بهروزی فر – جهان امروز، عرصه تعامل و گفتگوی هوشمندانه است و رشد و توسعه یک منطقه به میزان نقش‌آفرینی آن در حوزه‌های اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی گره خورده و در این میدان، جامعه‌ای موفق‌تر است که در بهره برداری از توان و ظرفیت دیگر همتایان خود موفق‌تر عمل کند.در این قاعده، دیپلماسی استانی، مفهومی نو و کارآمد در ساختار حکمرانی توسعه‌محور است، رویکردی که استان‌ها را از واحدهایی صرفاً اجرایی به بازیگرانی فعال در عرصه تعاملات منطقه‌ای و بین‌المللی تبدیل می‌کند.توسعه دیپلماسی استانی، مسیر رشد اقتصادی، ایجاد اشتغال پایدار، جذب سرمایه‌گذاری خارجی و تقویت قدرت نرم کشور را هموار ساخته و در عین حال به توزیع عادلانه‌تر فرصت‌ها میان استان‌ها و کاهش تمرکزگرایی در تصمیم‌گیری‌های کلان کشور کمک می‌کند.در دیپلماسی استانی، مناطق مرزی که به واسطه همجواری با دیگر کشورها، دروازه‌های طبیعی ایران به جهان پیرامون به شمار می‌روند، جایگاه ویژه‌تری به نسبت دیگر استان‌ها دارند، چرا که می‌توانند از فرصت ارتباط با کشورهای همجوار برای تعالی اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی خود استفاده کنند.در این میان، خراسان جنوبی با موقعیت ممتاز جغرافیایی، پیشینه تمدنی غنی و اشتراکات عمیق فرهنگی با کشور افغانستان، بستر مناسبی برای پیشبرد دیپلماسی استانی دارد، به ویژه اینکه در سال‌های اخیر و بالاخص در یک سال گذشته، بازارچه‌های مرزی این استان، سهم بسزایی در مبادلات مرزی کشور داشته‌اند و بازوی توانمندی برای تحقق اهداف دیپلماسی ملی و سیاست‌های دولت چهاردهم بوده‌اند.بدون تردید حفظ و ارتقای جایگاه فعلی، علاوه بر تقویت تعاملات بین‌المللی و فرامرزی، توسعه ارتباطات منطقه‌ای و در حقیقت توجه به دیپلماسی استانی را می‌طلبد، دیپلماسی استانی می‌تواند چونان پلی میان سیاست خارجی و توسعه محلی، خراسان جنوبی را به فردایی متوازن‌تر و پویا‌تر گره بزند.آنچه می‌تواند در کنار دولت‌ها به عنوان سیاست‌گذار و تسهیلگر، مسیر روابط خارجی را هموارتر سازد، بخش خصوصی است. فعالان اقتصادی، صاحبان صنایع و معادن، بازرگانان، کارآفرینان و … به عنوان سفیران اقتصادی و فرهنگی کشور می‌توانند با زبان کسب‌وکار، اعتمادسازی و همکاری، راه‌هایی را بگشایند که مسیر سیاست رسمی را هموارتر سازد.بخش خصوصی می‌تواند با تحرک و انعطاف ذاتی خود در شرایطی که بروکراسی اداری یا محدودیت‌های ساختاری، مانعی بر مسیر توسعه می‌باشند، نقش میانجی و تسهیلگر را ایفا کند.دو رویداد اخیر، نمایشگاه بین‌المللی فرصت‌های مشترک تجارت و سرمایه‌گذاری ایران و افغانستان در بیرجند و همایش منطقه‌ای دیپلماسی استانی حوزه شمال شرق کشور در مشهد، میزان توانایی و قدرت عمل بخش خصوصی استان را به منصه ظهور گذاشت.با یک ارزیابی منطقی و به دور از هرگونه جانبگرایی هدفدار می‌توان این ظرفیت را سنجید، به عبارتی با یک دودوتا چهار تای ساده می‌توان نشان داد بخش خصوصی ما که در اتاق‌های بازرگانی، تعاون و اصناف، منطقه ویژه اقتصادی و …خلاصه و تجمیع شده‌اند، به چه میزان در این دو آزمون موفق عمل کرده‌اند و آیا توانسته‌اند معادل اعتباری که صرف انجام این دو رویداد شده، ثمره و آورده داشته باشند؟!پاسخ اگر مثبت است که می‌توان به آینده روشن تعالی استان خراسان جنوبی در سایه بخش خصوصی امید بست، اما چنانچه جواب منفی است، راهی جز تقویت بخش خصوصی و تحریک آن برای قوی و چالاک شدن نداریم.ما اگر بر این باوریم که دیپلماسی استانی بدون بخش خصوصی، ابتر است و هرچه پیوند میان دولت و بخش خصوصی عمیق‌تر شود، توان استان برای حضور فعال در عرصه‌های منطقه‌ای و جهانی نیز افزایش می‌یابد و در همان نقطه‌ای که دیپلماسی استانی و بخش خصوصی به هم می‌رسند، افق‌های تازه‌ای از پیشرفت رقم می‌‌خورد، باید این واقعیت را هم بپذیریم که بخش خصوصی زمانی می‌تواند گلیم خراسان جنوبی را از آب بکشد و با استفاده مطلوب از پیشران‌ها و ظرفیت‌ها، پرچم پیشرفت استان را در اهتزاز نگه دارد، که خود حرفی برای گفتن داشته باشد.بخش خصوصی ضعیف با مدیران بی‌برنامه، قطعا در پیشبرد کشتی اهداف متعالی خراسان جنوبی در دریای مواج رقابت با استان‌های برخوردار، لنگری سنگین و مانعی بزرگند.
(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق ۰۹۱۵۷۲۴۸۲۸۹ اعلام یا ارسال بفرمایید)
حاجی – به عنوان یکی از هموطنان و هم‌استانی‌هایی کهسال‌هاست به دور از زادگاه، در
