هرم پور – توسعه، همیشه یک زیربنای اساسی و اصلی دارد و نیروی انسانی، یکی از مهم ترین زیربناهای آن و چه بسا مهم ترینش باشد. یک جامعه ی رو به توسعه، یک جامعه ی توسعه خواه و یک جامعه ای که حداقل نشان می دهد توسعه دوست است، بیش و پیش از هرچیز، هوادار نیروی انسانی خود است و به این نیروی انسانی به چشم یک سرمایه ی بسیار گرانبها، یک گنج ارزشمند و یک داشته ی پرارزش نگاه می کند. جامعه ای که نتواند این گنج عظیم را نگه دارد، واقعاً ناتوان و ضعیف است و جامعه ای که به هر دلیل عامدانه نخواهد این سرمایه های والا را ارج بگذارد، اگر مدعی توسعه خواهی و توسعه پذیری هم باشد، شک نکنید که دارد دروغ بزرگ و محترمانه ای را به خودش و به مردمش تحویل می دهد. از همان دقایق اولیه روز شنبه این هفته و بعد از نگارش و انتشار سرمقاله «مدیران شکلاتی» در همین ستون، انبوهی از پیام ها برای من ارسال می شد. بخشی از این پیام ها مستحضر به تأیید شرایط ناگوار و نامناسبی بود که در آن سرمقاله به آن اشاره شده بود و بخشی هم مترتب بر ماجرای دردناک دیگری بود که چند جمله ای درباره آن خواهم نوشت. در بعضی از پیام ها، چه کوتاه و چه طولانی تر، تعدادی از کارشناسان و مدیران دستگاههای اجرایی، سازمانها و برخی ادارات کل، ازنوع رفتاری که در ماههای اخیر با آنها در پیش گرفته شده، به شدت گلایه مند و رنجور بودند. بعضی از این بزرگواران را که از جمله ی متبحرترین و مجرب ترین و دلسوزترین و متعهد ترین انسانها به کار، به مردم و به انقلاب هستند، سالهاست می شناسم و می دانم که نه اهل سیاست و سیاست بازی بوده اند و نه بنا به شرایط، همچون آفتاب پرست، شأن و منزلت علمی و اجرایی خودشان را با مشتی حرف و یا موضع سیاسی، معامله کرده اند و رنگ عوض می کنند. دست بر قضا بعد از تغییر دولت قبلی و حضور دولت محترم جدید، تعداد زیادی از این افراد در جایگاههای مختلف را به یکباره از دور خارج کرده اند و به کنج عزلت و گوشه ی خاموشی سپرده اند؛ غافل از اینکه اولاً هر کدام از این افراد، دنیایی از تجربه و تعهد و علم و دانش به پیوست دارند و ثانیاً بسیاری از این افراد، حتی یک موضع سیاسی، یک جانبداری سیاسی، یک حرکت و یا رفتار سیاسی و یا حتی یک حضور سیاسی در ایام انتخابات یا قبل و بعد از آن نداشته اند و تنها جرمشان حضور در جایگاههای مدیریتی یا کارشناس مسئولی در دولت قبل بوده است. به یکی از این بزرگواران گفتم دولت آقای رئیسی دولت تعامل است و شخص ایشان فردی بسیار بزرگوار و با شعار مردمی و انقلابی، در حال تلاش برای کشور هستند، استاندار محترم هم اهل گفتگو و صحبت و تعامل هستند، بروید و طرح موضوع کنید. ایشان تأکید داشت که بر این دو امر مهم کاملاً واقفیم ولی متأسفانه گرفتار دو ماجرای عجیب تر شده ایم؛ اولاً در برخی رده های پایین تر در حوزه مدیریت عالی اجرایی استان، حتی اجازه یک ملاقات یا صحبت و طرح موضوع ساده را به ما نمی دهند و وقتی گلایه می کنیم صراحتاً اظهار می دارند که در دولت قبلی شما همین رفتارها را با ما داشتید حالا نوبت ماست تا طعم این رفتارها را به خودتان بچشانیم! و دوم اینکه متأسفانه ما وجه المصالحه ی برخی تسویه حساب های شخصی و عقده گشایی های حقیرانه ی شخصیتی برخی از مدیران ناکارآمد و ضعیفی شده ایم که جدیداً بر کرسی های مدیریتی استان نشسته اند و به دروغ و به کذب، به اسم استاندار محترم یا مجموعه پرتلاش استانداری و به این عنوان که استاندار شما را نمی خواهد یا استانداری با شما موضع دارد، عزل و نصب ها انجام داده اند، با آبروها بازی کردند، اعصاب و روان ها به هم ریخته اند، بی انگیزگی ها و نا امیدی ها تزریق کرده اند و چه بسیار توانمندی ها و انسانهای توانمند را ماههاست زیر خروارها خاکِ منافع و مطامع و تسویه های شخصی خودشان خاک کرده اند و یا مجبور به مهاجرت نموده اند. من باز هم تأکید کردم که با شناختی که از شخص استاندار محترم دارم و با آشنایی که با دیدگاههای برخی از اطرافیان ایشان دارم، معتقدم دیدگاه و نظر استاندار محترم هم راستا با نگاه دولت محترم، از یک سو تعامل حداکثری و توجه به تجربه ها و توانمندی های افرادیست که حداقل خط و مرزهای سیاسی را رعایت کرده باشند و از سوی دیگر حفظ عزت و احترام به همه دلسوزانی است که در مسیر یک همراهی برادرانه و خواهرانه با دیدگاههای دولت جدید، دست همکاری واقعی داده باشند. به هر حال بخشی از جامعه ی زبردست و اهل نظر و مجرب استان را یا از دست داده ایم یا در حال از دست دادنش هستیم. انتهای این مقاله، تأکید به دو نکته اساسی است: اول اینکه خارج کردن جمعی از توانمند ترین و با تجربه ترین و دلسوزترین و متعهدترین نیروهای استان در جایگاههای مختلف از مدار تلاش برای توسعه استان، یک خیانت محض و یک اقدام نابخشودنی، و (چه عامدانه باشد و چه غیرعامدانه)، اعلام جنگ رسمی علیه توسعه استان است. دوم، نیاز مبرم و فوری استان به بررسی از سوی شخص محترم استاندار که مدیرعالی اجرایی استان و دلسوز و اهل تعامل و متعهد به شعارهای دولت مردمی و انقلابی هستند، می باشد. همچنین نیاز جدی به بررسی از سوی دستگاههای نظارتی در خصوص برخی ادعاها و دروغ پردازی ها از سوی معدودی مدیران کم ظریفت و ضعیف با عقده های شخصی هم احساس می شودکه با کرایه کردن و هزینه کردن به دروغ از زبان استاندار یا مجموعه محترم و خدوم استانداری در رابطه با برخی جابجایی ها، در این مدت منجر به بی انگیزی و نا امیدی تعداد زیادی از مدیران و کارشناسان دلسوز قبلی و فعلی شده اند. سوم اینکه جابجایی حق یک مدیر و تغییر مدیران در یک سیستم یک الزام و ضرورت غیرقابل کتمان است( مخصوصاً مدیر یا کارشناس مسئولی که به هر حال موضع و دیدگاهی متباین با نگاه و دیدگاههای سیاسی دولت محترم جدید دارد و واقعاً شاید خودش هم احساس می کند نمی تواند با تیم جدید همراه باشد)، اما اگر گاهی تغییرات به صورت گسترده، همراه با زیان های مادی و معنوی بالا در یک اداره یا سازمان یا دستگاه، همراه با پیامدهای شدید روحی و روانی و حیثیتی، و اگر همراه با کاهش محسوس کارآمدی یک سیستم و نیروهای انسانی آن است، قطعاً خیانتی عمدی، یا سهل انگاری و بی تدبیری محض، و یا ضعف تصمیم و عدم جسارت در حرکت های توسعه محور و اقدامی غیراخلاقی و غیرانسانی است. من نشانه هایی از دچار شدن بخشی از سیستم های مدیریتی مهم استان را به این مشکل مشاهده می کنم و به استاندار محترم و متعهد ودلسوز به توسعه استان، عجالتاً پیشنهاد می کنم یک کمیته بررسی و ارزیابی در این زمینه تشکیل و به برخی از مسائل پیش آمده در بعضی از ادارات، سازمانها و دستگاهها،به نام مردم و به نام توسعه استان ورود جدی داشته باشند.یادمان نرود که ما برای توسعه متوازن استان، به «همه ی» دیدگاهها و سلایق، نیاز داریم.
(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق 09304943831 یا صفحه اینستاگرامی @s.hossein.harampoor.m  اعلام یا ارسال بفرمایید)