بهروزی فر- شما به هر کجای این کشور وسیع که سفر کنید، وقتی بگویید اهل خراسان جنوبی هستید، تحویل تان می گیرند و بدون تردید با شاهد مثال هایی از ارتباطی که با دانشجویان، تجار، بازاری ها، مسافران، عامه مردم و… داشته اند به شما ثابت می کنند مردمان این استان، خیلی خونگرم و مهمان نواز و سالم – از بعد برخوردهای اجتماعی – هستند و هیچ غل و غشی در کارشان نیست. خبرها هم که الی ماشاء الله در صحبت های مدیران استانی و مهمانان کشوری از ویژگی های بارز مردم خراسان جنوبی چنین حکایت می کنند که؛” مردم خراسان جنوبی، مردمی خونگرم، نجیب، قانع، آرام، ولایتمدار، متدین، همراه نظام، همیشه در صحنه، پای کار و… هستند که در بعد مشارکت اجتماعی و همراهی در برنامه های ملی و مذهبی از جمله حضور در انتخابات و پای صندوق‌های رأی، و یا کمک های نقدی و تخصصی به اعتاب مقدسه و جمع آوری کمک های مؤمنانه و پرداخت زکات و… همیشه در کشور، حرف اول را می زنند”. همه این ویژگی ها باری به هر جهت! و با هر هدفی که قید می شوند! الحق والانصاف با پوست و گوشت مردم خراسان جنوبی عجین شده و بی شک برازنده تک تک اهالی این دیار است، اماعلاوه بر همه این تعاریفی که به این صراحت و کاملاً شفاف در وصف مردم این خطه شرقی قید می شود، یک تعریف جالب هم داریم که به قول حضرت حافظ؛ “کز هر زبان که می شنوم نامکرر است”! و در نشست های مختلف و به نقل از افراد متعدد هم استانی و مهمان، به شکل های متفاوت روایت می شود. آخرین نسخه یا مدل – بخوانید ورژن – را از نشست با یکی از همین مهمانانی که طی یکی دو هفته اخیر به استان سفر کرده اند، نقل می کنم که بعد از توصیف ویژگی های به قول خودش ارزشمند مردم خراسان جنوبی، می گفت:” یکی از دوستان که از نزدیک شاهد ماجرا بوده، تعریف می کرد یک سال در جریان اعزام حجاج از طریق فرودگاه مشهد، هواپیما چند ساعتی تأخیر داشته و مسافران کلی معطل شده اند، زمان معطلی که به طول می انجامد، متولیان امر از مسافران عذرخواهی کرده و علت تأخیرها را توجیه می کنند که با برخوردهای همزمان و جالبی مواجه می شوند، مسافران اهل استان…. سروصدا راه می اندازند و یکی شان پارچ آب روی میز مدیر مربوطه را روی صفحه کلید رایانه خالی می کند و بگیر و ببندی راه می افتد که نگو و نپرس، در مقابل مسافران اهل خراسان جنوبی که از قضا به واسطه برنامه ریزی های مدیر کاروان، مدت طولانی تری هم در فرودگاه منتظر مانده بودند، بعد از شنیدن علت تأخیر، پیش می روند و نه تنها اعتراضی اتفاق نمی افتد بلکه عذرخواهی می کنند که شما – عوامل اجرایی – به خاطر ما به درد سر افتاده اید و اذیت شده اید”. اینکه این آرام بودن و برخورد منطقی داشتن در برابر اتفاقات و ماجراهایی که رخ می دهد در خون ماست و به هر دلیل از جمله همجواری با کویر، ژنتیک و اصالت خانوادگی، بزرگ منشی و… در رفتار ما کاملاً مشهود می باشد، ویژگی بسیار بسیار قابل احترام و ارزشمندی است، اما اینکه این آرام بودن و مناعت طبع و قناعت ورزی بخواهد بر روند مطالبه گری هامان تأثیری سوء بگذارد و دست آویزی برای کم کاری ها در حوزه‌های بالا دستی شود، به هیچ وجه شایسته نیست و قطعاً به ضرر استان تمام شده و تمام خواهد شد، و این نه به آن معناست که ما هم باید مثل خیلی ها هوچی گری راه بیندازیم و با بلوا و هیاهو، حق واقعی خود را بگیریم، نه! بلکه بدان مفهوم است که باید به دیگران تفهیم کنیم این آرامش را حمل بر ندانستن ها و کوتاه آمدن مان نکنند و به قول بزرگترها؛ “نَگو رِ نَدو نَپِندَرَن- ناگو را نادان نپندارند-”، که اگر چنین باشد، قطعاً ادامه این روند، آینده خوشایندی را به تصویر نخواهد کشید.
(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق ۰۹۹۲۲۱۳۴۲۸۷ اعلام یا ارسال بفرمایید)
کاری – ثروت های یک منطقه، همیشه معادن و گنجینه و دفینه هایش نیستند، گاهی
