بهروزی فر – این روزها با هر کسی که تماس تلفنی می گیری، با هر کسی که روبرو می شوی یا به هر گروه فضای ایتا و سروش و… که سر می زنی، ته همه حرف ها ختم می شود به این جمله؛” خوبی و بدی دیدید حلال کنید، امام حسین(ع) طلبیده و عازم سفر اربعینم”. و تو اگر خود عازم سفری، حرف های مشابه می زنی و با هم از چند و چون سفر می گویید و اینکه کارهاتان چطور پیش رفت تا توانستید ثبت نام کنید و ویزا بگیرید و با کاروان هماهنگ شوید و… و ته همه این حرف ها می رسد به آرزوی یک ملاقات ناگهانی در آن شلوغی و ازدحام بین الحرمین، آن هم درست شب اربعین! و اگر از جاماندگانی که، ته دلت خالی می شود و رَشک می بری و حسرت را مهمانِ خانه دلت می کنی و فکرت مشغول همه آن دلایلی می شود که دست به دست هم داده اند تا تو از حظ سفر محروم بمانی. کاروان ها یک به یک رفتند سوی کربلا / دیدی آخر ماند بر دل آرزوی کربلا / همچو بیداران بیدل در میان خاک و خون/ کی شود جانم بگیرد رنگ و بوی کربلا . به روایت مستندات تاریخی؛ راهپیمایی اربعین که این روزها به اجتماع بزرگ انسان ها از هر کیش و مسلک و آیینی تبدیل شده، از زمان امامان شیعه و در در بین شیعیان رایج بوده است تا اینکه به جهت مخالفت های حزب بعث عراق و مشکلاتی که برای زائران ایجاد می کرد و خشونت هایی که رقم زد، چراغ این مراسم از اواخر قرن ۱۴ قمری رو به افول گذاشت و هر سال کم رونق تر از قبل شد. با سقوط حزب بعث در سال ۲۰۰۳ میلادی ، ورق برگشت و شیعیان این سنت نیکو را احیا کردند که در عین ناباوری خیلی ها! با استقبال پرشور عموم مردم در اقصی نقاط دنیا مواجه گشت تا آن جا که هر ساله خیل عظیمی از مشتاقان زیارت در ایام اربعین در کربلای معلا گرد هم می آیند و این روزهای سراسر حزن اهل بیت علیهم السلام را پاس می دارند. حضور باشکوه مردم در این آیین، مراسم راهپیمایی اربعین را به یکی از قدرتمندترین نماد‌های همبستگی اقشار و گروه های فکری و اجتماعی تبدیل کرده است، به نوعی که حتی سنگ اندازی ها و مانع تراشی ها و رعب آفرینی های معاندان و مخالفان باورهای دینی هم نتوانسته مانع حضور حداکثری در این اجتماع میلیونی شود، که اگر غیر این بود شمار زائران تنها از ایران اسلامی به ۳ میلیون و ۵۰۰ هزار نفر نمی رسید، و به راستی که؛ “راهپیمایی اربعین قوت اسلام و حقیقت است”. (رهبر معظم انقلاب / مهر ۱۳۹۸) آن چه نقطه عطف مراسم اربعین است و بیش از همه چیز در این ایام خودنمایی می‌کند، جوش و خروشی است که در بین مردم وجود دارد، این که گروه گروه همکاران و فامیل و همسایه ها و آشنایان را می بینی که با اطلاع از مشقات راه، کوله سفر بسته اند و مشتاقانه راهی می شوند، اینکه تلاش و تقلاهای موکب ها و هیئات مذهبی را می بینی که برای پذیرایی از زائران و استقرار در گذر دلدادگان حسینی، سر و دست می شکنند و در این وانفسای هزینه های سرسام آور مایحتاج و نیازهای میزبانی از یک میهمان، به خرید بهترین اقلام و کالاها همت می گمارند تا پذیرایی مطلوبی از زائران و شیفتگان ابا عبدالله الحسین علیه السلام داشته باشند، اینکه همه دستگاه های اجرایی به خط شده اند تا زائران به سلامت راهی شوند و موکب ها بموقع بارشان را به مقصد برسانند، اینکه… شعفی دارد وصف ناشدنی!! و خوش به سعادت آنها که توفیق حضور یافته اند چه در شمار زائران و چه در ردیف موکب داران!! دست من و تو نیست اگر عاشقش شدیم/ خیلی حسین زحمت ما را کشیده است
(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق ۰۹۹۲۲۱۳۴۲۸۷ اعلام یا ارسال بفرمایید)
کاری – ثروت های یک منطقه، همیشه معادن و گنجینه و دفینه هایش نیستند، گاهی
