیرا شکایت های زیادی از قطعی خطوط تلفن روستایی در برخی از مناطق گزارش شد، که مشخص گردید سوخت بر ها برای جلوگیری از گزارش مردم، خطوط تلفن را قطع می کنند و اینها نشان می دهد پدیده قاچاق نه تنها کنترل نشده بلکه در حال افزایش است و در این بین البته یک نکته جالب دیگر اینجاست که برخی از این سوخت برها از برخورد قانونی پلیس هم گلایه داشته و مدعی اند دلیل بالای تصادفات در استان برخورد قاطع ماموران انتظامی هست که اجازه نمی دهد به راحتی سوخت قاچاق کنیم و نهایتا مجبور می شویم با سرعت بیشتر تردد کنیم ! می گویند برخی از تصادفات دلیلش نابلد بودن رانندگان استان شماست وگرنه در استان سیستان و بلوچستان تصادفی آنچنانی روی نمی دهد ! و… واقعا با وضعیت غم انگیز و دردآوری مواجه هستیم. گفتیم که موضوع سوخت در حال امنیتی شدن است. بعد دیگر این مسئله محدودیت های سوختی هست که دراستان اعمال می شود و آن هم به شدت باعث نارضایتی مردم شده است. چرا باید تبعات اقدام غیرقانونی چند نفر را همه مردم استان بدهند ؟ و این سیاست گذاری در حالی است که بنا بر آمار خود مسوولین عمده قاچاق سوخت از خارج استان وارد می شود ! چرا با اینکه در اکثر استان های کشور محدودیت سوختی وجود ندارد، اما در خراسان جنوبی این محدودیت پذیرفته شده و در حال انجام است؟ باید بپذیریم که آرام آرام این اعتراضات ابعاد دیگری به خودش میگیرد و هر روز به تعداد نارضایتی ها افزوده می شود. نکته تاسف بار قضیه این است که اقناع خوبی توسط شرکت ملی پخش فراورده های نفتی استان هم صورت نگرفته است. در این مجال بخشی از گلایه های مردم استان مطرح شد و امیدواریم مسوولین امر فکری اساسی برای این چالش داشته باشند و با مردم هم بیشتر در این خصوص صحبت کنند و از دلایل این محدودیت ها بگویند انشاا…
(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق 09155665782 اعلام یا ارسال بفرمایید)