هرم پور – خوشبختانه شرایط خراسان جنوبی در این وضعیت کرونا زده و غیر قابل پیش بینی با هیچ جای ایران فرقی ندارد؛ اینجا هم مسؤولان و کادر درمان به تلاش و ایثار مشغولند و انتظاراتی دارند، اینجا هم مردم و اصناف در صف انتظار خبرها ایستاده اند و مطالباتی دارند. مسؤولان و پزشکان و ستاد مقابله با کرونا به شدت تأکید دارند برای جلوگیری از هدر رفتن زحمات این چند هفته و رسیدن به شرایط ثبات واقعی و جلوگیری از صدمات بیشتر، باید هنوز طرح های جدی تر فاصله گذاری اجتماعی به مرحله اجرا گذاشته شوند. مردم اما کمی خسته شده اند، و اصناف هم فعلاً منتقدانی هستند که در صورت عدم توجیه مناسب و اقدام مطلوب اقناعی و حمایتی از سوی دولت، رفته رفته، شرایط، آنان را به معترضینی گلایه مند تبدیل خواهد کرد. یک سؤال مهم؛ حق با کیست؟ واقعیت آن است که همه تعارض ها به شکل عجیب و غیرقابل باوری از آنجا شکل گرفته که این بار حق با هر دو طرف ماجراست؛ دولت و نظام، وظیفه صیانت و حراست و حفاظت از جان تک تک مردمش را بر عهده دارد. اصناف هم به عنوان بازوان تجارت و گردانندگان اصلی چرخ اقتصاد کشور، به میلیاردها تومان اجناس خریداری شده در روزهای قبل از سال نو به امید فروش در عید، به کسادی بی ر حمانه بازار، به رکود فروش، به نوسان شدید قیمت ها، به بالا و پایین کشیده شدن ثانیه ای کرکره ی دلار، به بسته شدن چند هفته ای اجباری مغازه ها، به از دست رفتن سرمایه ها، به هدرر فتن فرصت های طلایی فروش، به چک های برگشتی، به اقساط وام های عقب افتاده و به سفره های کم رونق و به دست های خالی شان در مقابل خانواده هایشان می اندیشند! می توانیم این قشر و سرنوشتشان را در تصمیم ها نادیده بگیریم؟ می توانیم مدام توصیه به تحمل و صبر و بردباریشان کنیم؟ می توانیم با خواهش و تمنا بخواهیم باز هم مغازه ها را بسته نگه دارند و از فروش کالای خودشان پرهیز کنند؟ قطعاً نه. عمل کردن دولت به وعده هایش و امید اصناف برای جبران خسارت های وارده و افزایش تاب آوری اقتصادی آنان در شرایط فاصله گذاری اجتماعی، تضمین مطلوب همراهی و مساعدت آنان برای تمدید طرح های مذکور بود. اما به نظر می رسد در این میان نه تنها کوتاهی هایی صورت گرفته، بلکه وعده های داده شده نیز به صورت نیم بند و فارغ از دغدغه های واقعی اصناف اجرا شده و یا در حال اجراست. متأسفانه به نظر می رسد مثال برخی از مسؤولان محترم مثال همان فردیست که ترکه ای به دست گرفته بود و خودش را می زد. بعد هم گوشه ای می نشست و به حال خودش زار می گریست. می پرسیدند چه شده؟ می گفت؛ تحمل و صبر خودم را امتحان می کنم! دولت مردان عزیز ما باید دانسته باشند که هیچ طرحی در این کشور و به ویژه در این شرایط خاص، با همراهی یک بخش و عدم همراهی بخش های دیگر به سرمنزل مقصود و نتیجه معقول نمی رسد. پس چرا به تصیم های اشتباه تأکید می شود؟ اجرایی شدن طرح هایی از قبیل ممنوعیت فعالیت گروهی اصناف و تقسیم بندی آنها در گروههای کم ریسک یا با ریسک متوسط یا با ریسک بالا، مستلزم حمایت ها و مساعدت های اقتصادی و فوری و واقعی و بدور از تبلیغات وشعارزدگی های معمول در کشور ماست. در پیش گرفتن سیاست غلط برنامه ریزی و ابلاغ و اجرای قطره چکانی مصوبات مهم، برای مثلاً جلوگیری از التهابات اجتماعی و اقتصادی، فرصت سوزی صِرف و بازی با روان جامعه است. به حالت تعلیق درآوردن انتظار خبری مردم و گروههای اقتصادی هم بدترین نوع تصمیم هایست که می تواند در شرایط بحران اخذ شود. عضوی از ستاد مقابله با کرونا نیستم و نمی دانم در جلسات حضرات چه می گذرد و چه صحبت هایی رد وبدل می شود. اما اگر قرار است چنین تصمیم هایی نتیجه و خروجی آن باشد می باید در شرایطش تغییری ایجاد کرد. من هم به عنوان عضوی از اعضای جامعه که از بیرون شاهد نتایج تصمیم ها هستم معتقدم اگر قرار است واقعاً با کرونا مقابله شود و پوزه ی این اهریمن بدسگال به خاک مالیده شود، لازم است کلیت نظام مثل بسیاری از کشور دیگر با تصمیم واقعی حمایت از اصناف و اقشار، میل و رغبت آنان و همراهی بی قید و شرطشان برای هجوم نهایی به این ویروس را جلب کند و حرکت نهایی را به نفع مردم انجام دهد. در غیر این صورت شاید لازم باشد به کناری بنشیند و سر سفره ی واگویه ی تأسف بار همیشگی، شاهد خسارت های جبران ناپذیر روزانه به سلامت و جان مردم باشد و بگذارد آنانی که می توانند شرایط را مدیریت کنند. بدون هر گونه پیش داوری از سوی من، این جملات را که مصوبات ظهر دوشنبه ستاد ملی مبارزه با کرونا است بخوانید و خودتان قضاوت کنید؛ « به کسب و کارهای زیان دیده در این مدت وام ۱۲ درصد و با بازپرداخت ۲۴ ماهه پرداخت می‌شود. این پول برای کسانی است که اشتغال آنها فعال نبوده و کارگران خود را نگه
بنگاه‌ها همه یکسان نیستند. بنا شد دو دسته شود، آن بنگاه‌هایی که به دستور ستاد کرونا رسما تعطیل شده و به آنها گفته شده که فعالیت نکنند و هنوز هم تعطیل هستند و حتی در پایان ماه فروردین که کسب و کارها فعال می‌شود چون آنها پرریسک خواهند بود بازهم تا اطلاع ثانوی فعال نخواهند شد»!! اصناف همیشه همراه نظام بوده اند، چه در دوران سختی و رنج و چه در دوران آرامش و رونق و برکت. اکنون نیز برای مردم و در راستای ریشه کنی سریع تر کرونا حاضر به همکاری های بیشتر با دولت هستند، اما به نظر می رسد این محبتشان نه با ارائه وام به اصناف متضرر و از چاه به چاله انداختن آنان و نه با وانمود کردن به ارائه مهلت به اقساط وام ها و بلافاصله برداشت اقساط از انواع حساب هایشان و نه با به تعویق انداختن بدهی های مالیاتی و شوت کردن توپ مشکلاتشان به چند ماه بعد، بلکه با درک واقعی آنان و اخذ تصمیم هایی علمی و عملی قابل جبران است. مسؤولان محترم اگر تاکنون در هر حوزه ای از ماجرای مبارزه با کرونا با تجربه و خطا جلو رفتند، نوش جانشان. موضوع اصناف مقوله ای کاملاً جدی و مهم است که اگر آن را هم با شوخی و خنده و اهمال کاری جلو ببرند، وضعیت کشور را در همه ی حوزه ها دچار بحران خواهند کرد.
(لطفا نظر و پیشنهاد خود در رابطه با یادداشت های روزنامه را به شماره 09304943831 ارسال فرمایید)
