مهدی آبادی – چندی قبل ویدئویی در شبکه های اجتماعی منتشر شد که سگ های ولگرد در حال پرسه زدن در جاده سلامت بودند. پیامک های بسیاری نیز به روزنامه در فواصل مختلف زمانی ارسال شد که خواستار جمع آوری این سگ ها در برخی از مناطق پرتردد شهر شده بودند. هر چند شاید برخی از این سگ ها از انسان ترسیده و خطری مردم را تهدید نکند اما خیلی از آنها نیز به انسان ها حمله ور و موجبات ترس و وحشت در جامعه خصوصا برای کودکان را فراهم می نمایند . اتفاقی که مصادیق جدی برای آن وجود دارد . بارها و بارها در همین استان خودمان حوادث تلخی از این نوع رخ داده و بعد از مدتی هم به مانند سایر مطالبات مردم به فراموشی سپرده شده است. صرف نظر از تهدیدات رشد قارچ گونه این حیوانات در شهر ، هر بیننده‌ای با دیدن این تصاویر در خیابان‌ها و محلات مختلف برای لحظه‌ای دچار بهت شده و برای مسئولان و دست‌اندرکاران مربوطه تأسف می خورد . فارغ از امنیت روانی جامعه و مسائل اینگونه اما معضل بزرگی که وجود سگ‌های ولگرد در خیابان‌ها به‌وجود می‌آورند خطراتی است که برای سلامت شهروندان ایجاد می‌کنند. باید توجه شود که بخش زیادی از این سگ ها دچار بیماری هایی هستند که قابل انتقال به انسان هاست و رشد فزاینده این بیماری ها یکی از همین مصداق هاست . این وضعیت مختص مرکز استان نیست و در شهرستان های استان به ویژه روستاها هم با همین شدت مشاهده می شود . فرقی ندارد کجا قدم می‌زنید؛ کوچه، پارک، کنار پیاده‌رو و حتی خیابان‌های اصلی شهر هم گاه سگ‌های ولگرد را میزبانی می کنند. بارها اتفاق افتاده که کودکان خردسال به دور از چشم والدین در پارک یا بوستان مشغول بازی بوده‌اند و به یک باره با هجوم چندین سگ ولگرد مواجه شده‌اند؛ این اتفاقات علاوه بر صدمات جسمانی یا حتی در برخی موارد فوت در اثر وخامت جراحت، روح و روان کودکان را نیز درگیر می کند و در صورت جان سالم به در بردن از این حملات وحشتناک، می‌تواند تا سالیان دراز اثری منفی بر روح و روان کودک بگذارد. به عینه شاهد اعتراف عده‌ای از بزرگسالانی که این چنین در کودکی مورد حمله سگ ولگرد قرار گرفته‌اند، بوده‌ام. چند روز پیش به آماری برخوردم که جالب بود. هرچند عدد دقیقی از تعداد سگ های ولگرد موجود نیست اما آمار تقریبی ۲۰۰ میلیون سگ ولگرد در جهان از سوی سازمانی جهانی بهداشت نقل شده و سهم ایران نیز مجموعاً بیش از ۴ میلیون قلاده سگ خانگی و ولگرد عنوان گردیده است. یعنی تقریباً به ازای هر ۲۰ نفر در ایران یک سگ در کشور وجود دارد. براساس گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس سالانه ۳۵ تا ۵۰ نفر به ویژه کودکان بر اثر حمله سگ‌های ولگرد می‌میرند مستندات اداره بیماری‌های مشترک حیوان و انسان وزارت بهداشت هم نشان می‌دهد که در سال ۱۴۰۱ میزان ۳۲۰ هزار و ۱۱ مورد حیوان گزیدگی ثبت شده است که ۸۱ درصد آن مربوط به سگ‌ها بوده است.به نظر اگر بخواهیم این اتفاق را ریشه‌یابی کنیم، مبدا مشکل را در اشتباهات خود می‌یابیم. بسیاری از حیوان‌ دوستان به اشتباه فکر می‌کنند با غذا دادن به حیوانات، کمک شایانی به بقای حیات ‌آنان می‌کنند اما متوجه این مسئله نیستند که این کار باعث لطمه زدن به روند طبیعی حیات آنان شده و تهدیدی در قبال سایر شهروندان نیز به وجود می‌آورد . سگ‌ها نیز مانند هر موجود زنده‌ی دیگری، به غذا احتیاج دارند، اما این که این غذا دادن به چه صورت باشد بسیار مهم است. عده‌ای از مردم اقدام به غذا دادن در هر زمان و مکانی می‌کنند که این کار ریسک حضور سگ‌ها را در محیط زندگی انسان ها بالا می‌برد. مدیریت غذارسانی باید طوری باشد که سگ‌ها را از محل‌هایی که جامعه حضور آن‌ها را برنمی‌تابد، دور نگه دارد. هرچند که موضوع ساماندهی سگ های ولگرد در سطح شهر و استان بحث تازه ای نیست و تاکنون جلسات و کارگروه های متعددی برای بررسی و رفع خطرات احتمالی آنها تشکیل شده اما به رغم تلاش ها هنوز حضور این سگ ها در خیابان های شهر و روستا باعث نگرانی خانواده هاست. حمله سگ‌های ولگرد به عابران پیاده را اگر بخشی از مردم ندیده باشند اما قطعا تمام مردم آن را شنیده‌اند و هر چند وقت یکبار اخبار این حملات در صدر اخبار و وقایع منتشر می‌شود، لذا باید با برنامه‌ریزی مناسب و انجام اقدامات پیشگیرانه از وقوع چنین حوادث تلخی که گاهی به قیمت از دست رفتن جان یک انسان تمام می‌شود، جلوگیری کرد .
(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق 09155665782 اعلام یا ارسال بفرمایید)