مهدی آبادی – بسیاری از کارشناسان اقتصادی معتقدند راهکار درمان تورم و بیکاری فقط رونق تولید، حمایت از سرمایه گذاران و تولیدگران اقتصادی کشور است. مسئله ای که رهبری در سال های گذشته به دفعات به آن اشاره کردند. همان‌طور که رهبر انقلاب تصریح کرده‌اند ما در حوزه نظامی و بسیاری از علوم به موفقیت‌های چشمگیری دست یافته‌ایم اما در سایر حوزه‌ها از جمله اقتصاد فاصله زیادی با سطح مورد نظر داریم و از آنجا که اقتصاد و معیشت مردم اولویت امروز کشور است، می‌طلبد ضمن ارزیابی نقاط آسیب‌پذیر برای مقاوم‌سازی آنها تلاش وافری صورت گیرد.در استانی مانند خراسان جنوبی که زخم های کهنه و نوی زیادی را بر تنش دارد، تحقق این موضوع باید به عنوان یک نسخه ی توسعه مورد توجه باشد . هر چند پیش از این، شواهد زیادی از شروع فرآیند توسعه در خراسان جنوبی است، از پروژه راه آهن تا لب مرز ماهیرود. اما باید بپذیریم که هنوز صنعت استان درگیر زخم هایی است که معتقدم قدری عفونی نیز شده است. هرچند در این مدت بازدید های فراوانی توسط مسئولان مختلف از شهرک های صنعتی به خصوص شهرک صنعتی بیرجند انجام شده و البته مصوبات فراوانی را در پی داشته اما تولیدکنندگان و صنعتگران معتقدند هنوز آنچنان که باید و شاید شاهد تبلور تصمیمات خوب در زمینه ی مشکلات واحدهای تولید کوچک در شهرک های صنعتی نیستند.البته این موضوع را عده ی زیادی از آنها اذعان دارند که اراده در استان است، اما همت عملیاتی شدن این اراده در بدنه اجرایی دیده نمی شود. و البته گفتنی است این زیرمجموعه ها همیشه آماری را ارائه می دهند که نشان از تغییر و تحول است اما درکنار گقته ها و شنیده های تولید کنندگان که قرار می گیرد نیاز است که صحت این آمار باید بر اساس یک بررسی میدانی بی طرف مورد راستی آزمایی قرار گیرد. تورم بالای امروز خرخره ی تولیدکنندگان زیادی را می فشارد، و این نفس تنگی ابتدا به طور ویژه شامل حال واحدهای اقتصادی کوچک می شود، چرا که تصمیم گیری ها در کمک به واحدهای تولیدی همیشه نشان داده است بزرگتر ها سهم بیشتری می گیرند نه به این دلیل که بزرگترند، بیشتر به این دلیل که تاثیر واحدهای تولیدی خرد و کوچک تر در مقابل این واحدهای بزرگ به چشم مسئولان نیامده است. در این طوفان های اقتصادی که مشاهده می کنیم قیمت های دلار و طلا هر روز در حال بالارفتن هستند، تولید خرسان جنوبی در خطر است. وام هایی هم که برای رهایی از بحران به تولیدکنندگان داده می شود، با این تلاطم دردی را دعوا نمی کند و در نهایت این تولیدکنندگان هستند که وام گرفته، اما همچون نگرفته ها همچنان در باتلاق می مانند. باید بگوییم که یکی دیگر از موانع مهم تولیدکنندگان، عدم مدیریت مسئولان میانی است. مدیریتی که باز هم دلیلش را باید به صورت میدانی بررسی کرد! که چوب لای چرخ تولید گذاشتن توسط دستگاه ها وضعیت برخی تولیدکنندگان مان در بحث مدیریت به این نمره پایین رسانده است ؟ البته وابستگی های بی منطق به صادرات نفت را هم باید به این چالش ها افزود در غیر این صورت چرا خراسان جنوبی با این همه پتانسل از زعفران و زرشک و عناب گرفته تا بهترین معادن بنتونیت و سنگ های آنچنانی و . . . حالا شهرک های صنعتی داشته باشد که در مجاورت با بهترین مرز بین المللی به لحاظ تبادل کالا دیگر رمقی در خط تولیدهایشان دیده نشود؟ شرایط سال های گذشته این موضوع را ثابت می‌کند که می‌توان با فروش کمتر از 300 هزار بشکه نفت در روز کشور را اداره کرد، البته این شرایط به علت تحریم‌ها به دولت تحمیل شده و به عبارتی توفیق اجباری برای کاهش وابستگی به نفت حاصل شده است اما کاش آقایان مسئول که بعضی از آنها بیش از 30 سال است در مسند امور اجرایی قرار دارند از همان سال‌های اولیه پس از جنگ، موضوع قطع وابستگی به درآمدهای نفتی را به گونه‌ای اساسی دنبال می‌کردند تا امروز مجبور نباشیم برای جبران کسری درآمدهای نفتی تورم 30 و 40 درصدی را تحمل کنیم. بنابر این باید اذعان کرد یکی از مشکلات اقتصادی ما عدم توجه جدی به تولید داخلی و سرمایه گذاران خصوصی است. به عبارتی بسیاری از تولیدکنندگان ما حال خوشی ندارند و با هزاران بدبختی کارگاه و کارخانه خودشان را سرپا نگه داشته اند. باید با حمایت از تولید داخل و برطرف کردن موانع موجود به این مجاهدان واقعی کمک کرد. فراموش نکنیم بسیاری از کارشناسان اقتصادی معتقدند راهکار درمان تورم و بیکاری فقط رونق تولید، حمایت از سرمایه گذار و واحدهای تولیدی و صنعتی و… است. امیدواریم که برای برون رفت از مشکلات بیش از گذشته به سرمایه گذاران و تولیدگران استان توجه شود. (لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق 09155665782 اعلام یا ارسال بفرمایید)